Kratki się pani odbiły

W ostatnim czasie szczególnie potrzeba nam oderwania się od rzeczywistości i uśmiechu. Z pomocą przychodzi niezawodna Zofia Wilkońska, dziarska emerytka, która i wirusowi by się nie dała.

Wydarzenia drugiej części sprawiły, że zastajemy Panią Zofię w kajdankach. Jakaś dewiacja szalonej starszej pani? Niestety nie, tym razem zmierzamy prosto do więzienia. Czy to miejsce odpowiednie dla emerytki? Jeszcze jak! Nie płacisz rachunków za gaz, prąd, odpoczywasz cały dzień, room service dostarcza posiłki, do tego spacery, i to wszystko za darmo, bez żadnych haczyków. Dla naszej skromnej emerytki to jak dar losu. A i jeszcze kawy można się napić, jak się człowiek dobrze zakręci.

Pani Zofia nie jest jednak stworzona do relaksu i dziergania na drutach (choć na szydełku jej się zdarzyło). Nie da się stłamsić, o nie! Jak zwykle narobi sporo zamieszania i znajdzie się w środku największej intrygi. I jak zwykle zupełnym przypadkiem wraz z koleżankami z celi weźmie zakładników, czy spróbuje ucieczki. Proca z majtek urośnie do symbolu krzyku więźniów o lepszy byt, a sutanna księdza okaże się przepustką do dobrobytu.

Pani Zofia nie zawiodła, choć miałam wrażenie, że ta część była nieco mniej dopracowana, momentami nieco chaotyczna. Znalazłam tu jednak wiele zabawnych sytuacji i jeszcze więcej absurdu, który nieodmiennie śmieszył mnie w poprzednich częściach.

„A skądże to, jakże to, czemu tak gna?
A co to to, co to to, kto to tak pcha,
Że pędzi, że wali, że bucha buch, buch?
To Zofia Wilkońska wprawiła to w ruch.”

Jak wsiadłam z nią na pierwszej stacji, z tym jej wózeczkiem z kółkami, tak nie mam ochoty nigdy opuszczać tej niezatrzymującej się lokomotywy. Ta starsza kobiecina, choćby nie wiem, co się działo i waliło, wszystko jest w stanie udźwignąć. Taka z niej stalowa maszyna. Nie zatrzymuje się ani na chwilę.
Jedni ją kochają, inni delikatnie mówiąc, wolą ją omijać z daleka.
Dla mnie ta irytująca bohaterka pozostanie jedną z ulubionych postaci komedii kryminalnych.
Już wkrótce premiera kolejnej, trzeciej części cyklu z panią Zofią autora Jacka Galińskiego.

„Rozumiem, że pociąg niedługo odjedzie. Sprawdzają bagaże. Po co? Pewnie jakaś ustawa weszła. Antyterrorystyczna! Zabrali mi wózeczek!”

Tym razem Zofia posiedzi w więzieniu, czy słusznie? I jak sobie poradzi w innej rzeczywistości?
Nie jest tajemnicą, że zostaje zamknięta w areszcie. Nareszcie?
Wkracza ona w świat nakazów i zakazów, gdzie wśród kobiet, kryminalistek musi dostosować się do panujących tam zwyczajów. Jednak już od początku wykorzystuje swoją kreatywność. Zatrzaśnięta w klatce, oczekująca na proces, zawsze odnajdzie światełko w tunelu.

„Inteligentni ludzie się nie nudzą..”

No ona na pewno nie! Skazana staruszka zostaje wplątana w intrygę w świecie przestępczym, gdzie jej atutem na przetrwanie są negocjacje i wieczne roszczenia. Grażynka, tfu, Zofia, to kobieta wielozadaniowa, która zadba nie tylko o swoje godne i lepsze życie. Pokaże swoim współlokatorkom, a może one jej, że nawet w warunkach ograniczenia do funkcjonowania, skazane mają swoje prawa i racje. Mając kraty wokoło, zielony zestaw do konsumpcji, wywoła nie jeden pożar.

Na 100% wiem, że gdziekolwiek pisarz nie wysłałby Zofię, to zapewni jej i nam, czytelnikom, niekończące się, zabawne przygody, nie zawsze bezpieczne.