Kroki między nami

Kroki między nami to historia kobiety dorastającej w cieniu ojca–narkobosa, która przez lata żyła w świecie pełnym tajemnic i milczenia. Spotkanie z Bastianem staje się punktem zwrotnym – ich więź rozwija się powoli, w gestach i spojrzeniach. To książka, która pokazuje, że największe emocje kryją się w ciszy.

,,Jesteś dobry, przestrzegasz zasad i postępujesz właściwie. W rezultacie masz do czynienia ze zbyt wieloma osobami łamiącymi zasady. Lepiej nauczyć się, jak nie być dobrym, a następnie wykorzystać tę wiedzę, aby uzyskać to, czego chcesz."
Powiem wam, że coś z tego cytatu to prawda. To była jedna z zasad Maksa, kogoś, kto był blisko związany z postacią, która nam tą historię opowiada. I niby nie przejmuje się niczego w genach tylko od jednego z rodziców, ale powiem wam, że nasza bohaterka jest dużo bardziej podobna do jednego z nich niż w ogóle zdaje sobie z tego sprawę. Niby żyje w jego cieniu, bo takie było jej życzenie, jednak charyzmę odziedziczyła po nim. Po Maksie, którego opisuje nam od podstaw. U obu postaci nie ma czegoś pomiędzy słowem nie, a tak. Ona jest zdecydowana, nieprzewidywalna, tajemnicza i szczera tylko dla nas. Dla reszty ludzi chce pozostać kimś, kogo się nie zaczepia, z kim się nie rozmawia i nie robi niczego, na co obecnie nie ma ochoty. Nie miesza się też w interesy swojego ojca i tu też będzie podpowiedziane to w formie ukrytej pomiędzy wierszami. To było dla mnie nowe doświadczenie, gdyż nie często spotykam bohatera, który swoją opowieść ukierunkowuje w stronę innej postaci. Tutaj nawet jeśli była scena dotycząca jej, to i tak koniec końców wychodziło, że temat jednak dotyczy jego. Kobieta w cieniu- to idealna pozycja żeby właśnie ten cień podkreślić i słownie i obrazowo. Podobno jeśli człowiek wie, czego chce, to zrobi wszystko, żeby to dostać. To nie jest kwestia szczęścia, horoskopu czy dobrej gwiazdy. Jej ojciec parł do przodu zwyczajnie i prosto. Jeśli napotykał na swojej drodze przeciwności, to się z nimi mierzył i szedł dalej. Niczego nie omijał, nie odkładał na później i konkretnie insynuował czego chce. To nigdy nie była kwestia jego siły, tylko zawziętości. My od początku poznamy co zamierzał robić, jak potrafił inwestować pieniądze, że zwracały mu się podwójnie. Co z nimi robił, gdzie zdobywał kontakty oraz jakie nielegalne interesy prowadził. I tutaj opowieść nie zamyka się tylko w tym kierunku. W pewnym jednak momencie spotka kogoś, kogo będzie chciała obserwować. Będzie kombinowała jak się z nim zobaczyć, żeby odkryć kim jest i dlaczego stanął na jej drodze. Może nawet tego nie zauważy, ale z wolna będzie dążyła do swojego celu tak samo jak Maks. Zauroczenie będzie tu mocne i niespieszne jednocześnie, zupełnie jak smakowanie najlepszej czekolady pod słońcem. I może to dziwne, bo wszystko cokolwiek tu było ukazane mocno mnie wciągnęło na tyle, że nie znalazłam tu żadnej rzeczy, która by do treści nie pasowała. Mi tytuł jawił się jako szepty z ukrycia, gdzie rozwijająca się psychologia była składnikiem łączącym każdy z wątków. To jakby nauka, gdzie każdy z nas powinien nauczyć się konkretności. Tak lub Nie. Czy potraficie postępować tylko w taki sposób?