Krwawy obowiązek. Sophia

W tym roku polskie wydawnictwa mocno postawiły na literaturę mafijną. Nie ukrywam, że te historie są doskonałym umilaczem czasu. Wiele też w tej kategorii ukazało się debiutów, a ja takowe lubię, bo wierzę, że mam okazję poznać nowego Autora, któremu będę mogła być wierna. Od kiedy zobaczyłam opis, poczułam się zaintrygowana i niemalże obgryzałam paznokcie, by przekonać się, czy faktycznie nuta mroku wkradnie się w moją głowę.

Sophia to młoda kobietka z marzeniami. Pracuje i chce zostać studentką. Wszystko zmienia się o 180 stopni kiedy zostaje porwana, by zapewnić biologicznym rodzicom sojusz w kręgach mafii. Dziewczyna nie ma wyjścia i musi zgodzić się na małżeństwo z człowiekiem starszym od siebie o dwanaście lat. Pierwszą uwagą, jaką mogę zostawić to lekki i przyjemny styl Autorki. Dzięki niemu książkę czyta się sprawnie i szybko. Niestety ogromnym bólem dla mnie była zbyt duża ilość opisów, których mogło nie być tak wiele.

Bohaterowie są całkiem nieźle wykreowani. Sama dziewczyna, jak przystało na jej wiek, mówi jedno, myśli drugie, a robi trzecie. Jest wyjątkowo irytująca, ale uważam to za atut, bo jakby nie patrząc, łatwo jest lubić bohatera, który jest pozytywny. Sergiej początkowo zrobił na mnie wrażenie, jednakże jego przeobrażenie w potulnego baranka jest dla mnie trochę nijakie. Liczyłam, że zostanie mrocznym mężczyzną do samego końca. Z tajemnicami i bliznami po wcześniejszych przeżyciach.

Fabularnie był ogrom potencjału na powieść, przy której spadają kapcie. Nie do końca to wyszło, chwilami byłam znużona, jednakże nie zrażam się. Chętnie sprawdzę, co Autorka jeszcze dla nas stworzy, wierzę, że każdego dnia rozwija swój warsztat. Początek powieści jest całkiem niezły, ale niestety im dalej w las, tym bardziej moja dusza była złamana. Niektóre poboczne wątki, chętnie przeczytałabym jako rozwinięcie. Może pani Amelia szykuje dla nas niespodziankę w kolejnym tomie? To tytuł, który samemu trzeba przeczytać i sprawdzić, czy spodoba się czy też nie.