KSIĘGA M

Zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądałoby wasze życie, gdybyście pozbawieni byli swoich cieni? Po co i dlaczego są obecne w naszym życiu? Czy bez nich... świat wyglądałby zupełnie inaczej? Jedna z teorii na ten temat kryje się właśnie w tej książce.


Kto by pomyślał, że klucze są cieniem do naszych wspomnień, a bez nich wszystko powoli odchodzi w zapomnienie. Wydawać by się mogło, że apokalipsa rozpocznie się przez wojnę, topnienie lodowca lub nalotu na naszą planetę przez obcych. Ale nie. Wszystko rozpoczęło się, gdy ludzie zaczęli tracić swoje cienie, a co za tym idzie, zapisy wspomnień. Zapomnieli, że ogień jest gorący, że kwiaty nie mówią, że przez drzwi można przejść do innego pomieszczenia, a schody prowadzą na inne piętro, a co jeszcze gorsze... zapomnieli kim są oraz kim są dla nich ich najbliższe osoby.

To, co najbardziej przerażające w tym wszystkim, że ich "zapomnienia" miały w pewnym sensie wpływ na świat rzeczywisty. Na przykład żona głównego bohatera zapomniała, że jego nóż miał czarną rączkę, która później zmieniła się w zieloną, - trzeba nadmienić, że jej ulubiony kolor - nie pamiętała także, że jelenie nie mają skrzydeł, natomiast inni zostali zamknięci w swoich domach, gdyż po tym, jak zapomnieli do czego służą drzwi, te zniknęły. Nieco przerażające, prawda?

Już teraz wiem, że ta powieść zyskała miano "Najlepszej 2018 roku w kategorii Fantasy i Science Fiction" według Amazona. To wręcz niewiarygodnie dobra książka, która potrafi zaskoczyć niejednego, nie tylko jedyną w swoim rodzaju fabułą, lecz także kreacją postapokaliptycznego świata, który według mnie jest po prostu rewelacyjny - w sensie jego kreacja, sama nie chciałabym mieć z nim nic do czynienia :)

Powiem tak, jestem pod olbrzymim wrażeniem, gdyż według mnie cała ta powieść jest po prostu nieziemska, a całość zaplusowała u mnie znacząco z racji iż jest to pierwsza powieść tej autorki, co według mnie jest nie lada wyczynem, gdyż jak dobrze wiemy, w dość sporej ilości przypadków, pierwsze książki nie prezentują się najlepiej na tle innych publikacji. Kto, wie być może i tak będzie i w tym wypadku, a następna książka tej autorki okaże się jeszcze lepsza od "Księgi M"! Tylko czy to w ogóle możliwe?

Choć mówię to z przykrością, jestem jednak zmuszona odjąć tu punkt za dość małe litery oraz zbyt dużo słów na jednej strony, przez co całość mimo iż jest rewelacyjna, czytało się znacznie gorzej i co jakiś czas musiałam odrywać się od lektury, gdyż szybko zaczynały boleć mnie oczy. Oprócz tego, wszystko jest znakomite!