Kult

Jeśli weźmiemy uzdolnionego pisarza, który nie boi się nowych wyzwań i fascynującą, nieco zapomnianą historię z lat osiemdziesiątych, to dostaniemy prawdziwy hit. "Kult" Orbitowskiego to powieść doskonała, którą ciężko odłożyć chociażby na chwilę. Nostalgiczna, wysyłająca mnie w sentymentalną podróż do czasów dzieciństwa spędzonego zaledwie kilkadziesiąt kilometrów od miejsca objawień.

Wydawało mi się, że po „Innej duszy” nie uda się napisać Orbitowskiemu lepszej książki. Wydany nieco później „Exodus” (delikatnie mówiąc nie jest to moja ulubiona książka tego autora) zdawał się potwierdzać moje przypuszczenia. Na szczęście „Kult” okazał się pozytywnym zaskoczeniem.
Dlaczego zaskoczeniem? Orbitowski nie jest pierwszą osobą, która przychodzi na myśl, gdy myślę „objawienia maryjne” :p Udało mu się jednak stworzyć opowieść pełną ciepła, opowiedzianą z zaskakującą jak na autora czułością. Tak dobrze znany z innych powieści autora sentymentalizm („Szczęśliwa ziemia” chociażby) dostajemy w najczystszej formie, podróżując w trakcie lektury w często pojawiające się w twórczości Łukasza lata osiemdziesiąte i dziewięćdziesiąte.
Jestem również pod wrażeniem przygotowań, jakie autor przeprowadził przed napisaniem książki, a które relacjonował na bieżąco w mediach społecznościowych. Sam temat oławskich objawień jest dla mnie nowy, dlatego z przyjemnością śledziłam te przygotowania.
Podsumowując – zdecydowanie polecam! Moim zdaniem jedna z najlepszych książek pierwszego półrocza tego roku.

W najnowszej książce Orbitowskiego urzekł mnie prosty język, pozwalający na opowiedzenie historii z zaskakującą jak na autora swobodą. Ogromną przyjemność sprawiły mi zarówno pierwsze, jak i ostatnie strony lektury. "Kult" to jedna z niewielu książek, które mam ochotę przeczytać powtórnie.

Opowieść zaskakująco (biorąc pod uwagę wcześniejszą twórczość Orbitowskiego) ciepła. Zachwyciła mnie zarówno opisana historia – nie wiedziałam o objawieniach wcześniej, język, jak podejście do religii. Gdy pierwszy raz usłyszałam, że Orbitowski planuje napisać książkę o objawieniach, obawiałam się prześmiewczego przedstawienia katolicyzmu, ale ostatecznie autor spisał się na medal.Uważam, że dojrzał jako autor i "Kult" jest na to dowodem.

"Inna dusza" Łukasza Orbitowskiego sprawiła, że zaczęłam uważniej przyglądać się twórczości tego autora. Po przeczytaniu opisu „Kultu” wiedziałam, że prędzej czy później wpadnie on w moje ręce i że trafi w mój gust. Tak też się stało - „Kult” jest jedną z najlepszych (jeśli nie najlepszą!) książką Orbitowskiego. Swoboda i lekkość, z jaką autor opowiada o niezwykłych historiach zwykłych ludzi zachwycała mnie na każdej stronie. Widać, że po „Innej duszy” Orbitowski polubił się z historiami opartymi na faktach – dobrze dla niego jako autora i dobrze dla gatunku.

Do Orbitowskiego mam ogromny sentyment jeszcze z czasów, gdy pisał głównie horrory. Cieszy mnie zarówno fakt, że zyskał popularność wśród szerszej publiczności, jak i jego ewolucja jako autora. "Kult" jest ukoronowaniem jego dotychczasowej twórczości – świetny zarówno pod względem przeprowadzonego researchu, języka, stylu, jak i charakterystycznego poczucia humoru sprawiającego, że czytanie Łukasza Orbitowskiego to czysta przyjemność. Zdecydowanie polecam.