Lato, kiedy cię poznałam Pewnego lata Tom 1

Sama jestem w szoku, że to pisze ale… jestem zawiedziona. Kocham jej książki. Uwielbiam pióro autorki, te historie czytają się same, mam w nich zawsze to czego szukam w tym gatunku, a tutaj… co się stało? :(

„- Wybierz mnie, Juliet- szepcze. Błagam, wybierz mnie, do k#rwy nędzy”.

Bohaterowie…
•Dany, który szukał drugiej mamy, a nie partnerki. Jego zasady- rodem ze średniowiecza. Brak zrozumienia, wsparcia, miłości, oddania, wstawienia się za swoją kobietą, którą rzekomo kocha. Toksyczny chłop. Czerwona flaga, aż biła po oczach.

•Juliet- zaślepiona, dająca sobą pomiatać, młoda dziewczyna, która zamiast w pewnym momencie postawić na siebie i swoje szczęście, postanawia rezygnować z tego wszystkiego i dalej dawać się upokarzać na każdym kroku. Twierdziła, że rani wszystkich- i ja się z tym zupełnie zgadzam. Połowa książki to powtarzanie, że czuję się winna. I na tym się to kończy. Bardzo irytująca postać, która zabiera przyjemność z lektury.

•I Luke. Chłopak, którego jest mi niesamowicie szkoda…, który powinien uciekać gdy miał ku temu okazję. Jako jedyny umiał spojrzeć obiektywnie na to wszystko.

Nie czułam żadnych emocji podczas czytania tej książki. Autorka chciała się skupić na pewnych problemach, ale wygląda to tak, jakby nie do końca udźwignęła ten temat. Zrobione po łebkach. Może gdyby bardziej skupić się na romansie, rozbudowaniu uczuć, chemii, zagłębić się w rozterki bohaterów byłoby lepiej. Bo tak… oceniam ją jako średnią. Z bólem serca. Mam nadzieję, że tom II okaże się lepszy, daje szansę.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.