Lies, Hearts & Truths Tom 1 Little Lies

Jest kilka nieścisłości, które mi przeszkadzały. Wiecie, Lavender przeżyła w dzieciństwie traumę, która ciągnie się za nią całe życie. Jest nieśmiała i „inna”. A nagle jest scena w której w odwecie paraduje w stringach na imprezie gdzie jest mnóstwo ludzi, żeby odegrać się na Kodiaku. Czytałam tę scenę kilka razy, bo nie mogłam tego zrozumieć. Nie wspomnę o tym, co później z nim wyprawiała. Tak nie zachowuje się osoba nieśmiała do tego z traumą. W ogóle ta trauma była na wyrost… rozumiem pomysł, jak najbardziej, tylko finalnie wyszło to źle.

Ich relacja była toksyczna, nie rozumiałam jej w ogóle, do tego ich pogodzenie było jakby… na siłę. Pstryk palcami i jesteśmy pogodzeni. Zupełnie tego nie kupuje.

W historii znajdziemy moje ulubione motywy: hate-love, pierwszą miłość (do tego w koledze brata) i sportowców. Tylko, że znowu zaczynają się schody. Bo o sporcie to dużo tutaj nie ma, no chyba, że zaliczamy do tego imprezy i zawieszone na szyjach dziewczyny, które nie mają do siebie w ogóle szacunku, a te dialogi… matko boska. Moja córka chyba, będzie miała zakaz wychodzenia do 30-tki, jeśli tak wyglądają teraz imprezy młodzieży. Akcja dzieje się trochę wolno, do tego rozdziały poprzeplatane są przeszłością żebyśmy mogli zrozumieć zażyłość tej dwójki. Dla mnie osobiście nic to nie wniosło, dalej ich relacja to dla mnie jedna wielka zagadka. A ich zachowanie jest dla mnie zupełnie niezrozumiałe.

Wielka szkoda, bo ta historia miała wielki potencjał, który został według mnie zmarnowany. A może po prostu jestem za stara na takie historie. Nie sięgnę po kolejne tomy, bo tak jak wspomniałam, mimo, że pomysł na fabułę był ciekawy, to czegoś tu zabrakło. Autorka więcej skupiła się na zbędnych opisach niż na bohaterach i skupieniu się na traumie, wyjściu z tego, i pogłębieniu relacji. A szkoda.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.