Marcepanowa miłość

„Marcepanowa miłość” to zimowa historia o miłości, przyjaźni, ale również o tym, że w świętach chodzi przede wszystkim o obecność najbliższych.
Norbert to nastolatek, który uczęszcza to prywatnego liceum, gdzie na co dzień zmaga się z wieloma problemami od strony kolegów, ale również przeżywa swoją pierwszą miłość. Mama Norberta, Justyna, początkowo nie jest zadowolona z wyboru syna, jednak z czasem jest dla niego wielkim oparciem.
Justyna jest bardzo zmęczona. Opieka nad dorastającym synek oraz malutką córeczką pochłania całą jej energie. A do tego wszystkiego wzięła na siebie przygotowanie wigilii. Czy wszystko pójdzie po jej myśli?
Przy wigilijnym stole spotkają się skrajnie różne charaktery. Może być zabawnie, miło, nastrojowo, ale również mogą pojawić się pewne kłopoty.
Bohaterowie najnowszej książki autorki są bardzo autentyczni. Niektórzy z nas mogą się z nimi utożsamiać.
„Marcepanowa miłość” to nieprzesłodzona historia. Mamy tu okres dojrzewania i bunt, chęć pokazania się z najlepszej strony swoim rówieśnikom. Mamy obraz matki, która kocha swoje dzieci najbardziej na świecie, ale jest bardzo zmęczona przez codzienne obowiązki. Samo życie.
Uwielbiam książki Agnieszki Lis przede wszystkim za różnorodną tematykę, jak również za emocje.
Polecam.

Piękne książki nie biorą się znikąd.
Nie rosną na drzewach skąpane w kroplach rosy.
Nie czekają na pierwszy wschód słońca, by ktoś je ujrzał.
Nie piszą się same, tylko pisze je człowiek.
Nie wystarczy, by okładka była prześliczna, by się o książce pamiętało. To zasługa przede wszystkim wyobraźni autora i przekazu, jaki chce nam zafundować. Bo książka z przekazem jest jak człowiek z duszą. Wzajemnie się uzupełniają i sprawiają, że chce się o nich mówić, chce się o nich rozmawiać, by jak największa populacja osób je przeczytała. By i oni poznali bohaterów, którzy zmagają się z problemami milcząc, bądź chcąc od nich uciec jak najdalej. Cierpią w skrytości znosząc każdego dnia upokorzenia i wyzwiska. Niestety jeden chłopiec spotyka na swojej drodze bardzo płytkich ludzi, którzy nie patrzą sercem, a jedynie portfelem. Im bogaciej są ubrani, tym wpasowują się w ich przestrzeń. Jeśli zaś skromnie, bez względu na to ile mądrości kryje się pod ich włosami, traktują go jak śmiecia. Bardzo przykro mi się o tym czytało, gdyż wiele dzieci z tego powodu spotyka się z odrzuceniem przez społeczeństwo. I choć rodzice tego chłopca nie są biedni, to jednak postanowili zainwestować wiele pieniędzy w kształcenie go. Czy jednak to faktycznie daje mu szczęście?
Mamy tu jeszcze jedną bohaterkę, która jest mamą. Bardzo kocha to maleństwo, które potrafi rozśmieszyć ją kapiącą ślinką, czy też brudnym uśmiechem. Nic jednak nie poradzi na to, że czuje się nieszczęśliwa. Jej mąż nie rozumie, że siedzenie w domu wśród pieluch i kaszek potrafi być przytłaczające. Tym bardziej, że wcześniej pracowała jako nauczycielka, spotykała się z dziećmi, rozmawiała z ludźmi, chodziła na spotkania, a teraz co? Bardzo brakuje jej tej swobody. Pragnie mieć choć chwilkę dla siebie, by poczuć, że znów żyje. Czy mąż potrafi to zrozumieć?
Skrawek chwil z książki wam zdradziłam, ale uwierzcie mi, że warto poznać ją całą. Prawdziwe problemy tylko uwydatniają jej wyjątkowość. Wielokrotnie się przy niej wzruszałam i polecam ją jako matka i córka. Zresztą przekonajcie się sami!