Melodia zapomnianych miłości

Mała dziewczynka dostaje w prezencie od ojca skrzypce. Wykonane na specjalne zamówienie, każdą wygrywaną na nich melodię czynią wyjątkową. Walentyna, choć bardzo utalentowana, otrzymuje surowe ostrzeżenie: gra na tym instrumencie może służyć wyłącznie dobrym celom. Jeśli komukolwiek wyrządzi krzywdę za jego pomocą, nie wolno jej będzie nigdy więcej na nim zagrać.

Niemal siedemdziesiąt lat później Bianka, wnuczka Walentyny, dostaje bardzo nietypową, ale i intratną propozycję. Mimo złych przeczuć przyjmuje ofertę tajemniczej kobiety, chcąc spłacić długi zaciągnięte na leczenie matki. Na dwa miesiące przenosi się z Poznania do Kazimierza Dolnego, do niepokojąco mrocznego domu Klary. Wkrótce poznaje także jej syna, lecz zgodnie z umową nie wolno jej nikomu zdradzić prawdziwego celu swojego pobytu w tym miejscu. Chociaż szanse na wywiązanie się z umowy są nikłe, a otoczenie przygnębiające, dziewczynie udaje się nawiązać kilka cennych przyjaźni. Ma również ze sobą skrzypce, które niegdyś należały do Walentyny. Odnaleziona przypadkiem stara fotografia ukryta w futerale nie daje jej jednak spokoju. Zwłaszcza gdy widzi ją ponownie, w miejscu, gdzie nigdy nie spodziewałaby się jej ujrzeć. A to dopiero początek niespodziewanych odkryć i głęboko skrywanych sekretów, które po latach stopniowo zaczynają wychodzić na jaw...

Zarówno tytuł, jak i piękna okładka powieści Doroty Gąsiorowskiej sugerują lekturę raczej lekką i optymistyczną, spodziewałam się obyczajówki z wątkiem romantycznym i jakąś tajemnicą do rozwikłania w tle. Nie dajcie się jednak zwieść - w tym przypadku sekretów i zagadek jest wiele, wyrastają wokół bohaterki jak grzyby po deszczu, i to one stanowią główną oś tej historii. Tworzą niezwykły, dość niepokojący klimat i stopniowo budują napięcie. Do tego zimna, obojętna i mroczna Klara, o której krążą makabryczne plotki. Ta wyniosła kobieta w czerni budzi strach i gasi wszelkie przejawy radości, gdy tylko pojawia się na horyzoncie, niczym postać rodem z powieści Daphne du Maurier. Mieszka w ciemnym, ponurym domu, gdzie światło słoneczne i świeże powietrze nie są mile widzianymi gośćmi. I to miejsce, i jego właścicielka za każdym razem przyprawiały mnie o dreszcze.

"Melodia zapomnianych miłości" zdecydowanie mnie oczarowała. Przede wszystkim mocno wyczuwalną aurą tajemniczości osnuwającą karty powieści. Pomysł na fabułę ogromnie przypadł mi do gustu, a historia wyłaniająca się stopniowo wraz z odkrywaniem kolejnych części układanki zupełnie mnie zaskoczyła. Z przejęciem śledziłam rozwój wydarzeń, dając się kompletnie wciągnąć w tę opowieść. Nie zabrakło także momentów zabawnych i wzruszających, więc jestem z tej lektury w pełni zadowolona. Na pewno sięgnę również po inne książki tej autorki. Szczerze polecam!

Lubię dzięki książkom odkrywać nowe miejsca, poznawać nieznane dotąd kraje, ogromne metropolie, ale też małe, urokliwe miasteczka. Ostatnio doszłam jednak do wniosku, że jeszcze bardziej przyjemnie jest, gdy akcja książki rozgrywa się w miejscu, które dobrze znam, wśród uliczek, które przemierzałam już nie raz. To niesamowite uczucie zapewniła mi Dorota Gąsiorowska w swojej najnowszej książce, zabierając mnie na cudowną, nostalgiczną wycieczkę do Kazimierza Dolnego nad Wisłą. :)

Bianka, główna bohaterka Melodii zapominanych miłości, jest skrzypaczką. Na co dzień pracuje w szkole muzycznej, jednak, gdy na jej małą rodzinę spadają nieszczęścia i zaczyna brakować pieniędzy, kobieta postanawia przyjąć dość kontrowersyjną propozycję pracy. Na skutek tej decyzji, Bianka na dwa miesiące przenosi się do mrocznej willi w Kazimierzu Dolnym, a jej obowiązki są bliżej nieokreślone. Wiemy tylko, że dotyczą muzyki i pewnego niewidomego młodzieńca. Do Kazimierza Bianka zabiera ze sobą owiane rodzinną tajemnicą skrzypce swojej babki Walentyny, dzięki którym odkryje przeszłość o swojej rodzinie i uwrażliwi jedno zgorzkniałe serce.
Najnowsza powieść Doroty Gąsiorowskiej to pełna ciepła i mądrości historia, która pokazuje, jak decyzje naszych przodków wpływają na kolejne pokolenia. Autorka wykreowała niezwykle wyrazistych bohaterów, którzy nie są szablonowi. Mistrzostwem jest dla mnie postać Serafiny, która niesamowicie przypomina mi babcię mojego narzeczonego. ;) Wątek miłosny, choć jest tu obecny dość silnie, to jednak nie dominuje nad całością. Początkowo akcja skupia się głównie na tajemnicach z przeszłości, a wątek romantyczny rozwija się niemal niezauważalnie, by wybuchnąć swym czarem w finale powieści.

Niewątpliwie, jednym z bohaterów staje się tu Kazimierz Dolny i jego okolice. To urokliwe miasteczko przemierzamy wraz z Bianką, odkrywamy jego czar i dajemy się porwać tej niesamowitej atmosferze plątaniny przeszłości i współczesności. Zapach ziół, drożdżowe koguty, zamek, magiczne uliczki, legendy o królu Kazimierzu Wielkim i wolno sunąca Wisła – to wszystko tworzy niepowtarzalny klimat tego miasteczka, który idealnie oddała Dorota Gąsiorowska.

Każdy, kto choć raz był w Kazimierzu Dolnym chce tam jeszcze wrócić. I tak samo jest Melodią zapomnianych miłości, powieści pełnej ciepła, mądrości i mrocznych tajemnic z przeszłości.

Doskonale napisany przez Panią Dorotę Gąsiorowską jest tutaj wstęp - prolog, który sprawia,że chce się poznać historię przedstawionych bohaterów, rodziny o muzycznych korzeniach,od początku, aż po sam jej końcowy finał.

Autorka dobrała w idealny sposób bohaterów stawiając przy nich wybory , odkrywając przy tym co to jest najważniejsze - relacje międzyludzkie, miłość, delikatność.

Język przekazu występujący w książce "Melodia zapomnianych miłości" jest zrozumiały, a dodatkowym elementem wzbogacającym tekst są dialogi.

Książkę tę polecam przeczytać każdemu Czytelnikowi ze względu na:

- idealnie dobrana tematyka książki

- wybory życiowe bohaterów są tutaj zaznaczone w bardzo wyrazisty sposób

- wyrazistość wrażliwości i serdeczność podczas codziennych rozmów bohaterów

Każdy z Czytelników odnajdzie swoją cząstkę siebie - ja ją osobiście odnalazłam w głównej bohaterce Biance, która jest moją rówieśnicą.

Jednym słowem warto przeczytać tą książkę, która odkryje wiele tajemnic, dających do myślenia i zastawienie się nad własnym życiem, a właściwie jakie ono jest?

Pięknie wydana książka została przez Wydawnictwo Znak - Między Słowami, twarda oprawka z bohaterką Bianką i skrzypcami w tle,zawiera 463 strony,Kraków, 2017.