Miasto Gasnących Świateł. Burza

„Tylko burza może przynieść prawdziwe oczyszczenie”.

Wrocław.
„Wibrujące kolorami miasto” pełne mostów, które łączą i dzielą jednocześnie.. Tu cisza przed burzą jest głośniejsza niż gdziekolwiek. „Powietrze naelektryzowane oczekiwaniem”, kipiące „nieoczywistymi emocjami”, wrzące niepokojem, parne i pachnące strachem - zwiastuje, że „natura wzięła w posiadanie miasto”. Delikatnie wibrująca ziemia, grzmoty doznań, niebezpiecznie hermetyczna przestrzeń, kotłujące się chmury grozy, „nieposkromiona brutalność” – wszystko to balansujące na granicy ciszy, obwieszcza rozpoczynający się „spektakl na tle nieba” ale na ziemi..

Czy nadchodząca burza przyniesie ukojenie, czy spustoszenie?

O tym przekonają się na własnej skórze, między innymi, „książę wrocławskiego półświatka”, niepokorny i zuchwały, wzbudzający strach gangster, który ma niejednego trupa w szafie - Konrad Gronczewski pseudonim Versace oraz „sławny wrocławski komisarz” będący „sumą bezkompromisowości i nieustępliwości”, niektórych aż irytujący „swoją prawością”- Adam Aleksandrowicz.

Dla tych dwojga, i nie tylko.. pogoda będzie jednak najmniejszym zmartwieniem. A grzmot nadchodzących wydarzeń, będzie miał potężny kaliber. Tak zwaną ciszę przed burzą rozpocznie brutalne morderstwo trans-dziewczyny w najdroższym hotelu w mieście. Sprawca bez wątpienia działał tu z premedytacją, jest zorganizowany i ewidentnie lubi chwalić się tym, czego dokonał.. Śledztwo szybko komplikuje się na wielu płaszczyznach, a czas ucieka.. Adam nieco przygaszony echami poprzedniej bardzo trudnej dla niego osobiście sprawy – jest jednak zdeterminowany i gotowy, by wrócić do tego, co kocha i potrafi najlepiej, do „odnajdywania w niuansach poszlak”, błyskawicznego analizowania faktów i wyciągania trafnych wniosków. Choć niekiedy „błądzi pomiędzy półprawdami i zawoalowanymi, wymijającymi odpowiedziami” i balansuje na granicy prawa – jako rasowy pies wie, że jego zmysły go nie zawiodą i w końcu odnajdzie właściwą drogę do przerażającej prawdy..

„Miasto gasnących świateł. Burza” to kontynuacja „Miasta gasnących świateł. Mgła”. Zagadka kryminalna jest oczywiście zupełnie nową historią, jednak aby poznać tło obyczajowe, barwnych bohaterów i lepiej zrozumieć ich relacje, warto zacząć od początku. Autorka niezawodnie przyciąga stylem, odważnie dotyka naprawdę ważnych kwestii. Bez wyjaskrawiania, z wyczuciem i smakiem opowiada historię o potrzebie tolerancji, zwraca uwagę na problemy, z jakimi borykają się osoby ze społeczności LGBTQ+. Przy tym dostajemy rasowy kryminał, od którego trudno się oderwać. Autorka stworzyła więc nieszablonową opowieść o piętnie przeszłości, o dawaniu drugich szans sobie i innym, a także o tym, jak ofiara może stać się sprawcą.
W oczekiwaniu na ciąg dalszy..
Polecam.

Książka jest bardzo gruba i ma swoje wahania nastroju. Bywa bardzo wciągająca, jak i nieco niezrozumiała. Potrzebowałam trochę czasu żeby się w nią wkręcić. Wszystko przez to, że wydarzeń jest bardzo dużo i chyba nie nadążałam za tokiem myślenia postaci. Albo dlatego, że jest to tom drugi, a ja pierwszego nie czytałam. To by wyjaśniało dlaczego zaczęła się nagle. Plusem jest tu duże napięcie, gdyż postacie czasami mówią, że coś mają zrobić lub gdzieś pojechać, ale nie zdradzają gdzie. Dopiero w następnych wydarzeniach się to wyjaśnia. Ktoś tutaj dostanie tajemniczą przesyłkę z pogróżkami. Nikt nie byłby z tego zadowolony, zwłaszcza, że osoba, która mu ją dostarczyła nie bardzo pamiętała kto mu ją podał. Dużo wątków jest tu utrzymanych w tajemnicy, to akurat bardzo mi się podobało, tylko później, kiedy tych znaków zapytania było coraz więcej, pojawiały się z każdej strony, to nie bardzo pamiętałam o co tam chodziło. Niby mamy tu jeden wątek, ale mi się wydawało, że było ich więcej. Jedna osoba jest tutaj mocno rozstrojona emocjonalnie. Widać, że niby na pierwszy plan wysuwa się tutaj zemsta i chęć odnalezienia morderczyni, lecz z drugiej powraca by być blisko zaatakowanego. Gdzieś tam wewnętrznie boi się, że może coś mu się stać i ważniejsza jest dla niego ochrona, aniżeli zemsta. Widać, że łączy ich coś wyjątkowego, czasami opisane zażenowanie bywa tutaj lekko bolesne nawet dla czytającego, lecz później przechodzi w małą chwilę, która sprawia, że czerwienią nam się policzki. Właśnie dlatego nie chcemy przerywać czytania, bo ciekawi nas jak to się zakończy. To z pewnością historia dla kogoś o mocnych nerwach, kto nie boi się w książce ryzyka, ani wulgarniejszych słów. Taka prawdziwa męska historia i aż dziwne, że autorką jest kobieta:-) Druk jest tutaj średniej wielkości, a rozdziały są długie. Autorka lubi dłuższe i dokładniejsze opisy postaci i układności bohaterów. Wiemy co kto robi, gdzie zmierza, tylko nie znamy miejsca końcowego. Ogólnie opowieść mi się podobała, więc polecam, ale od tomu pierwszego, byście wiedzieli dlaczego tak się zachowują.