Mikołaj z ulicy Pogodnej

To naprawdę piękna i prze świąteczna książka, która swoim początkiem przypomniała mi moje dzieciństwo. Co jak co, ale sanki to chyba najlepsze co ludzie mogli wymyśleć. Dają frajdę jak nic innego:-) No może jeszcze po za rzucaniem się śnieżkami:-) Taki właśnie jest wstęp książki, który zabiera nas do grudnia 1992 roku pełnego śnieżnych zabaw i smutnych opisów o ulicy Pogodnej, gdzie nazwa zupełnie mijała się z rzeczywistością. Zanim jednak do tego dojdzie na wstępie poznamy nazwy rozdziałów w których będzie się działo coś innego, oraz słownik dotyczący opisów występujących w historii postaci. Sam druk jest nieco mniejszy, a czas dawniejszy oznaczony inną czcionką. W treści z grubsza poznamy postacie, gdyż najważniejszy jest tu przekaz, przepiękny świąteczny klimat i coś jeszcze. Autorka bardzo dobrze wcieliła się w rolę dzieci, ich zachowań i wypowiadanych słów. Zupełnie jakbym tam była z nimi i cieszyła się chwilą, śniegiem, jazdą na sankach i wszystkim tym, co obecnie gdzieś przepadło zapomniane. Teraz ludzie wolą oglądać filmiki jak inni się wygłupiają aniżeli samemu dać ponieść się dziecięcej duszy, która i tak nigdy nie znika, tylko jest tłumiona przez dumę i inne uczucia wystawione na pokaz. W czasie obecnym, czyli dwadzieścia lat później poznamy pisarkę, która będzie chciała opisać tą opowieść z początku książki i przeprowadzi małe śledztwo, by dowiedzieć się, kto przed laty pod szalikami pozostawiał mieszkańcom ulicy Pogodnej prezenty. Reszty wam nie zdradzę, ale ponownie nalegam, byście sięgnęli po tą cudowną opowieść w której każdy płatek śniegu spadający na nosek jest również najcudowniejszym uczuciem nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia:-) Prawdziwa magia, dobroć i wiara w to, co nie możliwe i możliwe jednocześnie. Pamiętajcie, że to my odpowiadamy za klimat jaki wokół nas panuje. Im więcej radości przekażemy innym, tym i ono podwojone do nas powróci. Przeczytajcie ją opowiedzcie o niej innym, by sami również mogli odnaleźć radość nie tylko na święta i niech nam się darzy:-)