Miłość w czasach rozkładu

Dobra wiadomość jest taka, że wcale nie było tak źle, jak obawiałam się, że będzie. Widziałam recenzje, które nie zostawiły na tym tytule suchej nitki... Zła wiadomość jest taka, że nie było też jakoś wyjątkowo dobrze.

W "Miłość w czasach rozkładu" głównie chodzi o wybuchy i gołe d... amy. Wiedźmy i rycerze Zakonu w teorii się nie lubią, a w praktyce dosyć często zdejmują z siebie ciuchy. Sam pomysł jest nawet ciekawy i, odpowiednio poprowadzony, faktycznie mógłby zapewnić tak dobrą rozrywkę, o jakiej mowa w opisie na okładce.

Najbardziej brakowało mi obiecywanego humoru. W większości scen śmiech miało wywoływać niemądre zachowanie albo głupotki w wypowiedziach bohaterów, ale prawie nic z tego mnie nie ruszyło. Owszem, kilka razy uśmiechnęłam się pod nosem, np. przy stwierdzeniu, że dla plebsu słowo "biblioteka" brzmi jak nazwa choroby albo że kobiety miesiączkują, więc muszą być dobre w zacieraniu śladów krwi. Nie było niestety ani jednego momentu, w którym poczułabym, że naprawdę dobrze się bawię, a często wręcz zapominałam, że to miała być jakaś komedia. Po prostu ktoś zrobił coś głupiego, ok, naprawmy to albo zapomnijmy i idźmy dalej.

Erotyka była, ale równie dobrze mogłoby jej nie być. Książkę napisało dwóch autorów i to wyraźnie widać w samej treści - niektóre akapity brzmią zupełnie inaczej. Wszystkie postacie wypadły w moich oczach trochę papierowo, więc nie przywiązywałam większej wagi do ich wzajemnych relacji. Z czasem czytałam coraz mniej uważnie, przelatywałam wzrokiem po tekście, bo zaczynał mnie nudzić.

Ogólnie widzę w "Miłości..." średniej jakości fantastykę. Książkę można potraktować jako czytelniczą ciekawostkę. Myślę, że tytuł znajdzie swoje grono fanów, więc polecam samemu się przekonać.