Modlitwa Do Boga Złego

Witam, dziś mam dla was recenzję książki Modlitwa do Boga Złego ❤️ Autora Krzysztofa Kotowskiego ❤️.

Mieszkające na odludziu małżeństwo znajduje przed drzwiami swojego domu nieprzytomnego, zagadkowo wyglądającego, dziwnie ubranego chłopca. Natychmiast wzywają swoją przyjaciółkę – lekarkę Aleksandrę Sambierską. Szybko odkrywa ona, że oprzytomniały nastolatek nie tylko mentalnie, lecz także anatomicznie bardzo różni się od zwykłych chłopców w jego wieku. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że dzieciak jest śmiertelnym zagrożeniem dla grupy bezwzględnych i bardzo potężnych ludzi, którzy będą go ścigać i nie cofną się przed niczym, by chłopca unicestwić. Na ich drodze stają Krzysztof Lorent oraz Haiku – niegdyś zawodowa zabójczyni, dziś wspólniczka Kapłana Wiedzy. Wspólnie walczą oni już nie tylko z Aurelitami, lecz także z zupełnie nowym – być może jeszcze groźniejszym – przeciwnikiem.

Kolejna odsłona pana Krzysztofa, która zabiera nas w świat fikcji połączonej z teraźniejszością. Tym razem poznajemy bliższych przyjaciół młodego duchownego z pierwszej części serii, ich tradycje oraz to jacy są. To właśnie oni pod swoim domem znajdują chłopca, który jest bardzo dziwny, ponieważ jego zachowanie oraz ubiór daje im bardzo dużo do myślenia. Wzywają na pomoc Aleksandrę, ponieważ wiedzą, że ta na pewno im pomoże, właśnie to się dzieje. W szpitalu, którym chłopiec zostaje przewieziony, okazuje się, iż nie jest on zwykłym chłopcem, co bardzo zaczyna mnie ciekawić, ponieważ jest podobny do zwykłych ludzi, ale nie do końca, kto czytał, ten wie, o co mi chodzi. ;) Zaczyna się walka o to, by ochronić chłopca przed Aureliatami, którzy za wszelką cenę chcą go zabić, czy uda się im ocalić chłopca? Tego wam nie zdradzę, musicie sami sięgnąć po tę historię, by się tego dowiedzieć 😉. Pojawiają się także nowa postać, Haiku, która kiedyś była zawodową zabójczynią, tym razem pomaga w ochronie chłopca. Powiem wam szczerze, że ta część bardziej przypadła mi do gustu, niż pierwsza, może dlatego, iż wydaje mi się, że tutaj działo się więcej.
Z reguły nie jestem zwolennikiem takich książkowych tematyk, ale jak to mówią, każdemu trzeba dać szansę, a nie żałuję, ponieważ raz na jakiś czas trzeba oderwać się od romansów i sięgnąć po coś innego 😉.
Więc jeśli lubicie historię, które zabiorą was w świat fikcji, połączonej z teraźniejszością ta pozycja jest właśnie dla was ❤️.

Pamiętacie, jak pisałam, że "Kapłan" to jazda bez trzymanki? Cofam te słowa, pierwszy tom to była ledwie dziecięca karuzela w porównaniu do "Modlitwy do Boga złego". W domu Bzdetów pojawia się tajemniczy chłopak, zachowuje się dziwnie, a jeszcze dziwniejszy ma kostium. Z czasem nie mamy pewności czy ta postać jest w ogóle człowiekiem... Wracają znani nam bohaterowie, pojawia się świeży ciekawy wątek, znowu posłuchamy o ciekawostkach ze świata i tych historycznych. Jednym słowem, komu podobał się początek fantastycznej przejażdżki Kotowskiego, ten w kontynuacji znajdzie wszystko to, co zdążył już polubić.

Z jednej strony to dobrze, a z drugiej... musiałam przełknąć te same drażniące mnie elementy. Jasne, w prowadzeniu dialogów i filozoficznych dyskusji autor nie ma sobie równych. Kiedy robi się zbyt poważnie albo któraś postać zaczyna przynudzać, to napięcie rozładowują żarty, przy których naprawdę można parsknąć na głos śmiechem. Tylko po co do niektórych spraw powracać po raz enty i w kółko coś wałkować? Wyszło na to, że można "Modlitwę..." przeczytać bez znajomości poprzedniego tomu, bo i tak zostało tutaj wszystko streszczone.

Niestety, po przeczytaniu całości, mam wrażenie, że świetny pomysł z "przybyszem", trochę się zmarnował. Było dużo gadania, a mało działania, jakby to prosto ująć. Samo zakończenie niewiele wyjaśnia, chociaż może taki miał być zamysł, żeby czytelnik wyczekiwał już kolejnej części. A co z tajemniczym zakonem Aurelitów? Coraz bardziej w moich oczach wypadają jak tani pozerzy, niechże coś tam się podzieje, co zmieni moje zdanie!

Ten tom jest o połowę cieńszy niż pierwszy, więc czuję lekki niedosyt. Nie da się ukryć, że wykreowany świat jest wciągający, zdecydowanie warty poznania. Polecam miłośnikom szalonej kreatywnej fantastyki, takim którzy lubią przygody i tęsknią za rozrywką w stylu Dana Browna. Chociaż porównywanie tej serii tylko do jednego popkulturowego tytułu jest nieporozumieniem, można znaleźć tutaj naprawdę wiele. Sprawdźcie to sami.