Mroczny spadek

W życiu nie wszystko układa się zgodnie z planem i według naszych oczekiwań. Któż z nas nie zna sytuacji, kiedy nasz plan działania był gotowy. Pomyśleliśmy dosłownie o wszystkim, a nawet przewidzieliśmy rezerwę na niespodziewane i niezaplanowane zdarzenia. Tak, a tymczasem „ono” ,życie, napisało dla nas zupełnie inny scenariusz i zaczęło nas zaskakiwać w najmniej oczekiwany sposób.
Czasami dotyczy to sytuacji banalnych i już krótko, po opanowaniu chaosu, który powstał tylko na chwilę ( któż go nie zna), możemy z dumą oświadczyć:

- Sytuacja została opanowana. Ja to zawsze dam radę.

Ale czasami jedno zdarzenie napędza drugie, a spirala trudności i przeszkód przypomina niemalże węzeł gordyjski.
Dokładnie z taką sytuacją mamy do czynienia w powieści Małgorzaty Mossakowskiej-Górnikowskiej „Mroczny spadek”.
Główna bohaterka Majka Zalewska nagle dowiaduje się o spadku, po zmarłym ojcu.

- Niby nic w tym dziwnego – powiecie.
- Jak bardzo się mylicie – brzmieć będzie moja odpowiedź.

Majka, o pięknym polskim nazwisku Zalewska i jej brat Igor, dziedziczą nie tylko mieszkanie ruinę i pijacką melinę po ojcu ale również tajemnicę, w którą z dnia na dzień coraz bardziej sami się wplątują. Oczywiście, zupełnie nieświadomie.
Jakby tego było mało, to o spadek zaczyna się upominać dalsza rodzina zmarłego, jak to zwykle bywa, zainteresowana tylko wypłatą tego co im się należy.
Książkę wyróżniają bardzo dokładne i realistyczne opisy walki z biurokracją oraz zwarta i dobrze prowadzona fabuła, trzymająca w napięciu od początku do końca.
W fabułę autorka wplotła również romans, ale muszę przyznać, że mnie osobiście zaskoczyła rozwojem tego wątku i jego zakończeniem. Powiem tak: niebanalnym.
A jeśli ktoś czyta dokładnie książki, to zapowiedź takiego pociągnięcia fabuły mamy co najmniej w połowie:
„Motyle, które może przez chwilę krążyły w czasie ich pierwszego spotkania, teraz spokojnie przysiadły i bez trzepotu skrzydełek patrzyły w spokoju na pogłębiającą się pomiędzy nimi sympatię”.
Czyż to nie piękne? Czyż to nie nastraja do zamyślenia i wyjątkowych uniesień?

W książce nie zabrakło również pięknych i wzruszających momentów, które każdy Czytelnik odbierze inaczej, dokonując własnej interpretacji. Muszę przyznać, że postać Majki skradła moje serce poniższym cytatem:
„Pomyślała, że wszystko co nas dotyczy - zarówno to, jak żyjemy, co robimy czy myślimy – obchodzi tak naprawdę wyłącznie nas samych. A jeśli mamy szczęście i mieliśmy normalny dom, to również naszych rodziców. Pod warunkiem, że ich jeszcze mamy”.

Książkę czyta się przyjemnie i lekko. Po prostu dobra, relaksująca powieść, z dozą odpowiedniego napięcia i dreszczyku, po której w głowie pozostają nie tylko losy bohaterów, ale również i kilka bardzo trafionych przemyśleń autorki:
„ … a to skąd pochodzimy i kogo mamy za sobą, buduje naszą tożsamość”.

Szczerze polecam.

Każdy w swoim życiu marzył o spadku. Najlepiej w postaci miliona dolarów lub willi w Malibu, po starej i nikomu nieznanej ciotce z Ameryki. Bo spadek to w powszechnym przekonaniu manna z nieba i niespodziewany dobrostan. Najczęściej jednak okazuje się, że to wielki worek niechcianych i nieprzewidzianych kłopotów. Niechby jeszcze ostatecznie zrekompensowanych…





Niestety, taki scenariusz wydarzeń to rzadkość. Nawet jeśli spadek pojawi się na horyzoncie, razem z nim nadlatują sępy pod postacią przyrodniego rodzeństwa, wujostwa, poprzednich małżonków i ich potomstwa. Każdy z nich chce wyrwać coś dla siebie.

Fabułę „Mrocznego spadku” w dużej części napisało życie. W naszej kulturze o zmarłych zwykło nie mówić się źle. Jednak to właśnie oni zostawiają najbliższym sprawy, których sami nie potrafili rozwiązać czy doprowadzić do końca. Często dopiero po ich śmierci wychodzi na jaw, jak nieodpowiedzialny i niedojrzały wiedli żywot. I właśnie to stanowi kanwę powieści. Młoda dziewczyna musi nagle poradzić sobie z nie swoimi długami, bezdusznymi wierzycielami oraz licznymi spadkobiercami, którzy nie zamierzają partycypować w żadnych, odziedziczonych kosztach. Bo okazuje się, że żeby coś dostać, trzeba najpierw swoją część zapłacić. A interesuje ich wyłącznie zysk.

Majka, główna bohaterka to silna, młoda kobieta. Po studiach, wbrew obowiązującemu trendowi szukania pracy w stolicy, wyjechała z przyjaciółką z rodzinnej Warszawy do Poznania. Jednak po śmierci ojca, którego hulaszcze życie stanowiło smutną stronę jej dzieciństwa, wraca ze zdwojoną siłą jak huragan. Sprowadzając ją z powrotem do Warszawy.

Akcja powieści rozgrywa się w centrum miasta, głównie w kwadracie ulic Poznańskiej, Wilczej, Hożej i Marszałkowskiej. To w nim znajduje się odziedziczone mieszkanie, w którym dochodzi do niespodziewanych odkryć, gorączkowych poszukiwań, serii włamań, ale także przyjacielskich miłych wieczorów i spotkań. To tam okazuje się, że przez lata można było ukrywać swoją prawdziwą tożsamość i prowadzić podwójne życie skutecznie maskując mroczne tajemnice z przeszłości. Kamienica przy Poznańskiej stanowi nieustające źródło odkryć. Nie tylko pod postacią zrolowanych banknotów, ale także skrzętnie skrywanego romansu, zranionego uczucia i osobistych tragedii.

Wśród wszystkich kłopotów pojawia się miłość. Wysiada ona razem z główną bohaterką z autobusu i próbuje dotrzymać jej kroku przy najtrudniejszych wyzwaniach. Jednak nie jest to miłość cukierkowa i oczywista. Okazuje się pełna wahań i chłodnych powiewów. Majka pragnie uczucia, ale równocześnie się przed nim broni. A może nie umie się zaangażować, mając w pamięci obrazy trudnego małżeństwa rodziców. Asekuracyjnie ucieka do Poznania jak do miejsca, które da jej bezpieczny azyl. Jednak tam też jest jej źle. Szuka i marzy o swoim miejscu na ziemi.

Zarówno miłość jak i przyjaźń, bez których podejmowanie wyzwań nie byłoby możliwe, nie raz zostaje wystawiona na próbę. Lojalność okazuje się nie lada wyzwaniem w obliczu ogromnych pieniędzy. A miłość potrafi pokazać bohaterom swoją wyszukaną twarz.

Oprócz przyjaźni i miłości, „Mroczny spadek” Małgorzaty Mossakowskiej-Górnikowskiej to również gangsterzy i wątek szpiegowski. Zleceniodawca z Moskwy, okruchy II wojny światowej, PRL-owscy prominenci. Tysiące zagadek prowadzących do skrzętnie ukrytego skarbu.

To już druga ciekawa i bardzo dobrze napisana książka Małgorzaty Mossakowskiej-Górnikowskiej, jaką miałem przyjemność przeczytać.
Książkę dobrze się czyta, bo jest napisana prostymi zdaniami, zgrabnie skonstruowanymi, lekkim piórem, z dużą dozą humoru. Momentami zastanawiałem się, ile w Mossakowskiej-Górnikowskiej jest Chmielewskiej (tak, tak!, t e j Chmielewskiej). Fabuła zaskakuje, bo na początku trudno się domyślić, w jakim kierunku opowieść zmierza.
Postaci narysowała autorka wyraziste i psychologicznie prawdziwe. Ich losy także są i prawdziwe, i frapujące zarazem. Dla mnie dużym atutem tej książki jest to, że nie ma tu wulgaryzmów, którymi inni dzisiejsi autorzy szpikują teksty, a których powinno się używać w ściśle określonych kontekstach, a nie jako znaków interpunkcyjnych. W ogóle trzeba podkreślić, że autorka posługuje się bardzo ładną polszczyzną, co w dzisiejszych czasach wśród wielu osób piszących, którym tylko się wydaje, że są godni miana pisarza, jest rzadkością.
A pod koniec tej pasjonującej, pełnej niespodziewanych zwrotów akcji, było tak: myślałem, że wszystkie wątki się dopełniły i już się powoli żegnam z opowieścią… A to, co się nagle wydarzyło... Tak musi wyglądać uderzenie pioruna z jasnego nieba!
A ponieważ, pisząc recenzję, nie lubię wyłącznie chwalić… to jednak dwa nowe wątki, pojawiające się pod koniec opowieści, bezwzględnie wymagają kontynuacji: Kopenhaga i Moskwa. Może w ten sposób powstanie trylogia?
Zachwyciły mnie w tej książce fantastycznie narysowane, wyraziste postacie głównych bohaterów. To świadczy o tym, że autorka potrafi doskonale obserwować otaczających ją bliźnich. Kapitalne, jakby jedną kreską robione, charaktery bohaterów są tak prawdziwe, że… chyba rzeczywiście prawdziwe. Warto też podkreślić, że ogromnym walorem książki jest przejrzystość wartkiej akcji, mimo że toczy się ona na różnych planach i czasowych, i w różnych miejscach.
Nie jest to, na szczęście, słodka opowiastka o tym, że rodzina i tak dalej… Momentami jest to gorzka opowieść o tym, że często z rodziną to się wychodzi najlepiej na zdjęciach. Są w „Mrocznym spadku” chwile śmieszne, chwile wzruszające i chwile mroczne (no, wszak spadek zaiste jest mroczny) – jak to życiu. Bo na końcu lektury można śmiało westchnąć: jak to w życiu!
To co teraz?
Przecież to proste – po książkę i do lektury marsz!