Na kolana

Z pewnością nie jest to książka, która może się każdemu spodobać. Napisana została od strony wspomnień młodej dziewczyny, która opisuje nam świat takim jakim go widziała, a który przeminął. To czas dosyć wulgarny, jakby z marginesu społecznego, który momentami kipi nienawiścią. Dosłownie niczym trauma, która podąża za nią krok za krokiem.

,,W brzuchu rozległo się mrowienie, przywołujące ból odtrącenia dobroci serca i naiwności, przez którą wiele razy deptano mój honor."

Zanim przejdę dalej, czuję potrzebę aby zwrócić uwagę na styl jakim została napisana. Niby prosty i wulgarny, ale wyniesiony na piedestał porównań konkretnych, gdzie każda rzecz zawsze posiadała opisujący go przymiotnik, który wręcz ociekał czymś mniej estetycznym, oślizgłym, jakby brudnym, co potrafiło też nieprzyjemnie pachnieć. Pomiędzy tym światem jest też podobny, toczący się w kręgu policji, gdzie małżonka jednego z nich została zbrukana, obdarta z godności i niewinności. Nie trudno się domyśleć, że wściekłość będzie tutaj aż kipiała, ukazywana na wszelkie sposoby. Jednak im dalej, tym początek z książki odnośnie młodości małżonki, będzie miał bardzo duże znaczenie. To ze wspomnień ujrzymy do jakiej zbrodni kiedyś doszło i jak nie wszystkie ślady zostały wystarczająco mocno zatarte. Wychodzi bowiem na to, że nikogo nie da się poznać tak do końca, a to, co zapomniane, powraca w mniej odpowiednim czasie:-)
To historia, która bardzo wciąga, zwłaszcza, że opisywane wspomnienia przypominają te z lat trzydziestu do tyłu z naszego życia, więc poniekąd możemy odebrać ją nieco prywatnie. Obecnie widzimy jak ludzi twardzi w obliczu tragedii potrafią być miękcy niczym skrzywdzone dziecko. To bezsilność jest tutaj królową, gdyż nie da się odwrócić czegoś, co już miało miejsce. Nie ma tu miejsca na akceptację, na pogodzenie się z prawdą. Okaleczanie, poprawczak, bezdomni, dom dziecka, skrzywdzona dusza, czas brutalności i walki o miejsce na świecie, to tylko skrawki emocji jakie was dopadną. Bo ta książka jest jak sekret, który chcieliście zakopać. Ona was dopada, a potem trzyma w ryzach do końca, by zobaczyć jak wasza historia mogłaby się skończyć. Bo to właśnie tak się ją odbiera, jako własną. A na to nie każdy jest po prostu gotowy...
Dziękuję za książkę Klubowi Recenzenta z serwisu nakanapie.pl