Najszczęśliwsza

Max Czornyj nie musi być szeroko przedstawiany odbiorcom. Od dawna uchodzi za niezwykle zdolnego pisarza i świetnie odnajduje się w mrocznych gatunkach. Thriller, sensacja czy kryminał to jego specjalność, a już na pewno autor posiada umiejętność mieszania tych gatunków grozy. Czy i tym razem poszło dobrze? Otóż raczej przeciętnie- wielu czytelników uznało, że początkowo akcja zapowiadała się świetnie, ale później cała historia była wręcz przegadana. Muszę się zgodzić z tym stwierdzeniem, co nie oznacza, że „Najszczęśliwsza” to gniot czy totalny niewypał. Aż tak źle nie było i można tu znaleźć elementy godne zapamiętania.

Nie chcę opowiadać o każdym wątku w sposób szczegółowy. Powiem tylko, że śmierć najbliższej osoby zawsze wzbudza we mnie szereg uczuć i nie potrafię przejść obok takiej historii obojętne. Tak było i tym razem, kiedy to artysta, Dawid Kaster, w tragiczny sposób traci ukochaną, ciężarną żonę. Mężczyzna musi żyć dalej, ale po czterech latach od śmierci Ilony zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Bohater dostaje bowiem szokujące wiadomości i zaczyna zastanawiać się, czy dobrze zidentyfikował ciało zmarłej. Jedna wstrząsająca informacja to nie wszystko- Kaster straszony jest w sposób ciągły, lecz po co? Kto prowadzi z nim dziwną grę i co musiało wydarzyć się w przeszłości, by ktoś w ogóle chciał posunąć się do tak makabrycznych scen? Jedno jest pewne- przeszłość zawsze wpływa na nasze późniejsze postępowanie i nie można przed nią całkowicie uciec…

Czytelnicy na pewno zastanowią się też nad inną kwestią. Często mówimy, zwłaszcza w przypadku długotrwałych związków, że znamy się jak łyse konie. Czy rzeczywiście tak jest? Dlaczego więc bywa tak, że ukrywamy coś przed najbliższą nam osobą? Co nam to daje, skoro znowu można stwierdzić, że kłamstwo ma krótkie nogi? Jest to wątek idealny do indywidualnych i głębokich rozważań.

Celowo nie opisuję wszystkich wątków ani tego, co dokładnie dzieje się po czterech latach po śmierci Ilony. Podczas czytania „Najszczęśliwszej” można jednak dobrze zrozumieć, że osoba specjalizująca się w mrocznych gatunkach może straszyć odbiorcę niemal w każdej sytuacji. Cieszę się, że autor nie boi się trudnych tematów i mówi o nich w taki sposób, wydźwięk był szeroki i skuteczny.

Początkowo czytałam „Najszczęśliwszą” z ogromnym zainteresowaniem i sądziłam, że tak będzie aż do zakończenia, które nie okazało się mocno błyskotliwe. Niestety, ale niektóre opisy sprawiały mi trudność, czasem bardzo je męczyłam, a szkoda, bo od autora pokroju Maxa Czornyja można wymagać wstrząsającej akcji. Tym razem czułam się mocno przeciętnie, a nie tego oczekiwałam.

Nikomu nie odradzam lektury- każdy ma swój indywidualny gust czytelniczy i warto go szanować.