(Nie)zwyczajne JA

Prawdziwy akt odkrycia nie polega na odnajdywaniu nowych lądów, lecz na patrzeniu na stare w nowy sposób. /Marcel Proust/ Kim jesteśmy? Jak siebie definiujemy? Po co żyjemy? Jaki jest sens naszej egzystencji? Oto pytania zadawane od zarania dziejów, pytania na które szukamy odpowiedzi, ponieważ gdzieś w głębi duszy mamy nadzieję, że znajdziemy odpowiedź. Cokolwiek by znaczyła i czegokolwiek by dotyczyła ta odpowiedź, szukamy i oglądamy nasze życie z różnych perspektyw. Od wieków religie, filozofia, nauka i sztuka także szukają odpowiedzi na te pytania. Czasem zatrzymują się w przekonaniu, że ją znalazły, by z czasem otworzyć następną niewiadomą i nową perspektywę. Niniejsze opracowanie nie jest ani analizą, ani próbą syntezy dotychczasowej wiedzy. Jednak z tej wiedzy wywodzi się i na niej opiera. Pokazuje jeden z punktów odniesienia schodząc trochę głębiej pod powierzchnię tego, czego jesteśmy świadomi bez doświadczenia kontaktu z nieświadomą częścią nas samych. Pokazuje fakty i zjawiska, które zachodzą „pod powierzchnią” potocznie dostępnej wiedzy psychologicznej i intelektualnych koncepcji. Jest propozycją przyjrzenia się naszemu „ja” z miejsca, gdzie spotyka się psychoterapia z duchowością, z granicy łączącej świadomą wiedzę z nieświadomymi procesami i blokadami aż po dotykanie jedności, głębszej przestrzeni, w której wszyscy jesteśmy ze sobą współzależni i współodpowiedzialni.