Niebieski ogród

Nie każda miłość jest szczęśliwa, jednak wszystkie uczucia niezależnie od okoliczności są piękne i wyjątkowe.
Feliks Starzecki jest najstarszym, ponad stuletnim mieszkańcem miasteczka Średnie , lecz z racji tego, że trzymał się na uboczu przez swoich sąsiadów zwany jest Trupicelem.
Gdy mężczyzna umiera wychodzi na jaw, że cały swój majątek przeznaczył parafii do której należał przez całe swoje życie.
By zbadać sprawę spadku proboszcz wraz z wikarym postanawiają poprosić o pomoc panią Danusię , kobietę, która ukończyła konserwację zabytków i historię sztuki. Dołącza do nich dziewiętnastoletni Kamil, kurier, który dostarczał seniorowi zakupy.
Dzięki informacjom od Pani Janiny nasi poszukiwacze historii odkryli niezwykłe podziemne lokum.
Dla kogo było przeznaczone i jakie tajemnice skrywa przepiękna kronika ukryta w pokoju , którego ściany mają odcień nieba w słoneczny dzień?
Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie poznając tę lekturę.
Choć okładka powieści Pani Joasi , której pióro bardzo sobie cenię jest bardzo piękna i niesamowicie ciepła, treść książki niewiele ma wspólnego z sielskością.
Całość jest podzielona na dwie perspektywy czasowe .
W pierwszej z nich wraz z trójką bardzo barwnych detektywów powoli odkrywa karty życia Feliksa , człowieka, którego nikt w Średnim nie próbował poznać.
Druga zaś opowiada dzieje miłości, którą los wystawił na próbę, zniszczyło zaś szaleństwo i niemożność pójścia naprzód w imię źle pojętej sprawiedliwości.
Ile ja wylałam łez nad tą powieścią. Momentami miałam ochotę rzucić ją w kąt ponieważ za każdym jednym razem , gdy już myślałam Gorzej nie będzie , limit nieszczęść Doroty i jej wybranka został wyczerpany okazywało się ,że były to tylko pobożne życzenia i autorka wymierzała w nich kolejny bolesny cios.
Ojca młodej Pawlickiej najchętniej bym udusiła i to wcale nie jest metafora.
Starzecki natomiast stawał na rzęsach, byle tylko zawalczyć o utracone szczęście i powiem szczerze dawno tak bardzo nie poruszyła mnie książkowa męska postać.
Ten mężczyzna jest po prostu piękny.
A historia jego miłości skojarzyła mi się z Kroniką pewnej miłości , znanej też jako Pamiętnik Nicholasa Sparksa ❤️

Gorąco polecam , ale uprzedzam tej książki nie zaczyna się bez stu chusteczek pod ręką, bo emocji będzie co niemiara. Piękna wartościowa i bardzo poruszająca. Niebieski ogród nikogo nie pozostawia obojętnym. 💙🩵

„Niebieski ogród” autorstwa Joanny Tekieli to niezwykle klimatyczna, baśniowa opowieść, która łączy w sobie elementy współczesnej rzeczywistości z fascynującymi tajemnicami przeszłości. Tekieli zabiera nas do spokojnego, małego miasteczka, gdzie życie toczy się w powolnym rytmie, a mieszkańcy są przekonani, że wiedzą wszystko o sobie nawzajem. Jednak śmierć najstarszego z nich staje się punktem zwrotnym, który otwiera bramy do zupełnie nowej, nieznanej historii, głęboko zakorzenionej w przeszłości.
Fabuła rozwija się wokół trzech bohaterów – ludzi zajmujących się inwentaryzacją majątku zmarłego, którzy przypadkiem odkrywają niezwykłą opowieść sprzed prawie stu lat. Ten historyczny wątek miłosny jest sercem powieści, a jego stopniowe odkrywanie buduje narastające napięcie.
Joanna Tekieli z mistrzowską precyzją oddaje atmosferę małego miasteczka, w którym każdy zna każdego, a sekrety rzadko pozostają w ukryciu. Jednocześnie autorka zręcznie balansuje między przeszłością a teraźniejszością, wplatając w fabułę dawne uczucia, niespełnioną miłość i skrywane tragedie. w
„Niebieski ogród” to historia o tym, jak przeszłość potrafi wpływać na teraźniejszość, a także o ludzkiej potrzebie zrozumienia i pojednania. Autorka pokazuje, jak łatwo można oceniać ludzi, nie znając ich prawdziwej historii, i jak często to, co wydaje się proste, kryje w sobie złożoność emocji i doświadczeń. Książka pozostawia czytelnika z refleksją nad kruchością ludzkiego życia, potęgą miłości i nieprzewidywalnością losu.
To ciepła, poruszająca powieść, którą można polecić każdemu, kto ceni subtelne, wzruszające opowieści pełne tajemnic i piękna.

,,Nazywam się Dorota Pawlicka, już niedługo Starzecka. Zanim zaczniemy spisywać nasze wspólne dzieje, chcę zapisać dla potomnych historię naszej miłości, która musiała pokonać wiele trudów, nim dane nam było się pobrać."

Ta historia dosłownie rozerwała mi serce, podeptała duszę i zmiażdżyła moje najpiękniejsze wyobrażenia o miłości. To najcudowniejsza baśń jaką kiedykolwiek przeczytałam! Kto by przypuszczał, że wiekowy mężczyzna, którego bała się cała wioska nosił w sobie tak dramatyczną i bolesną tajemnicę. Czasami piękne rzeczy przydarzają nam się niespodziewanie, ale i te złe, bolesne i przytłaczające, również potrafią zagościć na drodze ku szczęściu. Ku miłości piękniejszej od wschodzącego słońca i śpiewu słowika nad ranem. W niektórych naszych wspomnieniach nie ma skali, jeśli chodzi o uczucie, jakim się kogoś darzy. Często bowiem bywa tak, że po śmierci uczucie odchodzi, a innym razem trwa i trwa, nawet po naszej śmierci. Taka miłość jest nie do opisania, kiedy serce rwie się nawet ku przestrodze, ku przepaści, byleby tylko być blisko ukochanej. On tak bardzo ją kochał...
Wiecie co, tak trudno mi pisze się tą recenzję, bo wciąż tą historie przeżywam. Poruszyła tak wiele różnych tematów, które dotyczą większości z nas. Mamy tutaj miłość silniejszą niż śmierć. Śmierć boleśniejszą niż życie w pustce. Bohater nazwał to bycie martwym za życia. Mamy tu pochłaniającą historię pewnej miłości, która wydarzyła się dawno temu z przeskokami do czasu obecnego kończącego się na ponurym domie, tajemniczym ogrodzie i tunelu wyznaczającym drogę do dawnej miłości. Te dwa czasy będą naprzemiennie użyte i z każdą kolejną stroną pokochamy każdą postać. Oddamy im całe serce, cały swój czas i myśli. Ich losy przyjdą nam na sen, a ten nie nadejdzie, zanim nie doczytamy ostatniej strony. Ile ja bym dała, by pojawiła się część dalsza tej historii, która ukazuje losy ostatniej odkrytej postaci. A ile łez wylałam, to już nie opiszę. Najpiękniejsza i najbardziej wzruszająca książka jaką czytałam. Marzę, by kiedyś przeczytać wszystkie książki autorki. Niech magia tej baśni zagości i w waszych sercach:-)