Obława

Czasami od naszego wsparcia zależy czy w ogóle dotrą do mety czy nie.
Nawet najodważniejszy człowiek się załamie, ale zanim to się stanie będzie walczyć o prawdę do samego końca.

Laura Strzałkowska nie planowała zbyt długo zabawić w Polsce - to miejsce bowiem, mimo, iż jest jej ojczyzną nie niosło za sobą dobrych wspomnień, a dziewczyna musiała znosić nagonkę zarówno w internecie jak i w prawdziwym życiu.
Została bowiem oskarżona o próbę zabicia swojej najlepszej przyjaciółki, Małgosi, a opinia publiczna wydała wyrok szybciej niż sąd.
I choć córka byłego policjanta została ostatecznie uwolniona od stawianych jej zarzutów łatka morderczyni przylgnęła do niej niczym druga skóra.
Teraz rudowłosa sportsmenka biorąca udział w najbardziej ekstremalnych zawodach triathlonowych rozgrywanych na terenie Polski i Europy postanowiła wziąć udział w Tatrzańskim kacie.
Zanim jednak tam dotarła jej samochód odmówił jej posłuszeństwa, a ona była zmuszona złapać "stopa".
Los stawia na jej drodze Nikodema, autora podcastu kryminalnego.
I choć początkowo Laura nie ufa mężczyźnie nie ma pojęcia,że ta znajomość okaże się przełomową w jej dotychczasowym życiu.

Jednak prócz przeszkód stworzonych przez naturę bohaterka konfrontuje się z paczką przyjaciół do której sama niegdyś należała, a którzy sami siebie określają mianem Watahy.
Prócz dawnych przyjaciół jest również jej były chłopak Maks , który jako jedyny może się pochwalić sponsorami i ekipą zapewniającą mu wsparcie.
A to nie jest najgorsze co ją czeka.
Gdy na trasie morderczego wyścigu giną kolejni zawodnicy nikt nie może czuć się bezpiecznie.

To było.. bardzo bardzo dobre.
W pewnym momencie podejrzewałam niemal każdego o jak najgorsze postępki , jednocześnie modląc się w duchu , by zabójcą nie okazała się moja ulubiona męska postać.
W historię Strzały wciągnęłam się bez reszty od pierwszego przeczytanego zdania.
Prolog po prostu wbił mnie w fotel i mimo,że kolejne rozdziały nie mogłam przestać zadawać sobie pytanie czy Laura przeżyła.
Akcja jest niesamowicie dynamiczna i ciekawa, a kolejne sekrety całej siódemki przyprawiały o ciarki strachu i gęsią skórkę.
Wspaniała, zaskakująca, mroczna, z duszną atmosferą i ciągłym napięciem.
Hipnotyzująca. 🔥
Taka właśnie jest Obława.

Książkę przeczytałam dzisiaj jednym tchem i to dosłownie. Było tak mrocznie, psychicznie i psychologicznie. Nie mogłam zaczerpnąć tchu, kiedy non stop ktoś tutaj kłamał i prawie każdy walczył o swoje życie. To było napięcie do granic możliwości z końcem, którego w ogóle się nie spodziewałam. Niby byli najlepszymi przyjaciółmi, ale każdy z nich coś ukrywał i nie chodziło o zwyczajne tajemnice, ale prawdziwe ,,trupy w szafie". Dosłownie tylko jedna osoba, która pojawiała się naprawdę rzadko oddawała głos na poważne i mądre tematy. Był to ojciec głównej bohaterki, które całe życie na siłę wciskał jej różne mądrości. Doceniła je dopiero po fakcie, ale zwróciły moją uwagę, bo przedstawiały wszelkie prawdy życiowe. Sama autorka podkreśliła tutaj temat zwycięstwa i to na wszelaki sposób. Ktoś tutaj się chełpił odbiciem komuś chłopaka, ktoś za wszelką cenę chciał wygrać maraton, ktoś przechodzący traumę robił co mógł, by zwrócić na siebie uwagę nie biorąc pod uwagę prawdy, a jedynie kłamstwa, które doprowadziły ją na szczyt kariery. Ktoś inny wciąż czuł się urażony i popełnił czyn, który ciągnął się za wszystkimi. Była tutaj też zazdrość w kręgu rodziny, która podchodziła pod nienaturalną traumę. I był tutaj ktoś obarczany winą za grzechy innych oraz inny ktoś, kto usłyszał o jedno słowo za dużo na swój temat i postanowił się odgryźć. Każdy z nich prowadził swoją wewnętrzną walkę ze światem i był zdolny do wszystkiego, byleby tylko osiągnąć swój cel. Niewygodne prawdy nie zamiatał pod dywan, tylko pozbywał się osób, które według niego coś wiedziały. Na miejscu zawsze pozostawał posąg, który wyrażał gniew, agresję i przyszłą przegraną osoby, która jeszcze nie miała o tym pojęcia. To historia pisana z punktu widzenia wielu osób, które opisywały nam jak podchodziły do wyścigu, co mijali, co się z nimi działo i w jaki sposób ktoś ich krzywdził. Każda ich emocja była dla nas odczuwalna, aż ciało paliło żywym ogniem, kiedy opisywali nam swoje obrażenia. Czułam się wyczerpana i pełna walki, by nigdy się nie poddawali. Zresztą takie było przesłanie książki. Ogromnie ją przeżyłam, dlatego bardzo ją polecam!