Ogród Zuzanny

Zuzanna, Krystyna i Cecylia, trzy kobiety, trzy pokolenia, jeden dom w zacisznym miejscu. Każda z nich o innym charakterze i z innym podejściem do życia. Najmłodsza, tytułowa Zuzanna, spotyka swoją pierwszą miłość po latach, kiedy Adam zamawia projekt ogrodu, którym zająć ma się właśnie ona. Kobieta używając języka kwiatów postanawia wyznać swoje uczucia Adamowi, ale czy mężczyzna odnajdzie ukryte przesłanie?

"Kochaj i rób, co chcesz. Ale najpierw kochaj. I zacznij od siebie."

"Ogród Zuzanny" to nie tylko historia głównej bohaterki, autorki angażują czytelnika również w życie innych mieszkańców tej niewielkiej społeczności. Poznajemy przeszłość miejscowego księdza, szefa Zuzanny, a także kilku innych drugoplanowych postaci, z których każda ma swój moment. Najbardziej podoba mi się relacja Krystyny i Cecylii, które z powodu przeciwnych charakterów bardzo często spierają się między sobą, a mimo to tworzą niepowtarzalną więź. Ukazanie relacji między matką i córką, to cały urok "Ogrodu Zuzanny". Zetknięcie tych dwóch kobiet, to prawdziwa mieszanka wybuchowa, więc wystarczy najmniejsza iskra, żeby w ich domu powstała eksplozja.

"Proszę cię o jedno: nie wątp w miłość, daj jej szansę. Jeśli przyjdzie - przyjmij ją z otwartym sercem."

Jeśli coś przeszkadzało mi w całej historii, to żarty, którymi rzucają się bohaterzy. W momentach, które kładły nacisk na humor, zupełnie się nie odnalazłam, ale być może to mnie trudno rozbawić powieścią. Naprawdę rzadko zdarza mi się śmiać w trakcie czytania książki, więc może tylko dla mnie jest to wada.

Czytając książkę, absolutnie zapomniałam o tym, że napisana została przez dwie autorki. Nie jestem w stanie rozpoznać, które części pisała Pani Bednarek, a które Pani Kaczanowska. Ich style przenikają się w niezauważalny sposób i razem tworzą spójną całość. Od technicznej strony nie mam zupełnie nic do zarzucenia, powieść została napisana naprawdę dobrze.

"Miłość, moja Wiolu, to nie motyle w żołądku, skurcze kiszek z nerwów, kołatanie serca i spocone dłonie. Miłość to decyzja. Wybieram Ciebie."

Wydaje mi się, że z biegiem czasu historia będzie zmierzała coraz bardziej w kierunku tych napisanych np. przez Panią Wilczyńską, czy Panią Michalak. Typowe kobiece czytadło na spokojny wieczór, które pozwala uwierzyć w miłość i utożsamić się z bohaterami, których zwyczajne życie, podobne jest do naszego. Właśnie to jest chyba cecha, która przyciąga nas do tego typu literatury, te książki czasem po prostu są o nas.

Ocena: 6/10

Przyznam szczerze, że do "Ogrodu Zuzanny" podchodziłam ze sporym dystansem i rezerwą. Kompletnie nie wiedziałam czego mogę spodziewać się po autorkach i wolałam nie ryzykować, że po przeczytaniu lektury będę czuła duże rozczarowanie. Tak więc nie nastawiałam się na szczególnie wybitną powieść, ale miałam nadzieję, że obie autorki mile mnie zaskoczą. Czy tak się rzeczywiście stało? Do przeczytania tej książki niewątpliwe zachęcił mnie jej opis, który wydał mi się na tyle interesujący, że postanowiłam dać szansę nieznanym mi wcześniej nazwiskom. Choć "Ogród Zuzanny" przeczytałam jeszcze przed premierą, recenzja pojawia się dopiero teraz. Mimo wszystko zapraszam do zapoznania się z dalszą jej częścią, z której dowiecie się czy warto poświęcić swój czas tej lekturze.

Zuzanna i Adam poznali się jeszcze na studiach jednak ich drogi szybko się rozeszły. Adam wyjechał za granicę, a po jakimś czasie włożył na palec obrączkę. Zuzanna natomiast rzuciła studia, krótko była mężatką i od lat samotnie wychowuje dziecko. Po kilkunastu latach bohaterowie spotykają się ponownie. Adam zamawia projekt ogrodu, którym zajmować ma się jego dawna koleżanka ze studiów. Kobieta postanawia przekazać mu wiadomość ukrytą w roślinach. Doskonale zna wiktoriański język kwiatów i często w ten właśnie sposób "pisze" do swoich bliskich. Czy Adamowi uda się zrozumieć ukryte przesłanie? Czy będzie potrafił dostrzec uczucia Zuzanny?

Fabuła "Ogrodu Zuzanny" jest ciekawa i niewątpliwie wyróżnia się na tle innych powieści obyczajowych. Pierwszy raz spotkałam się z wiktoriańskim językiem kwiatów, ale bardzo mnie to zaintrygowało. W końcu kto z nas nie chciałby dostać wiadomości napisanej za pomocą roślin? Autorki stworzyły niesamowicie ciepłą historię, która daje nadzieję i poprawia humor w nawet najbardziej paskudny dzień. Losy Zuzanny i Adama wywołują uśmiech na twarzy czytelnika i gwarantują wiele cudownych chwil w świecie pełnym kwiatów i miłości.

Justyna Bednarek wraz z Jagną Kaczanowską stworzyły bardzo barwne i sympatyczne postacie. Każdy z bohaterów wyróżnia się niepowtarzalną osobowością i cechami charakteru. Autorki pokazały, że mają ogromne poczucie humoru, które wręcz wylewa się spomiędzy kart tej powieści. Każda kolejna strona to potężna dawka silnych emocji i niezapomniane chwile spędzone wspólnie z tymi cudownymi bohaterami.

Język, którym posługują się autorki jest prosty i łatwy w odbiorze. Justyna Bednarek i Jagna Kaczanowska piszą z ogromną lekkością, dzięki czemu powieść czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Muszę przyznać, że nawet nie wiem kiedy z początkowych stron dotarłam aż do samego zakończenia. Przygody głównych bohaterów tak bardzo mnie wciągnęły, że nie byłam w stanie oderwać się od lektury.

Podsumowując - "Ogród Zuzanny" to pozycja, której zdecydowanie warto poświęcić czas i uwagę. Cieszę się, że postanowiłam zaryzykować i zapoznać się z twórczością Justyny Bednarek i Jagny Kaczanowskiej, bo dzięki temu odkryłam prawdziwą perełkę. Wiem, że często czytelnicy boją się sięgać po powieści tworzone przez polskich autorów, ale jak widać w tym przypadku nie było powodów do obaw.