Okno z widokiem. Uroczysko. Tom 4

,,Babcie tak mają, że opowiadają swoim wnuczkom przeróżne historie. Ale nie trzeba w nie tak bezkrytycznie wierzyć. W baśniach najważniejszy jest morał, a nie postacie, które nie żyją naprawdę."

Nie ukrywam, że najbardziej w tej książce zaciekawił mnie temat zbieranych ziół, gdyż sama to robię i wiem, że potrafią zadziałać niczym najlepszy antybiotyk, tylko należy dobrać odpowiednie proporcje. Co do lektury, to cała seria skradła moje serce. Postacie nadal opowiadają historię miasteczka Malowniczem, gdzie kolejny przybysz odwiedził ich skromne progi. To tutaj ujrzymy jak z delikatnej pasji odkrywania niemożliwego, ktoś stał się archeologiem. Niby wydawać by się mogło, że tam nie ma pośpiechu, jednak presja potrafi być na tyle wielka, że kobieta zapragnęła kolejny raz znaleźć się w objęciach babci. Jak to wiadomo, świat kiedy jest się dzieckiem, potrafi nas bardzo ciekawić, a czasami na tyle, że jako dorośli ludzie wciąż o nim pamiętamy. W ten sposób stara kapliczka zajaśni tajemnicą, a przybyszka z dawnych lat zapragnie poznać jej sekrety. Tylko co na to mieszkańcy? Czy pozwolą sobie tak bezkarnie plądrować niemal swoje mienie?
To najkrótsza książka z serii, lecz nie da się powiedzieć, że mniej dobra. Każdy czterech tomów jest jakby podróżą do miejsca o którym wiedzą tylko postacie. My nieśmiało do niego zaglądamy, a ono dzieli się z nami swoimi sekretami. Tak jak każda osoba w naszym życiu jest po coś, tak i tutaj nawet mali ludzie mają swoje trzy grosze do wtrącenia. Cytat o babci jest jak najbardziej prawdziwy, a przynajmniej ja będę taką babcią, która będzie się starała zwrócić na siebie uwagę i pokazać, że magia istnieje, tylko wpierw należy w nią uwierzyć. Pośród życia codziennego, gdzie szybko może zgasnąć, dobrze jest w coś wierzyć. W coś, co wywoła uśmiech na naszej twarzy, choć diabeł z książki niekoniecznie był taką pozytywną osobą. Za jego plecami stał czas na zbieranie leków z bożej apteki i chwili wyłącznie poświęconej sobie. Według opowieści, wszystko co się kończy tak naprawdę ma dopiero swój nowy początek. Czy wy też tak uważacie?
PS. Czytajcie tomy po kolei:-)

,,Babcie tak mają, że opowiadają swoim wnuczkom przeróżne historie. Ale nie trzeba w nie tak bezkrytycznie wierzyć. W baśniach najważniejszy jest morał, a nie postacie, które nie żyją naprawdę."

Nie ukrywam, że najbardziej w tej książce zaciekawił mnie temat zbieranych ziół, gdyż sama to robię i wiem, że potrafią zadziałać niczym najlepszy antybiotyk, tylko należy dobrać odpowiednie proporcje. Co do lektury, to cała seria skradła moje serce. Postacie nadal opowiadają historię miasteczka Malowniczem, gdzie kolejny przybysz odwiedził ich skromne progi. To tutaj ujrzymy jak z delikatnej pasji odkrywania niemożliwego, ktoś stał się archeologiem. Niby wydawać by się mogło, że tam nie ma pośpiechu, jednak presja potrafi być na tyle wielka, że kobieta zapragnęła kolejny raz znaleźć się w objęciach babci. Jak to wiadomo, świat kiedy jest się dzieckiem, potrafi nas bardzo ciekawić, a czasami na tyle, że jako dorośli ludzie wciąż o nim pamiętamy. W ten sposób stara kapliczka zajaśni tajemnicą, a przybyszka z dawnych lat zapragnie poznać jej sekrety. Tylko co na to mieszkańcy? Czy pozwolą sobie tak bezkarnie plądrować niemal swoje mienie?
To najkrótsza książka z serii, lecz nie da się powiedzieć, że mniej dobra. Każdy czterech tomów jest jakby podróżą do miejsca o którym wiedzą tylko postacie. My nieśmiało do niego zaglądamy, a ono dzieli się z nami swoimi sekretami. Tak jak każda osoba w naszym życiu jest po coś, tak i tutaj nawet mali ludzie mają swoje trzy grosze do wtrącenia. Cytat o babci jest jak najbardziej prawdziwy, a przynajmniej ja będę taką babcią, która będzie się starała zwrócić na siebie uwagę i pokazać, że magia istnieje, tylko wpierw należy w nią uwierzyć. Pośród życia codziennego, gdzie szybko może zgasnąć, dobrze jest w coś wierzyć. W coś, co wywoła uśmiech na naszej twarzy, choć diabeł z książki niekoniecznie był taką pozytywną osobą. Za jego plecami stał czas na zbieranie leków z bożej apteki i chwili wyłącznie poświęconej sobie. Według opowieści, wszystko co się kończy tak naprawdę ma dopiero swój nowy początek. Czy wy też tak uważacie?
PS. Czytajcie tomy po kolei:-)