Osiedle Sielanka. Bomba

Osiedle Sielanka to wymarzone miejsce do zamieszkania. Spokój, dużo zieleni, wygodne i przestronne mieszkania, a przede wszystkim miłe i przyjazne sąsiedztwo. Pięknie to brzmi prawda? Niestety życie na tym osiedlu mija się z tym opisem. Nie ma spokoju, zieleni jest coraz mniej, bo deweloperzy chcą zabudować każdą wolną przestrzeń, nowe mieszkania są ciasne, a sąsiedzi łaskawie doniosą komu trzeba o każdej rzeczy, która im nie pasuje. I tyle z pięknych marzeń...

Z przyjemnością wróciłam do czytania tej serii wraz z premierą trzeciego tomu. Ta seria pod płaszczem rozrywki i groteski obnaża ludzkie cechy życia w sąsiedztwie. Oczywiście, że nie każdy jest złym sąsiadem, ale to właśnie te gorsze zachowania dają tutaj do myślenia.

Jako czytelnik mogę się tu kilkukrotnie uśmiechnąć, ale często rzeczywisty absurd danej sytuacji mnie smuci. Patodeweloperzy, sąsiedzi, którzy się nie znają, a mieszkają tuż obok, tworzenie samorządowej gazety, która pisze o władzy tylko w superlatywach i podkopywanie pomysłów innych tylko, dlatego że samemu się ich nie rozumie. Plusem tej książki jest to, że na te wszystkie nikczemności jest reakcja i są też postacie, którym zależy na uczciwości i chcą naprawić swoje najbliższe otoczenie.

Jeżeli ktoś z was czytał poprzednie części to wie, że na samym początku jest prolog zapowiadający wydarzenia, które mają zatrząsnąć osiedlem. Liczyłam, że w trzecim tomie zbliżymy się do tych wydarzeń, ale sama akcja nie za wiele posunęła się do przodu. Ostatnie dziesięć stron coś tam ruszyło, ale jak dla mnie to trochę za mało. Mam wrażenie, że ten tom rozwlekł fabułę. Nie mam pojęcia ile tomów zaplanowała autorka, ale ten wypadł dla mnie jako przygotowanie do prawdziwej bomby, bo tutaj to była bardziej taka bombka. Bohaterowie i przyjemność w powrocie do Sielanki była, ale dla mnie sama akcja przygasła.