Ostatnia podróż

Czym jest nasza miłość w obliczu choroby? Słysząc wyrok, który nie tylko zmieni nasz każdy kolejny dzień, ale i ciało, umysł, sumienie... Jak tu cieszyć się skrawkiem życia, które gaśnie każdego dnia coraz bardziej? W jaki sposób wynagrodzić naszą nieuniknioną nieobecność, ból malujący się na twarzy i słabość, która nas ogarnie? Jak to jest żyć wiedząc, że się umiera?
Książka na tyle tajemnicza, że nie spodziewamy się tak ogromnych emocji. Z początkiem nieco zabawnej obyczajówki przechodzi do dramatu. Autorka za pośrednictwem Patrycji pokazała jak często zbyt błaho podchodzimy do swojego życia. Jak go nie doceniamy, skupiając się na drobiazgach wywyższonych do ogromnej rangi. W jednej chwili tragedią życiową okazuje się bycie mamą nadprogramowego dziecka, które pojawiło się jako dodatek. Wcześniejsze plany się zmieniły, lecz gdzieś w głębi duszy nie potrafiła się do tego dostosować. Można za wszystko obarczyć winą męża, który coraz dłużej zostawał w pracy. Podzielność obowiązków pozostawił żonie, nie dzieląc się z nią swoim sekretem. By wynagrodzić jej wcześniejszą nieobecność zabiera ją w wymarzoną podróż bez dzieci. Jest ona najpiękniejszą i jednocześnie najgorszą w ich życiu. Piękny klimat nie wymaże wypowiedzianych słów, ani nie odbierze skrawka życia, które zacznie marnieć. Nie tylko bohaterka wpada tu w rozpacz. Niestety wszelakie emocje przechodzą na nas otwierając tę część życia, którą zamykamy na możliwe jak najdłuższy czas. Powstaje pewnego rodzaju przebudzenie, które podkreśla nam czas obecny. Nakazuje się zatrzymać i przemyśleć, czy nasze dotychczasowe zachowanie jest właściwe. Czy faktycznie robię w życiu to, co chcę, czy sprawia mi to przyjemność? Czy nie poświęcam czasu choćby na osoby, które nic do naszego życia nie wnoszą, a wręcz jak to zaznaczył mąż postaci, jedynie go odbierają, marnotrawią?
Nie potrafię opisać jak bardzo mnie ta książka nie tylko wzruszyła, ale i jak odebrała wcześniejszy życiowy kierunek. Otworzyła mi miejsce w sercu, którego nigdy nie chciałam otwierać. Jednocześnie bardzo jej za to dziękuję. Ta powieść, to przebudzenie z życia. Bardzo ją polecam!!!

„Ostatnia podróż” to moja pierwsza przygoda z autorką Aleksandrą Tyl.
Książka bardzo przejmująca i skłaniająca do refleksji.
Patrycja realizuje się w roli matki, żony oraz specjalistki od promocji. Wychowanie trójki dzieci sprawia, że czuje się bardzo zmęczona, a jej mąż Grzegorz nie pomaga jej na tyle ile trzeba. Ma także wrażenie, że mąż się od niej oddala. Przyjaciółka podpowiada jej, że może ją zdradza. W Patrycji rodzą się wątpliwości. Pewnego dnia Grzegorz oznajmia Patrycji, że wyruszają w podróż tylko we dwoje. Kobieta ma dużo wątpliwości, bo kto zajmie się domem i dziećmi, ale finalnie wszystko udaje się załatwić. Podczas podróży Patrycja się odpręża, relaksuje i korzysta z uroków rejsu luksusowym statkiem. Podczas podróży Grzegorz wyzna Patrycji tajemnicę, która zwali kobietę z nóg.
„Ostatnia podróż” to książka, która daje czytelnikowi do myślenia. Skłania do zatrzymania się i zastanowienia nad swoim życiem. Ta historia pokazuje jak czasami błahymi sprawami zaprzątamy swoją głowę i jakimi drobnostkami się przejmujemy.
Książka nawiązuje również do wiary. W co wierzymy i czy wierzymy.
Podczas lektury nie zabraknie chwil uśmiechu, ale również dużo wzruszeń i całej gamy emocji.
Polecam.