Otwórz oczy

Aurelia traci rodziców, ukochaną babcię... Przyjaciela, do którego tak naprawdę od dawna czuła coś więcej.... A w wyniku wypadku, traci wzrok....

I choć nie może już oglądać świata jak dawniej, to wciąż stara się żyć normalnie. Pozostałe zmysły pozwalają jej funkcjonować w życiu codziennym. Aurelia należy do grona najlepszych fizjoterapeutów w kraju i właśnie zaczyna współpracę z męską drużyną piłki nożnej. Dziewczyna poznaje tam Borysa - gwiazdę boiska. Początki nie będą łatwe...

Choć nie widzi, dostrzega więcej, czuje więcej... mocniej. Co los ma dla Aurelii?

Tego musicie dowiedzieć się sami, sięgając po książkę Niki Kardasz!

Przed Wami przepiękna opowieść o uczuciach, o życiu. Pełna ciepła historia niezwykłej kobiety podbiła moje serce!

Nika Kardasz stworzyła bohaterkę, która swoim sposobem bycia przyciąga. Pragnie się ją poznawać, chce się słuchać jak opowiada o życiu. O świecie, na który nie może już patrzeć, jednak wciąż ma w głowie jego piękno. Aurelia, choć straciła tak wiele, potrafi docenić to, co ma. Zachwycać się małymi rzeczami, prostymi sprawami, drobnymi gestami. Aurelia czaruje swoją osobą. Urzeka. Jest to bohaterka, którą po prostu pokochałam i mam nadzieję, że Wy także pokochacie.

Bardzo lubię styl Niki Kardasz. Miałam już okazję go poznać, czytając poprzednią książkę autorki pt. "Oddychaj". Nika pisze prosto z serca - to czuć! Z niecierpliwością czekam na kolejną powieść!

Pragnę też zwrócić uwagę na śliczną okładkę! Zakochałam się w niej od pierwszej chwili, gdy tylko zobaczyłam zapowiedź wydawnictwa. Z pewnością wpada w oko!

Zdecydowanie polecam Wam tę cudowną historię! Jestem nią zauroczona!

Autorka ginie gdzieś wśród innych pisarzy a wielka szkoda, bo ma niebywały talent. Bardzo lubię jej kolorowe pióro, gdzie nawet pośród nerwów bohaterów potrafiła powkładać piękne porównania, które łagodziły całą sytuację. Postacie, którym nadała prawo wypowiadania się ze swoich perspektyw mają nieokiełznane charakterki. Posiadają cechy wyróżniające się wśród tłumu. Sami czasem przeklinają, bywają wybuchowi, ale i łagodni. Wiele wskazuje na to, że starają się jakby wykrzyczeć za straty, których doświadczają. Tracą tutaj swoich bliskich, których z szacunkiem wspominają. Zachowują stare meble, by ta cząstka po nich nadal im towarzyszyła. Niestety do połowy książki będzie troszkę smutno, gdyż główna bohaterka przez dziwny przypadek traci wzrok. Znajdą się osoby, które bardzo będą z tego powodu z niej szydziły, ale i takie, którym jej los nie będzie obojętny. Co bardzo mi się tu spodobało, to wizja Aurelii, która pomimo braku wzroku, będzie chciała komuś przedstawić to jak ona teraz odbiera wzrok. Co widzi ciałem i jak nieraz jest trudno, kiedy ludzie nie potrafią odpowiednio jej postrzegać. Aby doznać szczęścia nie trzeba wiele, niekiedy to nic nie znaczące gesty, czy rzeczy mogą ofiarować naprawdę wielkie szczęście. Będzie dużo łez, niespełniona miłość i coś nowego, co ma szansę się przekształcić w rzecz większą i piękniejszą. Wielu bohaterów tutaj sporo namiesza ponownym pojawieniem się. Zburzą nawet nasze domysły, bo opcje, które sobie wykreowaliśmy totalnie się nie sprawdzą. Naprawdę warto było dla niej zarwać noc, gdyż odkryła przede mną aspekty o których w ogóle nie myślałam. Pokazała, że pomimo przeszkód można zmienić swój cel na inną drogę i że również tam może czekać na nas szczęście. Jest napisana niekiedy bardzo żywiołowo, choćby z powodu przyjaciółki bohaterki, której język jest bardziej cięty od samej brzytwy. Bardzo mi się podobała i polecam przeczytać poprzednie książkę autorki ,,Oddychaj" i ,,Wracaj", które również zasługują na uznanie! Prem 6 września 2022r