Pani mnie z kimś pomyliła

Główna bohaterka to kobieta nieco po czterdziestce, której przyszło samodzielnie wychowywać córkę Misię. Jej domowy budżet jest dość ograniczony, a Joanna nie ma dobrze płatnej pracy. Ojciec Misi nie interesuje się swoją byłą rodziną, a alimenty wpływają wtedy, kiedy on ma ochotę. Dwie kobiety są zmuszone do skromnego życia, a tłumaczka pragnie, aby jej córka skorzystała z obozu językowego. Ale... to kolejny wydatek. Nagle w życiu dopisuje jej ogromne szczęście, a reżyserzy stwierdzają, że Joanna idealnie pasuje do roli tłumaczki. Kobieta czuje, że jej los nareszcie kiełkuje i od tej pory będzie wiodła niemalże królewskie życie. Jak się okazuje, bogactwo i sława nie mają wyłącznie dobrych stron, a ciemne strony tego show-biznesu mogą okazać się zbyt dużym poświęceniem.

Joanna jest dojrzałą, dorosłą kobietą, która w życiu nie ma zbyt wiele. Jej dni i myśli kręcą się wokół córki i zmartwień o finanse do "pierwszego". W momencie, w którym dostaje świetnie płatną pracę, jej radość nie zna granic. Chełpi się i zachwyca światem, w który właśnie się zagłębia, pomimo że na początku w ogóle się nim nie interesowała. Bogactwo jej odpowiada i stara się wykorzystać każda chwilę swojego nowego życia w blasku kamer. Chwilami cieszy się wręcz jak dziecko, poznając otoczenie w przepych wystrojów oraz garderoby. Następuje punkt, w którym pieniądze stają się zbyt ważne, a Joanna powoli się gubi i zatraca. Wypchany portfel to nie wszystko, czego stopniowo dowiadują się bohaterowie.

Joanna była bohaterką przebojową, jednakże chwilami dość irytującą. Jej przesadna radość i skakanie z niej na nowy naszyjnik lub fryzurę było nieco przesadzone i denerwujące. Dorosła kobieta w obliczu przepychu i obracająca się wokół fortuny postradała zmysły i zmieniła cele życiowe. Biznes zawrócił jej w głowie, a tłumaczka stawała się coraz słabszą i ograniczoną osobą.

Powieść pani Ilony Łepkowskiej jest dość zabawną, ale i pouczającą książką. Jest lekka, przyjemna, przepełniona wieloma plotkami i opowieściami ze świata show-biznesu. Niektóre z postaci pojawiających się jedynie w tle lub w owych plotkach, to osoby, które odnaleźć możemy w naszym realnym świecie, w telewizji lub w czasopismach. Reżyserka Ilona Łepkowska rewelacyjnie poradziła sobie z opowieścią w formie literackiej, która jest jej debiutem. Miała już do czynienia z pisemną formą, jednakże scenariusz a powieść to dwa różne światy. Autorka świetnie odnajduje się w obydwu.

Opowieść o Joannie nie jest płytką historyjką, która ma na celu rozbawienie czytelników. Pełna plotek kobieca powieść niesie ze sobą puentę oraz wiele punktów zwrotnych, które zachęcają do przemyśleń i kalkulacji swojego życia. Powieść chwilami jest bardzo refleksyjna i pouczająca, ale nie brakuje w niej humoru ani rozrywki. Zabawne dialogi, sytuacje, wydarzenia a także bohaterowie.