Pierwsze wesele

Bardzo miło jest przypomnieć sobie twórczość Karoliny Wilczyńskiej, gdyż dawno nie sięgnęłam po nic, co serwuje nam poczytna polska pisarka obyczajowa. Na „Pierwsze wesele” czyli pierwszą część cyklu NA NOWĄ DROGĘ ŻYCIA trafiłam zupełnie przypadkiem. W taki sposób najlepiej czyta się książki- bez przymusu czy z góry zaplanowanych tytułów. Może powieść nie jest z górnej półki, ale czasem trzeba skusić się na coś lekkiego, swobodnego i romantycznego. Odrobina iluzji jeszcze nikomu nie zaszkodziła, prawda?
„Pierwsze wesele” to powieść z 2021 roku, a zatem wielu czytelników zdążyło ją już przeczytać i ocenić. Noty oscylują między określeniem dobra-bardzo dobra, co także mnie cieszy. Sama uważam, że przygoda z tą książką byłą lekka, odprężająca, a zakończenie może zaskoczyć niejednego odbiorcę. Dużo tu też słów o miłości, ale czas zerwać z odwiecznymi stereotypami. Książki o głębokich, ludzkich uczuciach czytają też mężczyźni- dajmy im do tego pełne prawo. To trochę tak, jak kobietom dano szansę na noszenie spodni, a nie tylko spódnic czy sukienek. Każdy czyta to, na co akurat ma ochotę, ot co!
Podczas czytania powieści można się też zastanawiać, czy istnieje miłość od pierwszego wejrzenia? Poznając Tosię, główną bohaterkę, można stwierdzić, że owszem. Jej pierwsze spotkanie z nowym przełożonym, Oskarem Wierzbickim, było jak grom z jasnego nieba. Natychmiast pojawiły się rumieńce na twarzy oraz motylki w brzuchu. Tylko czy miłosna relacja w pracy, na dodatek w korporacji, ma szansę się utrzymać? Czy nie jest to zabronione? Dobrze też wiemy, że pracownicy korporacji nie są niczym lekarze, których obowiązuje tajemnica lekarska. Jest wręcz przeciwnie- typowy zawodowy wyścig szczurów powoduje, że plotki łatwo się rozchodzą i są permanentnie przekształcane…. Jak zatem będzie wyglądać relacja Tosi i Oskara? Warto samemu się o tym przekonać.
„Pierwsze wesele” to także powieść o bardzo widocznych różnicach klasowych. Czy Tosia, kobieta nieznająca blichtru i bogactwa, będzie umiała odnaleźć się w luksusowym świecie Oskara? Jestem przekonana, że dla wielu jest to bariera nie do pokonania…
Nie chcę wyjawiać wszystkich wątków ani opisywać bohaterów drugoplanowych- oni także mają tu wiele do powiedzenia. Podczas poznawania całej fabuły nie nudziłam się, a przeczytanie wszystkich stron zajęło mi tylko 2 dni. Jestem też pewna, że zapoznam się z kolejnymi częściami cyklu. Dzięki książce Karoliny Wilczyńskiej mocno odpoczęłam, nie myślałam o troskach dnia codziennego.