Przedwiośnie

"Przedwiośnie" to jedna z najważniejszych polskich powieści dwudziestolecia międzywojennego, będąca jednocześnie rozrachunkiem z odzyskaną niepodległością i wielką refleksją nad kierunkiem, w którym Polska powinna podążać. Stefan Żeromski wprowadza nas w świat Cezarego Baryki - młodego człowieka, który dorasta w Rosji, doświadcza rewolucji i wraca do ojczyzny, by zobaczyć kraj rozdarty między wielkimi ideami a trudną rzeczywistością. Powieść ma wymiar zarówno polityczny, jak i głęboko psychologiczny. Żeromski opisuje dramat młodego pokolenia, które musi zmierzyć się z marzeniami rodziców o wolnej Polsce, a jednocześnie zderza się z biedą, niesprawiedliwością i chaosem społecznym. "Przedwiośnie" to opowieść o nadziejach i rozczarowaniach, o szukaniu własnej drogi w świecie, gdzie piękne idee często przegrywają z brutalnym życiem.Książka pozostaje aktualna także dzisiaj - pyta o to, czym jest wolność, jak budować sprawiedliwe społeczeństwo i czy jednostka ma moc zmieniania historii. To nie tylko obraz tamtej epoki, ale też ponadczasowa medytacja nad odpowiedzialnością i moralnymi wyborami.

O autorze:
Stefan Żeromski (1864-1925) - pisarz, publicysta, działacz społeczny, nazywany często "sumieniem narodu". Autor "Ludzi bezdomnych", "Syzyfowych prac", "Popiołów" i wielu innych dzieł, które na trwałe wpisały się w kanon polskiej literatury. Jedną z jego najważniejszych powieści jest "Przedwiośnie", napisane i opublikowane w roku 1924, tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Książka ukazała się w Warszawie w wydawnictwie "Rój".Żeromski wprowadził do literatury postać Cezarego Baryki, młodego człowieka, który powraca z ogarniętej rewolucją Rosji do Polski, by zmierzyć się z rzeczywistością odrodzonego państwa. Powieść, podzielona na trzy części ("Szklane domy", "Nawłoć" i "Wiatr od wschodu"), stawia pytania o kształt nowej Polski, o sprawiedliwość społeczną i odpowiedzialność obywateli. "Przedwiośnie" uznawane jest za ostatnią wielką powieść Żeromskiego i jednocześnie jego literacki testament.