Przekroczyć granice

Echo zamknęła się w sobie po śmierci brata. Uczęszcza na terapię, która ma jej pomóc przejść przez żałobę. Wychodząc z gabinetu terapeutki, spotyka Noaha chłopaka, którego życie również boleśnie doświadczyło, toteż wyznaje zasadę, że nikomu nie warto ufać. Po stracie rodziców przechodzi z rodziny zastępczej do kolejnej. Terapeutka proponuje Echo pracę, jej zadaniem jest udzielenie korepetycji Noah. Jednak dziewczyna nie wie, że Noah Hutchins oznacza kłopoty.

Historia została opowiedziana na zmianę przez Echo i Noaha, co daje czytelnikowi lepszy wgląd w ich zachowanie i motywy postępowania. Na pierwszy rzut oka bohaterowie różnią się od siebie niemalże wszystkim, a łączy ich jedynie pragnienie normalności i powrotu do dnia sprzed zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości każdego z nich i zmieniło diametralnie ich życie. Charakterystyka postaci została poszerzona o ich monolog wewnętrzny oraz pogłębiona o taki aspekt życia jak ich przeszłość. Mimo że fabuła nie jest jakaś odkrywcza, a zakończenie jest dość przewidywalne, książkę czyta się szybko i można się przy niej przyjemnie zrelaksować.

Autorka zwraca uwagę na temat żałoby. Ból po stracie bliskich nigdy nie mija, mimo że można się przyzwyczaić do funkcjonowania bez nich, to w najmniej oczekiwanym momencie może się pojawić i przypomnieć, że życie już nigdy nie będzie takie samo. Mówi także o bezinteresownej przyjaźni, czystej i szlachetnej miłości. Pisze też o traumatycznym zdarzeniu, które przytrafiło się głównej bohaterce, a jego wspomnienie wyparła ze swojej świadomości. Jej zadaniem jest odzyskać pamięć.

Przekraczając granice to powieść, która ukazuje bohaterów na tyle silnych psychicznie, że byli w stanie zostawić za sobą przeszłość i zbudować nową przyszłość. Mimo przytłaczających problemów nie poddawali się i walcząc z nimi, ostatecznie znaleźli nadzieję na lepsze jutro. Mnie się książka podobała i mam nadzieję, że Wy również będziecie usatysfakcjonowani. Polecam.