Przewieszenie

Przewieszenie – Remigiusz Mróz

„Przewieszenie” to 2 tom z serii Trylogia z komisarzem Forstem, której autorem jest Remigiusz Mróz. Wiktor Forst prowadzi śledztwo morderstw popełnianych na turystach. „Przewieszenie” jest książką trzymającą w napięciu, realistyczną i wciągającą podobnie, jak pozostałe książki autora.

Remigiusz Mróz

Pochodzi z Opola. Pomimo młodego wieku (urodził się w 1987 r.) napisał już 30 książek, z czego do tej pory wydał 9. Pisze książki z różnych gatunków – historyczne, obyczajowe, kryminalne, science-fiction. Książki ukazują się w seriach: Parabellum, Joanna Chyłka i Trylogia z komisarzem Forstem.

Wiktor Forst powraca w Przewieszeniu

Na tatrzańskich szlakach zaczynają ginąć turyści. Początkowo wydaje się, ze są to przypadkowe zdarzenia, jednak głębsza analiza okoliczności morderstw pozwala stwierdzić, że to dzieło jednego człowieka. W takim wypadku do akcji musi wkroczyć komisarz Wiktor Forst. Śledztwo zaczyna przypominać inne dochodzenie, które Forst prowadziła z Olgą Szrebska. Wpada na trop mordercy, który zachowuje się tak, jakby chciał zostać znaleziony. Jednak Remigiusz Mróz funduje swojemu bohaterowi ciężkie przeżycia – Forsta doganiają duchy przeszłości. Musi stawić czoła wrogom, śmiertelnym pułapkom i grze, w którą wciąga go niezrównoważony morderca.

Fragment książki

Zmierzchało już, gdy mężczyzna z dużym, siedemdziesięciolitrowym plecakiem transportowym wszedł do schroniska na Hali Gąsienicowej. W bufecie zamówił porcję pierogów, a potem rozejrzał się i wybrał sobie miejsce przy oknie. Turystów było sporo, choć do szczytu sezonu pozostały jeszcze dwa miesiące.

Zima w tym roku nie była jednak sroga, a majowe słońce operowało wyjątkowo mocno. Mężczyzna wracał z Zawratu. Przy podejściu było trochę śniegu, ale nie opłacało się nawet zakładać raków. Dla bezpieczeństwa wyciągnął czekan, ale użył go bodaj dwa razy.

Zaczął jeść swoje danie, rozglądając się. Większość ze zgromadzonych w stołówce ludzi zostanie tutaj na noc, mało kto zdecyduje się na powrót do Kuźnic.

Jedna z tych osób stanie się jego ofiarą.

Świadomość ta wprawiła go w cudowny nastrój. Mężczyzna wiedział, że znajduje się na początku długiej drogi – drogi, którą zapamiętają przyszłe pokolenia. Być może kiedyś ktoś pójdzie w jego ślady, starając się powtórzyć to, co jemu udało się osiągnąć.

Dziś wszystko się rozpoczynało. Tutaj, w Murowańcu.

Zjadł, a potem zamówił sobie duże piwo. Kilka łyków sprawiło, że serce przestało mu walić jak młotem. Wyciągnął laminowaną mapę, a potem rozłożył ją na stole, jakby planował jutrzejszą wędrówkę.

Raz po raz unosił wzrok i poszukiwał zaciekawionego spojrzenia.

W końcu je dostrzegł. Samotna dziewczyna siedziała stolik dalej i uśmiechnęła się do niego lekko. Był to nieśmiały gest – pytanie, nawet nie zachęta. Mężczyzna odpowiedział równie zdawkowym uśmiechem.

Turystka miała gęste, krótko przystrzyżone, jasne włosy. Siedziała w samej koszulce sportowej, bo w schronisku jak zawsze było gorąco. Mężczyzna przyglądał się jej, gdy nie widziała.

Wiedział już, że niebawem dziewczyna zginie z jego ręki.