Przewina

Historia jest napisana w dużej ciekawości i niepewności. Początkowo nie wiadomo co się dzieje, bo jest ciemno i wielkie zamieszanie wprowadzają tu przebiegające postacie. Tu ktoś się pojawia, tu znika, zatrzymuje się, podnosi, później moment zastoju, gdzie każdy oddech wydaje zbyt głośny głos. Cała sytuacja jest tym bardziej dziwna, że to niepokojące zdarzenie opisuje nam policjantka, która się waha, czy powinna cokolwiek zrobić. Jest przekonana, że nad sytuacją czuwają inni i gdyby zaszła taka potrzeba, to ktoś by ją o tym powiadomił. Niedługo później dowiadujemy się, że jesteśmy w miejscu, gdzie leczy się uzależnienia. W następstwie zastanawiamy się, czy owe wydarzenia nie są jakimiś omamami w których to ktoś traci życie. Wydaje się to być bardzo niesprawiedliwe, gdyż celem denata było odpocząć oraz pozbierać się psychicznie. Jednak im dalej drążymy, tym więcej rzeczy widzimy, a w tym więcej tajemnic i mrocznych sekretów o które by nikt wypoczywajacego nie posądził. Rodzi to ogrom pytań i innych zawirowań, gdyż prowadząca to śledztwo sama ma swoje problemy, które czasami się nakładają. Przeszłość zna bardzo dużo odpowiedzi i będzie dane nam je poznać. To będzie jak odkrywanie zabawki w jajku niespodziance.
Pytanie brzmi co to naprawdę było za miejsce? Z czym się pensjonaci zmagali? Co tam robiono? Końcówka to wyjaśni za pomocą odpowiednich dialogów, które zaczną nami wstrząsać, gdyż kiedyś podobny temat został już nagłaśniany. W tym momencie każdą informację bierzemy za prawdziwą, jakby nasz mózg doszukiwał się związków z informacjami, które zapamiętał. To bardzo wciąga, bo do końca wciąż pozostaje wiele do wyjaśnienia. Coś na granicy kryminału psychologicznego.
Jeśli chodzi o całość, to jest to lektura z tych poważniej napisanych, bez większych uśmiechów czy radości. Powaga pełną parą z tematami na które nie należy żartować. Wydana w średnim druku, ale bardzo czytelnymi odstępami. Była naprawdę niezła, dlatego wam ją polecam:-)