PRZYSTAŃ WIATRÓW

A gdybym tak powiedziała wam, że spełnienie jednego z naszych najwcześniejszych marzeń jest możliwe? Że jeżeli zechcemy, będziemy mogli dotknąć chmur? Wzbić się ponad góry i szybować razem z stworzeniami, które zostały do tego stworzone? Czyż nie brzmi to wspaniale i zarazem zachęcająco?

Przystań Wiatrów to miejsce, gdzie to, co wydawało się nierealne, stało się możliwe. Planeta ta została skolonizowana przez człowieka, jednak opuszczenie jej stało się niemożliwe, przez co ludzie mogli jedynie pomarzyć o dawniejszych technologiach, a jedynym śladem po przeszłości był zatopiony statek kosmiczny. Miejsce to składa się wielu małych wysepek otoczonych wodami, w których roi się od bestii, a przedostanie się z jednego lądu na drugi, jest ryzykowne i bardzo niebezpieczne. Jednak dzięki mieszkańcom Przystani Wiatrów, którzy odkryli, że na ich planecie sen o lataniu morze się ziścić, a wszystko to za sprawą słabej grawitacji i gęstej atmosfery oraz metalu z statku, z którego następnie wykuli skrzydła; zaczęli latać. Niestety, nie było to tak proste, jak mogłoby się wydawać. Sekret ten od dawna skrywany był przez Lotników i przekazywany z pokolenia na pokolenie. Do czasu, aż Maris z Amberly otrzymuje skrzydła po swoim opiekunie. Wkrótce odkrywa jednak, że nie tylko musi walczyć dla siebie. Musi toczyć bój za całą Przystań.



George R.R. Martin to pisarz, którego możemy znać z sagi "Pieśń Lodu i Ognia" oraz zekranizowanego na jej podstawie serialu "Gra o tron", który przyniósł mu sławę na skalę światową. Osobiście mimo iż nie czytałam tej historii, słyszałam na jej temat wiele dobrego i miałam okazję obejrzeć kilka pierwszych odcinków ekranizacji, które były na tyle unikalne, że z pewnym sensie zapadły mi w pamięć. Dużo pracy przy tworzeniu tej opowieści wykonała także Lisa Tuttle, która jej autorką kilku utworów w tematyce fantasy, science-fiction i horror.



Zastanawiałam się, jak cała ta książka może się prezentować. W końcu Lisa Tuttle zdecydowała się na współpracę z nie byle kim, więc istniała wielka możliwość, że autor przywłaszczyłby sobie tą książkę i sam decydował o dalszym rozwoju fabuły, pozostawiając jej wyłącznie realizację lub dopisanie paru zdań ze swojej strony. Nic takiego nie miało miejsca, - no i całe szczęście - książka została podzielona na cztery części, a my doskonale orientujemy się, co zostało stworzone przez George'a R.R. Martina, a co przez Lisę Tuttle. Ponadto czytając tą opowieść, odnosiłam wrażenie, że patrzę na jeden spójny tekst, który został napisany przez tą samą osobę, co według mnie zasługuje na uwagę, gdyż w przypadku niektórych duetów, wygląda to zupełnie inaczej.



Oczywiście spodziewałam się, że pokocham całą tą historię, jednak miło jest przekonać się na własnej skórze zamiast jedynie ufać swoim przeczuciom. To opowieść, którą z pewnością będę pamiętać przez długie lata, nie tylko ze względu na fabułę, lecz także na emocje, które odczuwałam przy jej odkrywaniu.



Na chwilę uwagi zasługuje także okładka, która jest po postu nieziemska, - ciekawe, że wspominam o tym w przypadku tej książki - a samo patrzenie na nią jest niemalże tak samo wspaniałe jak zapoznawanie się z tym, co kryje się wewnątrz.



Sam pomysł na "Przystań wiatrów" oceniam jako bardzo ciekawy, gdyż w sposób niezwykły obrazuje nasze marzenia i ukazuje je w niewyidealizowanej postaci. Porusza także, że z tak wielkim darem wiążą się odpowiedzialność i konsekwencje, o czym niektórzy nie zdają sobie nawet sprawy.