Pudełko z marzeniami

Jakiś czas temu w skrzynce znalazłam tajemniczą, czerwoną kopertę, pachnącą cynamonem, a w środku nasączone zapachem serduszko i ulotkę, zapowiadającą nową książkę, “Pudełko z marzeniami”. Czyjego autorstwa? No właśnie - tego nie wiedział nikt. Po wielu spekulacjach wyszło na jaw, że za wszystkim stoi wydawnictwo Filia, a książka ma nie jednego autora, ale aż dwoje - Magdalenę Witkiewicz i Alka Rogozińskiego. Miałam okazję oglądać ten duet razem, nie miałam więc wątpliwości, że z połączenia sił dwojga tak pozytywnych ludzi musi powstać równie pozytywna, zabawna i ciepła książka.

Malwina ma dobrą pracę w korporacji i niewielkie mieszkanie w Warszawie. Jej pasją nie są jednak cyferki, ale gotowanie, i to wcale nie wymyślnych potraw z jarmużu i topinambura, ale swojskiej, polskiej kuchni, obfitującej w mąkę i tłuszcz. Pod wpływem impulsu dziewczyna kupuje lokal pod restaurację w Miasteczku, w którym często bywała w dzieciństwie. Piwnica budynku, oprócz kolekcji wybornych win, skrywa jeszcze jedną niespodziankę - figurę świętego Ekspedyta, który staje się swoistym powiernikiem Malwiny. Kapliczką jest jednak zainteresowany ktoś jeszcze - trzydziestoletni Michał, któremu po zdradzie ze strony wspólnika i narzeczonej nie pozostaje nic innego, jak zacząć nowe życie. Stara ciotka na łożu śmierci każe mu odnaleźć ukryty pod figurą skarb, jak jednak dobrać się do cudzej piwnicy, bez wzbudzania podejrzeń? Zwłaszcza w mieście, gdzie wszyscy wiedzą o sobie wszystko i nic nie umknie uwadze wszędobylskiej pani Wiesi…

Zgodnie z moimi przewidywaniami, była to szybka i przyjemna lektura, okraszona nawet nie garścią, ale wiadrem humoru. Wiedziałam, czego mogę się spodziewać po pani Magdzie, przy której książkach już nieraz zdarzyło mi się radośnie parsknąć, ale nie miałam jeszcze styczności z twórczością Alka Rogozińskiego, poza krótkim opowiadaniem w zbiorze “Księgarenka przy ulicy Wiśniowej”. Po lekturze “Pudełka...” już wiem, że pora nadrobić zaległości, a “Do trzech razy śmierć” spogląda na mnie z półki coraz bardziej oskarżycielskim wzrokiem.

Jak już kiedyś wspominałam przy okazji innej recenzji, mam słabość do książek z motywem restauracji i jedzenia w ogóle, dlatego bardzo spodobała mi się decyzja Malwiny, żeby rzucić wszystko i otworzyć domową restaurację w małym miasteczku. Decyzja może mało życiowa i wiążąca się z mnóstwem pracy i problemów, ale za to podyktowana głosem serca i rozpoczynająca nowy, o wiele ciekawszy etap w jej życiu. Uprzedzę tylko przyszłych czytelników, że zanim sięgniecie po tę książkę, warto zaopatrzyć się w pierogi bądź naleśniki, bo nagle może dopaść was ogromna ochota na mączne potrawy. Winę za dodatkowe spożyte kalorie bez skrupułów zrzucam na duet autorów ;)

Wiedziałam, że skądś kojarzę nazwę Miasteczko, ale nie mogłam sobie przypomnieć skąd. Pamięć szybko mi wróciła, kiedy na scenę wkroczyła znana z “Pracowni dobrych myśli” pani Wiesia i jej słynne nalewki ku zdrowotności, które niemalże zasługują na miano osobnego bohatera obu tych książek. Po połączeniu pani Wiesi z niedawno przybyłą z Francji babcią Malwiny, powstała prawdziwa mieszanka wybuchowa, która bawi, ale też mocno kręci kołem wydarzeń. W “Pudełku” pojawia się jeszcze kilkoro bohaterów, znanych ze wspomnianej powieści pani Witkiewicz, jak również rezolutna Kalinka z wyżej wymienionego opowiadania Alka Rogozińskiego, co było dla mnie bardzo miłą niespodzianką.

Wypadałoby wspomnieć, skąd właściwie wziął się tytuł: “Pudełko z marzeniami”. W restauracji Malwiny, dokładnie nad miejscem, gdzie piętro niżej znajduje się kapliczka, staje bowiem drewniana skrzynka, do której mieszkańcy miasta wrzucają karteczki ze swoimi marzeniami, z których wiele doczekuje się spełnienia. Ze względu na moją wiarę (jestem protestantką) zazwyczaj bardzo irytują mnie motywy modlitwy do figury, która nie ma żadnej mocy sprawczej, ale myślę, że w tym wypadku autorzy w ciekawy sposób pokazali, że większość marzeń można spełnić przez zwyczajną ludzką życzliwość i bezinteresowną chęć niesienia pomocy.

“Pudełko z marzeniami” to idealna lektura na grudzień, kiedy chętniej sięgamy po lekkie, ciepłe, nastrajające optymistycznie powieści ze szczęśliwym zakończeniem i świątecznym wątkiem. Świetni bohaterowie, dużo humoru i uniwersalne przesłanie to dobra recepta na literacki sukces, którego niniejszym pani Magdzie i panu Alkowi gratuluję, i czekam na kolejną wspólną książkę.

Maleńkie Miasteczko, a w nim ukryta w piwnicy kapliczka z Świętym Ekspedytem spełniającym marzenia. Wokół Świętego dzieje się jednak wiele grzesznych rzeczy i zaskakujących intryg, które wywołają uśmiech na każdej twarzy.
Nienawidzę bezbarwnych postaci… Dla mnie bohater musi być taki, żebym czytając książkę mogła się z nim zaprzyjaźnić i mieć go przed oczami przez całą lekturę. Tym razem się nie zawiodłam i każda z osób jest po prostu prawdziwa. Spotkamy tutaj też „starych znajomych” z Pracowni dobrych myśli, w tym moją ukochaną Panią Wiesię – specjalistkę od zdrowotnych nalewek. Tym razem jednak moje ulubione postacie to dzieci, które przypominają mi Janeczkę i Pawełka z ukochanych książek Chmielewskiej. Wszystkie te dzieci są bowiem bardzo inteligentne i mają wyjątkowo kreatywne pomysły, nie zawsze akceptowalne przez dorosłą część społeczeństwa. Byłoby wspaniale przeczytać coś podobnego – humorystyczny kryminał dla dzieci, który pobudzi szare komórki do myślenia (co pozostawiam tutaj jako wyraźną sugestię do mojego ukochanego autora!).
Powinnam wspomnieć coś o fabule, ale żeby nie psuć Wam radości z samodzielnego odkrywania wesołych wydarzeń. Powiem tylko, że wiele się dzieje – dwie starsze panie szaleją i tworzą intrygi, dzieci mieszają się w świat dorosłych, a pudełko z marzeniami wywołuje zachwyty i cuda.
W pudełku z marzeniami chyba każdy znajdzie coś dla siebie: miłość, przyjaźń, intrygę, tajemnicę i typowo świąteczne ciepło. Trochę się bałam lukru i mdlącej słodyczy, ale zupełnie niepotrzebnie! Na szczęście książka nie jest typową i ckliwą opowieścią Bożonarodzeniową. Z resztą po takich autorach można się spodziewać jedynie czegoś „nietypowego”…
Połączenie ciepła i romantyzmu Magdy Witkiewicz z szalonymi anegdotami i nutą szaleństwa Alka Rogozińskiego oraz ich cudowne poczucie humoru połączone z wzajemną sympatią jest wyraźnie wyczuwalna w książce. Ten duet to spełnienie mojego marzenia o lekkiej, dowcipnej i refleksyjnej lekturze, która umożliwi ucieczkę od stresu. Polecam gorąco każdemu, kto chce się trochę odprężyć, pouśmiechać i odzyskać wiarę w ludzi. Otwórzcie Pudełko z marzeniami, a na pewno nie pożałujecie!