Rok zmian

Mieczysław Gorzka od dawna przestał być debiutantem czy postacią anonimową w świecie literatury polskiej. Czytelnicy chętnie sięgają po jego powieści, a świadczą o tym chociażby długie terminy wypożyczeń w filiach bibliotecznych. Tak dzieje się przynajmniej w filiach poznańskich, które sama nieustannie odwiedzam. Autor upodobał sobie fikcyjny, ale mroczny świat, a mimo to jego historie czyta się szybko, ich odbiór jest bardzo dobry i warto poświęcić im swój wolny czas. Celem Mieczysława Gorzki nie jest zastraszenie odbiorcy, ale pokazanie mu, że świat jest brutalny, a na dodatek bardzo mały. Ścieżki bohaterów mogą przeciąć się dosłownie w każdej chwili.
Wróżba- brzmi groźnie, a może jednak banalnie i śmiesznie? Właśnie w sposób magiczny rozpoczyna obszerna powieść pt. „Rok zmian”. Czy zatem trzej głowni bohaterowie, Remigiusz, Dariusz i Albert, będą mogli liczyć na sukces, popularność i wolność? A może to tylko banały istniejące dla popularnych i jakże cennych lajków? Tak czy inaczej, obszerna, bo licząca 604 strony książka, została podzielona na trzy części, a każda odpowiada jednemu z wyżej wymienionych ludzkich pragnień. Jak trafnie podkreśla sam autor, „sukces, popularność i wolność- te trzy rzeczy wpisują się w cele i dążenia wszystkich ludzi na świecie, choć tylko nielicznym udaje się je osiągnąć.” Czy zgadzacie się z takim stwierdzeniem, Drodzy Czytelnicy? Myślę, że wielu z Was, po przeczytaniu tej książki, przychyli się do słów pisarza. Może nie są one formą wsparcia czy oznaką życiowego optymizmu, ale dosadność jest jedną z nadrzędnych cech Mieczysława Gorzki.
Zgadzam się ze słowami innych odbiorców, którzy uznali, że „Rok zmian” to bardzo wciągająca historia, która pokazuje, jak mocno dzieciństwo i młodość wpływa na dalsze losy i wybory człowieka. Owszem, jeden z wielu poruszonych tu wątków może przypominać horror najwyższej klasy, dlatego czytelnicy muszą przygotować się na odczuwalnie dreszcze na ciele i typowe wbicie w fotel. „Rok zmian” to opowieść fikcyjna, ale nie możemy zapomnieć, że każdy opisany problem MOŻE dziać się naprawdę, za tak zwanymi zamkniętymi drzwiami. Co tak naprawdę przedstawił autor? Ja nie ujawnię szczegółów, lepiej, by zrobili to inni pasjonaci słowa pisanego.
Jak już wspominałam, cała opowieść krąży głównie wokół trzech bohaterów: architekta Remigiusza Stańczyka, komisarza Dariusza Pikula i psychologa Alberta Tureckiego. Czy mężczyźni są ze sobą w jakikolwiek sposób powiązani? Czy w ogóle się znają? Nie chcę zbyt wiele opowiadać, dobrze będzie, jeśli czytelnicy sami poprawnie ułożą te fabularne puzzle. Zapewniam, że choć są mocne i szokujące, to cała długa historia nie ma znamion chaosu. Każdy z 65 rozdziałów wzmaga czujność odbiorcy, a odłożenie tej książki na później jest po prostu niemożliwe. Nie jestem zwolenniczką czytania w komunikacji miejskiej, ale tym razem tak właśnie zrobiłam. Czy żałuję? Absolutnie nie i wiem, że postąpi tak wielu innych czytelników.
Zwróciłam też mocno uwagę na temat pracy techników kryminalnych. Jestem przekonana, że praca przy zwłokach, często zmasakrowanych, zweryfikuje myślenie wielu ludzi, którzy marzą o tym, by rozwiązywać skomplikowane sprawy z mordem w tle. Używanie broni to także nie zabawa…
Książka o tak dużym rozmiarze ma niezwykle rozbudowaną fabułę. Poza jednym mrocznym wątkiem związanym z dzieciństwem bohatera autor nie boi się pisać praktycznie o niczym, a na dodatek robi to bez upiększeń, bez filtrów i innych masek. W życiu człowieka pojawiają się takie dramaty, jak na przykład zdrady, niedopasowania społeczne, przemoc fizyczna. Najnowszą książkę Mieczysława Gorzki można więc potraktować nie tylko jak zbiór rozdziałów, ale przede wszystkim jak manifest, motor zapalny do walki z mroczną stroną człowieka.
Rok zmian” to nie jest ani łatwa, ani też ekspresowa lektura. Jak już na początku wspominałam, ponad 600 stron interesującego tekstu pozwoliło autorowi wiele namieszać, wprawiać odbiorcę w zdumienie, niedowierzanie i strach. Dzięki autorowi poznajemy motywy działania seryjnego mordercy vel Potwora, przez co musimy odwołać się też do ludzkiej psychologii. Pamiętajmy jednak, że nie to ilość, a jakość fabuły zawsze jest najważniejsza. Autor nie zawiódł w obu odsłonach.
Wiem, że na pewno sięgnę po jeszcze inny tytuł pisarza.