Sanitariuszka

To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, ale było bardzo przyjemne i udane. Książka była pełna emocji i mocno mnie poruszyła. Aneta Krasińska perfekcyjnie oddała determinację i poświęcenie kobiet, które walczyły o wolność Polski.
Amelia Bogdańska była dobrze zapowiadającą się pianistką, jednak wybuch II wojny światowej i lata okupacji Polski zaprzepaszczają jej karierę. Swój talent odziedziczyła po ojcu, który został zamordowany przez nazistów. Kobieta na co dzień ima się różnych zajęć, żeby tylko zarobić na utrzymanie swojej rodziny. Amelia jednak ciągle marzy o tym, że będzie koncertować w wolnej Europie. Jej młodsi bracia postanawiają przystąpić do powstania, więc młoda kobieta także podejmuje taką decyzję, bo ma nadzieje, że w jakiś sposób ich obroni. Ta decyzja już na zawsze odmienia jej los.
Książka od początku do końca jest bardzo realistyczna i przenosi nas do codzienności mieszkańców Warszawy w czasie II wojny światowej. Ta powszedniość pełna jest głodu, bólu, cierpienia i śmierci. Uczucie straty przeplata się z nadzieją na lepsze jutro. Jesteśmy też świadkami rozkwitu tych pozytywnych uczuć, jak przyjaźń i miłość. Amelia przechodzi szkolenie i zostaje sanitariuszką, kiedy zaczyna się powstanie warszawskie. Za jej sprawą dowiadujemy się, jak wyglądała rzeczywistość powstańców i sanitariuszek, które za wszelką cenę starały się ochronić ich zdrowie i życie. Często też poświęcając własne… Amelię spotyka straszna tragedia i dziewczyna doznaje amnezji, jednak nadal pamięta, jak wykonywać czynności sanitariuszki. Cała książka jest bardzo smutna i nie spodziewałam się takiego zakończenia. Jeśli lubicie powieści z historią w tle to ta pozycja powinna być obowiązkowa na waszej liście.