Skauting Polski

Ojczyzną skautingu jest Anglia. Początkowo był on wojskową organizacyą wywiadowczą młodzieży, powstałą w czasie wojny boerskiej; później rozwinął się za inicyatywą i kierownictwem jenerała Baden-Powella w organizacyę o charakterze wyłącznie wychowawczym. Zachowano zewnętrzną formę wojskową w celu łatwiejszego zrzeszenia młodzieży i w celu wyrobienia karności. Z Anglii przeszedł ten ruch do wszystkich prawie krajów Europy i do Ameryki. W Polsce rozwinął się najpierw w jej południowej części zwanej ""Galicyą"" na gruncie ""Sokoła"". Przy końcu ostatniego dziesiątka lat powstały przy Sokole Macierzy we Lwowie t. zw.""Związki młodzieży sokolej"", z których w roku 1910 zorganizowano pierwsze drużyny skautowe. Popiera je gorliwie Sokół-Macierz, Tow. Naucz. Szk. Wyższ. i Rada Szk. Kraj. Zgodzono się tu na oddanie patronatu nad całą organizacyą skautową gniazdom sokolim pod naczelnem kierownictwem ""Związku"" tych gniazd. W r. 1911 wychodzi pierwszy podręcznik skautowy (""Skauting"" A. Małkowskiego) a od 15/X. tego samego roku zaczyna wychodzić organ urzędowy ""Naczelnictwa skautowego"" p. t. ""Skaut"", ukazujący się z przerwą roczną (1915) po dziś dzień. Młodzież przeważnie szkolna przystąpiła do skautingu z wielkim zapałem i to tak młodzież męska jak i żeńska, ta ostatnia tworząc własne oddzielne drużyny. Również i w zaborze pruskim powstaje ten ruch tłumiony przez zaborców, a w ubiegłym roku przez władze pruskie rozwiązany. W Królestwie Polskiem przed wojną były związki skautowe tajne, obecnie podczas wojny rozwinął się liczebnie, lecz pod względem rzeczywistej wartości przedstawia wiele do życzenia z powodu usunięcia tu i ówdzie na drugi plan momentu wychowawczego a wysuwanie innych mniej pożądanych. Wśród Polonii amerykańskiej zakładają skauting księża i nauczyciele polskich szkół parafialnych pod patronatem ""Pol. Zw. Katol."" i ""Pol. Biura Rady narod.""... więcej znajdziecie w książce... zapraszamy do lektury