Skradzione godziny

Zdarza się czasem uczucie tak silne, że nic nie jest w stanie go zmienić. Ani rozłąka, ani tysiące kilometrów, ani normy społeczne, ani wyrzuty sumienia, ani inni ludzie, ani nawet mijający czas. Trwa uparcie, na przekór wszystkiemu, wciąż silne i prawdziwe, bezpiecznie ukryte przed całym światem w dwóch kochających się sercach.

Hiszpania, rok 1979. Dwie rodziny, dwa skrajnie różne światy. Jeden bardziej nowoczesny, otwarty, pełny wzajemnego szacunku i miłości, drugi spętany strachem, kontrolowany przemocą, krzykiem, wyzwiskami. Łączy je jedno - w żadnym z nich żony i matki nie czują się szczęśliwe. Uczucie Loli i Antonia wygasło już dawno, czekają jedynie na uchwalenie prawa, które pozwoli im się rozwieść. Nie każda nieszczęśliwa kobieta może jednak odejść od męża. Damián podporządkował sobie Rosę całkowicie, ograniczając jej wolność w każdy możliwy sposób, a ona nawet nie śmie myśleć o tym, że jej życie mogłoby wyglądać inaczej. Niespodziewanie umiera ojciec Loli, Anselmo, a w zaciśniętej dłoni trzyma tajemniczą kartkę: "Powiedz, że mnie kochasz"...

María Solar swoją opowieścią zabiera nas w podróż w czasie i robi to bardzo umiejętnie. Subtelnie wprowadza czytelnika do przedstawianego świata, pozwalając na niego spojrzeć z różnych perspektyw. Lola i Antonio uchodzą za najbardziej postępowych w okolicy. W ich domu rozmawia się dużo, na przeróżne tematy, także te trudne. Ich sąsiedzi z kolei przyzwyczaili się już, że słowo ojca jest u nich prawem. Każda próba dyskusji lub choćby odezwania się w nieodpowiednim momencie kończy się wybuchem agresji Damiána. Nikomu nie zwierzają się ze swoich problemów, głęboko przeświadczeni, że osoby z zewnątrz nie powinny wiedzieć o ich prywatnych sprawach. Oprócz nieudanych małżeństw, przemocy domowej i owianej tajemnicą miłości sprzed lat, mamy również okazję przyjrzeć się rozkwitającym powoli nastoletnim romansom.

"Skradzione godziny" to powieść, która wywarła na mnie ogromnie pozytywne wrażenie. O życiu i śmierci, o miłości i odrzuceniu, o lojalności i zdradzie, o szacunku i poniżeniu, o szczęściu i cierpieniu, o młodości i starości, o wolności i zniewoleniu... Ta historia wciąga, uwodzi słowem i skłania do refleksji. Niby mówi o zwyczajnych ludziach, a jednak jest w niej coś wyjątkowego. Miłość, przyjaźń i pierwsze zauroczenia przeplatają się z brutalnością, agresją, wyrachowaniem. Śmierć ujawnia istnienie tajemnicy, śmierć również sprawia, że zostaje ona wyjaśniona. Nazwać książkę Marii Solar historią miłosną to wielkie niedopowiedzenie. Znajdziemy w niej o wiele więcej. I będzie to opowieść fascynująca. Polecam z całego serca!

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu