Śmierć nadchodzi jesienią

Jesień kojarzy mi się z coraz wcześniej zapadającym zmrokiem i pogodą, która z pięknej złotej październikowej aury wpada w przygnębiający i mglisty listopad. Ten zbiór opowiadań nie łączy się ze sobą konkretną porą roku, a raczej właśnie poczuciem jakie niesie ze sobą późna jesień. Są to opowieści ze śmiercią w tle, bardziej mroczne niż zazwyczaj u Christie, tajemnicze i nieoczywiste.

Moja przygoda z twórczością Christie jest stosunkowo krótka, bo w tym roku minie nam wspólne trzy lata, ale jest to jednocześnie bardzo intensywny czas prawie trzydziestu przeczytanych książek. Co powoduje, że znam jej styl dość dobrze, a tu takie zaskoczenie, że jednak nie każda jej twórczość idzie w stronę logiczności i stworzyła też opowiadania na granicy paranormalności.

To drugi zbiór opowiadań stworzony specjalnie dla tej jubileuszowej kolekcji zbierający w sobie opowiadania z wcześniej powstałych książek i jak pierwszy „Zbrodnie zimową porą” mnie nie zachwycił doborem opowiadań co do tematu i była dość duża rozbieżność względem ich stopnia polubienia przeze mnie, tak tutaj nie ma chyba opowiadania, które uważałabym za zbyteczne. Wielkie brawa dla osób, które zajmowały się ich doborem, bo ich klimat tajemniczości, ciężkości i ciekawości był zachowany każdorazowo.

Oczywiście z zachowaniem przez autorkę odpowiednich standardów wykrywalności zbrodni przez detektywa Poirota czy pannę Marple, bo ich opowiadania, chociaż tajemnicze to kończą się logicznie, co w ich przypadku, wręcz musiało się zdarzyć. 😆 W innych dostaniecie m.in. seanse spirytystyczne, nawiedzone domy i lalki, zakonnicę z nadprzyrodzonymi zdolnościami, radio z zaświatową audycją, widma i krwawą zemstę. Jeżeli chcecie poznać Christie w innym wydaniu niż zazwyczaj to sięgnijcie po ten zbiór. 🔥