Śniadanie mistrzów

Kurt Vonnegut to autor, który już zawsze będzie kojarzyć mi się z literaturą, która oprócz swojego specyficznego sposobu w jakim została napisania, ma także do przekazania drugie, głębsze dno, które odkryte okazuje się być nie tylko problemami z opisanych przez niego czasów, to problemy, które aktualne wtedy, nadal nie straciły ważności.

Powieść ta została wzbogacona w wiele dość specyficznych obrazków, dzięki czemu odnosiłam wrażenie, że czyta mi się ją znacznie łatwiej, mimo iż miejscami musiałam nieco dłużej zastanowić się nad tym, co takiego autor miał w danej chwili na myśli. Mimo wszystko jego styl jest lekki i przyjemny i tak samo jak w przypadku "Rzeźni numer pięć" bądź też "Kociej kołyski" na samym początku brnęłam dalej z czystej ciekawości, a potem z przekonania, że po prostu muszę, ależ to muszę dotrwać do końca mimo iż byłam pewna, że z pewnością znajdą się w niej momenty, które albo przeoczę, bądź też zrozumiem inaczej. Jednak cóż, być może przy drugim podejściu spojrzę na nią nieco inaczej i będzie mi dane odkryć ją na nowo.

To jest właśnie coś, co uwielbiam najbardziej w książkach. Każdy z nas może je interpretować inaczej, nie tylko uznawać, że jedna jest prawdziwym dziełem literackim, a druga nie wnoszącym nic do życia czytelnika "zapychaczem", lecz także możemy się z nich dużo nauczyć od bohaterów i czerpać z ich przyzwyczajeń i upodobań, bądź też uczyć się na ich błędach.

To wręcz doskonała historia opowiadająca, jak wielki wpływ ma na człowieka psychologia. Poznając psychikę i naturę ludzką, nie tylko możemy dowiedzieć się wiele na temat drugiej osoby, lecz także możemy wywołać u niej zamierzony efekt, jakim może być chociażby przekonanie jej - jak było w przypadku "Śniadania mistrzów" - że wszyscy ludzie są maszynami, a tylko ona jest jedyną myślącą i mającą wolną wolę istotą. Brzmi strasznie? I właśnie takie jest, a jeszcze bardziej przyprawiające o ciarki jest to, że podobne działania dzieją się w świetle dziennym.

Osobiście uwielbiam twórczość Kurta Vonneguta i sądzę, że nie tylko z przyjemnością co najmniej raz wrócę do jego twórczości, z którą miałam okazję się zapoznać, lecz także otworzę się na jego nowe książki i postaram się wyciągnąć z nich jak najwięcej wiedzy. Wiedzy o nas samych ubranej w nietypowe słowa.