Spowiedź diabła wyd. 2

Kuba Sobański, czyli główny bohater tego cyklu może siebie oszukiwać bez końca, że zaspokoił swoje mordercze demony w poprzednich dwóch książkach, ale mnie już tak łatwo nie zmyli. 😈

Sięgając po „Spowiedź diabła” wiedziałam czego mniej więcej mogę się spodziewać, ale i tak ponownie zostałam poniesiona falą morderczej gry Kuby. To może niezbyt zdrowe fascynować się sprytem i inteligencją seryjnego mordercy, ale umówmy się, że mam w głowie bezpieczną furtkę, że akurat ten zwyrol jest tylko wytworem wyobraźni autora.

Już w poprzedniej części pojawiła się pewna diablica, ale i tym razem momentami na pierwszy plan wychodzi kolejna dama z piekła rodem. Jakby jeden porąbany bohater to było za mało. 😆 Myślę, że tak jak i ja, raczej nie spodziewacie się takiego duetu. Jak sugeruje tytuł nasz diabeł wyznaje swoje grzechy, ale komu i czym ta osoba będzie musiała zapłacić za poznanie historii dowiecie się sięgając po książkę.

Nie mam problemu z czytaniem książek w serii nie po kolei, a już szczególnie tych kryminalnych, ale tutaj was przestrzegam, że te książki są bardzo mocno ze sobą powiązane, więc zachowanie kolejności jest wręcz obowiązkowe. Tym bardziej, że w tej książce znaczącą część odgrywa powrót postaci znanej z poprzednich tomów.

Książka trzyma dla mnie poziom poprzednich. Jest mrocznie, brutalnie i nawet porąbanie, a jeszcze przy tym wszystkim rozmyślam sobie jakie zachowanie bohaterów jestem w stanie zrozumieć, gdy poznaję ich przeszłość, a gdzie już definitywnie przekraczają granicę.

Przede mną kolejne trzy tomy i ja zaczynam widzieć jedno odpowiednie rozwiązanie, ale podejrzewam, że autor mnie totalnie zaskoczy, więc nie pozostaje mi nic innego jak czytać dalej.

Po dwóch pierwszych częściach („Pamiętnik diabła” i „Proces diabła”) przyszedł czas na trzecią odsłonę cyklu o Kubie Sobańskim „Spowiedź diabła”. Jak widzicie, idę za ciosem. Można powiedzieć, że po wcześniejszych spotkaniach z Kubą już wiem czego się spodziewać. A może wcale nie wiem. Może Adrian Bednarek mnie zaskoczy.

Poznajemy dalsze losy Kuby Sobańskiego i powiązanych z nim kobiet, które bardziej lub mniej poznaliśmy w dwóch wcześniejszych częściach oraz jednej, która pojawia dopiero teraz. Sonia, bo o niej mowa stanie się dla Kuby katalizatorem i uczennicą. Kuba broni dziewczyny, oskarżonej o morderstwo brata. Bednarek serwuje nam kazirodczy związek Soni z bratem, gwałty, molestowanie. W sumie nie dziwi mnie, że zabiła. Nawet nie dziwi, że nie odczuwała żadnych wyrzutów sumienia. Może i była zwichnięta psychicznie (raczej na pewno była), bo jak miałaby nie być, po tym co ją spotkało.

Nie wiem czy to zadziwiające, ale akurat Sonię Kuba wybrał na powiernika swoich sekretów. Można by spekulować, dlaczego ją? Może dlatego, że zobaczył w niej kogoś bardzo do siebie podobnego? A może był ku temu zupełnie inny powód? Być może tak mu ciążyło, że musiał dać upust i wyjawić swoją największą tajemnicę. Jednak nie dowiecie się ode mnie, w jaki sposób Sonia zareaguje na te rewelacje. Czy odwróci się od Kuby i ucieknie z krzykiem, czy też będzie nim zafascynowana?

Bednarek tak, jak we wcześniejszych książkach ma prosty styl pisania, który nie przysparza problemów przy lekturze. Jednak ostrzegam, że nie brak w nim dosadności a nawet wulgarności. Opisy, które nam serwuje nie pozostawiają dużo miejsca wyobraźni i przedstawiają wszystko takie, jakie jest, więc nie zawsze będzie przyjemnie.
Nie jestem czepialska i nie zamierzam oceniać kreacji bohaterów. Według mnie Bednarek radzi sobie w tej materii całkiem dobrze. Postaci są zbudowane interesująco, są wielobarwne i niemonotonne.
Trzecia część. Czy najlepsza? Nie wiem. Każda jest dobra. Każda inna. Każda godna polecenia. Teraz czekam na czwartą. Z niecierpliwością.

,,Spontaniczne decyzje zawsze niosą ze sobą nieprzewidywalne skutki. Mózg, odurzony magią chwili, potrafi dać się ponieść najbardziej zdradliwym emocjom".

Wracam do Krakowa, gdzie w swoim prywatnym raju na ziemi urzęduje znany już i popularny prawnik z najwyższej półki – Kuba Sobański we własnej osobie. Dziś czarujący i przystojny adwokat mknie autostradą na szczyt swojej rozwijającej się w zawrotnym tempie kariery. Uważa, że w końcu ma pełną kontrolę nad swoimi demonami, choć często otumania swe myśli przyziemnymi używkami – zamiennikami jego „krwawych” dragów.
Kim jest ten elektryzujący koleś tańczący zbójnickiego z demonami na krakowskiej potańcówce.. ? Utalentowanym i cwanym adwokatem? Chłopcem skrzywdzonym w dzieciństwie? Zimnokrwistym psychopatą? Czy wszystkim po trochu?

Żeby poznać choć część prawdy, trzeba „wysłuchać” spowiedzi diabła, a nie oszukujmy się nagrzeszył on w tym swoim raju nie mało..
Tymczasem Kuba i jego kancelaria otrzymują sprawę oskarżonej o zabójstwo swojego brata bliźniaka siedemnastoletniej dziewczyny z tak zwanego dobrego domu. Kuba jest jej jedyną deską ratunku, której dziewczyna nie zamierza puścić, nawet jeśli będzie to oznaczało konieczność oszukania wariografu.
Do raju wraca też „Królowa Piękności” – Julia, która wygrała wojnę z heroinowym diabłem, urosły jej nieco pazurki i już nie pozwala sobą manipulować. Stała się celebrytką. Przeobraziła się w twardą kobietę, żądną zemsty, gotową stanąć do walki z każdym przeciwnikiem. Tylko czy oby dobrze mierzy siły na zamiary..
„Spowiedź diabła” to trzecia już odsłona diabelskich harców w raju. Kuba jako dojrzały diabeł orientuje się, że nie jest osamotniony w swoich mrocznych sekretach. Są tu też inni, podobni do niego, ale nie lepsi. Rozpoczyna więc polowanie.. definitywnie kończy swoje ,,związki chemiczne o charakterze łatwopalnym", ale tworzy też nowe relacje.. w tym, z kimś, kto być może w podobny sposób czuje i wie, co zrobić by zapomnieć o najmroczniejszych chwilach z przeszłości.. Z kimś, kto nada jego życiu nowy wymiar.

Diabelnie polecam.