Stella. Narodziny psychopatki

Kilka lat śledzenia twórczości Adriana Bednarka przyzwyczaiło mnie do tego, że fikcyjne historie pisarza zawsze oscylują wokół czegoś mrocznego, szalonego i mogącego wydarzyć się naprawdę. Wszak po świecie chodzą seryjni mordercy, którzy uważnie szukają swojej ofiary. Czy i tym razem pisarz zaserwował nam opowieść z mordem w tle? Tak, ale pierwszy tom cyklu pt. STELLA ma zupełnie inne oblicze. Jestem stuprocentowo pewna, że nikt z nas nigdy nie chciałby znaleźć się na miejscu tytułowej bohaterki.

Życie Stelli Skalskiej niemal od początku jest trudne, szokujące i smutne. Gdy miała dopiero dziewięć lat, trafiła do tak zwanego bidula, a umieszczenie dziewczynki w ośrodku nie było przypadkowe. Nie chcę jednak pisać, co tak naprawdę stało się z jej rodzicami, gdyż wydarzenia te mają niebagatelny wpływ na dalszą fabułę. Świetnie jest samemu odkryć pikantne szczegóły.

Mogłoby się wydawać, że Gabriel Skalski, wujek Stelli, jest cudotwórcą, kiedy postanawia sam zająć się dziewczynką. Opuszczenie domu dziecka powinno cieszyć Stellę, ale to tylko złudzenie. Wujaszek ma bardzo konkretny cel- chce bardzo uważnie przygotować dziewczynkę do pracy w najstarszym zawodzie świata. Nie ma ona być beztroską nastolatką, tylko towarem dostępnym dla każdego klienta, tym bardziej w najwyższej klasie premium.. Do ukończenia osiemnastego roku życia nic nie może się zmienić, nie ma opcji na jakiekolwiek protesty ale gdy nadchodzi ten magiczny czas, Stella staje się tytułową psychopatką. Jaką zemstę szykuje kobieta zmuszona do prostytucji? Na kim chce się zemścić i czy jej się to uda? Warto się o tym przekonać.
Przyznam, że najnowsza książka Adriana Bednarka wymagała zapewne szczegółowego zbierania materiału. Autor przedstawił nam bowiem pracę prostytutki od podstaw. Wulgarny wygląd to dopiero początek. Z czym tak naprawdę musi zmierzyć się kobieta-towar? W jaki sposób zachęca nowych klientów? Temat wydaje się niezwykle kontrowersyjny, ale jest opisany niebywale precyzyjnie, przynajmniej ja odnoszę takie wrażenie. Wielu czytelników narzeka też na przesyt wulgarnych słów czy działań Stelli z fikcyjnymi klientami. Nie mogę się z tym zgodzić- Adrian Bednarek na pewno wie, czym jest literackie decorum, czyli dopasowanie gatunku do tematu i stylu. Oczywistym jest, że rozmowy klientów z prostytutkami nie będą miłe, kulturalne, tylko wyuzdane. Co jednak mnie zaskoczyło, to postępowanie niektórych mężczyzn. Czasem niektóre opisy wbijały mnie w fotel i niemal wymuszały mdłości, ale niekiedy dostrzegałam, że umówione ze Stellą spotkanie przypominało wizytę w gabinecie psychologa. Nie zawsze potrzebny jest sam stosunek czy spełnienie danej fantazji erotycznej. Bywa, że mężczyzna musi komuś się wyżalić, wyjawić swoje problemy małżeńskie. Autor porównał też prostytutkę do mięsa- można je przecież zjeść za odpowiednią opłatą i wybrać ładniejszy kawałek… Ponadto, płatny seks jest niemal jak aktorstwo, a dobre aktorki nie brzydzą się niczego.

Nie żałuję, że zakupiłam najnowszą propozycję książkową pisarza. Zakończenie jest tak skonstruowane, że nie może być mowy o braku kontynuacji. Na szczęście sam autor potwierdza, że to nie koniec, a okładka części drugiej jest już widoczna w sieci. Zalecałabym jedynie, żeby nie spieszyć się z lekturą- wiele spraw nakłada się tu na siebie, ale sama fabuła jest bardzo ciekawa, mądra i nieco pouczająca. Czytelnicy dobitnie zrozumieją, jak wydarzenia z przeszłości mogą wpłynąć na nasze dorosłe życie.

Polecam.

15 lutego miała miejsce kolejna premiera książki pana Adriana Bednarka. Fani autora jak i jego mistrzowsko kreowanych postaci dostali kolejną powieść z bohaterem, który może jednych drażnić, innych zaś intrygować. Czy będziemy zatem kibicować Stelli, głównej bohaterce nowego cyklu powieściowego?

Adriana Bednarka przedstawiać już nie potrzeba, choć ze względów formalnych, dla tych, którzy jeszcze nie mieli do czynienia z autorem, napiszę, że: mieszka w Częstochowie, od lat pasjonuje się tematyką kryminalną, tworzy postacie, które przeważnie wcielają się w rolę seryjnych, bezwzględnych i sadystycznych morderców. Do tego jest wielkim pasjonatem czarnego sportu, czyli żużlu. Dodatkowo jest zaawansowanym amatorem biegania.

Przejdźmy zaś do sedna, do powieści. Kilka słów o okładce. Czerwone tło, a na nim postać kobiety i ciekawie wkomponowany tytuł książki. Może nic szczególnego, ale tytuł od razu sugeruje, że być może niewinna kobieta przeobraża się w czyste zło. Daje to od razu do myślenia.

Główną bohaterką powieści jest, jakżeby inaczej, tytułowa Stella Skalska.

Zmuszona do prostytucji nastolatka próbuje odkryć prawdę o śmierci swojego ojca.
Na kartach książki poznajemy nastoletnią dziewczynę, która od początku swojego życia nie ma drogi usłanej różami. Jest świadkiem dramatu w swoim rodzinnym domu, trafia do domu dziecka, a następnie jej wujek zabiera ją do swojego domu, gdzie będzie sprawować opiekę nad nastolatką. Można rzec, że z jednego bagna trafia w jeszcze gorsze, bo wuj ma wobec dziewczyny plan, który spowoduje, że Stella stanie się młodocianą, zarabiającą pieniądze swoim ciałem. Oczywiście większość dochodów trafia do niemającego żadnych skrupułów, wujka. Stella nie ma nic do powiedzenia i musi spełniać wszystkie zachcianki klientów. Liczy się tylko i wyłącznie kasa. Zbliża się dzień ważny dla dziewczyny. Za chwilę skończy osiemnaście lat i wierzy, że jej życie musi zmienić się o sto osiemdziesiąt stopni. Nawet nie wyobraża sobie, że jej pragnienia szybko się zrealizują, ale czy odwrócą to, co zapoczątkował jej wuj?

Od początku byłem pod ogromnym wrażeniem lektury. Od razu znienawidziłem osoby, które krzywdziły dziewczynę, choć spodziewałem się, że wydarzenia z młodości mogą wpłynąć na to, co wydarzy się w późniejszej fazie powieści. Oczywiście to przeczucie mnie nie zawiodło. W sieci również zawrzało, bo spora część czytelników obawia się, że Stalla będzie drugim "diabłem", że będzie porównywana do Kuby Sobańskiego, bohatera poprzedniego cyklu autora z Częstochowy.

Sami musicie się o tym przekonać, wyrobić własne zdanie. Z niecierpliwością czekam na kolejne losy Stelli.

„Czasami ludzie robią złe rzeczy, bo sprawiają im one frajdę, i jedynym, kto może ich powstrzymać, są oni sami (…)”.
Stella Skalska to piękna młoda kobieta u progu życia, której słodka buzia to jedynie maska za która skrywa swe mroczne sekrety. Na co dzień pała się specyficznym fachem i prawda jest taka, że dla niej liczą się tylko „polscy królowie na banknotach”. Zakłada więc maskę zobojętnienia i rusza do boju.. W branży w której ryzyko jest wkalkulowane w koszty, Stella zmuszona była wyrobić w sobie odporność na strach i rozsądek. Przez lata budowała różne blokady. Tamę blikującą wspomnienia z dzieciństwa. Mur odgradzający ją od przykrych doświadczeń. Zaporę z otępienia. Barykadę milczenia. Śluzę nieprzepuszczająca łez. Aż pewnego dnia z pozoru niewinny impuls sprawił, że kołowrotek myśli i wspomnień zaczął obracać się w zastraszająco szybkim tempie. Stella nie bardzo rozumiejąc samej siebie i tego co w niej drzemie – uwolniła swoją wściekłość, desperacką potrzebę ucieczki i tlący się płomyk nadziei na życie na własnych zasadach. Nie było już odwrotu. I tylko alkohol potrafił wypłukać sumienie, przynajmniej na chwilę..

Co się stanie, gdy osoba tresowana na maszynę do zarabiania pieniędzy własnym ciałem, nagle zapragnie poczuć się jak bóg i wyrównać rachunki krzywd..?
Adrian Bednarek powraca z koleją historią z piekła rodem. Funduje swoim czytelnikom rozrywkę jakiej oczekują, a ale też w autorski sposób niezmiennie zaskakuje swoja mroczną wyobraźnią. Tworzy bohaterkę, która nie jest czarno- biała. Ma rysy, rany, skazy, blizny. I COŚ o czym sama jeszcze nie wiem.. Pozwala wejść do jej umysłu i pospacerować po zakamarkach skrzywionej psychiki małej dziewczynki, która wyrosła na rasową bestię.
U mnie „Stella” zajmie zaszczytne miejsce obok mojego ulubionego diabła. Mam nadzieję, że jej historia będzie równie długa – w końcu psychopatka dopiero się narodziła..
Polecam.