Strefa skażenia

Jeśli chcemy sie trochę przestraszyć czytamy horrory. Książki o nawiedzeniach, duchach czy o brutalnych i wymyślnych morderstwach, czasem obrzydliwych i niewiarygodnych. Boimy się takim strachem kontrolowanym, bo wiemy, że to w jakiejś mierze fikcja. A co gdyby pokazane wydarzenia były prawdą i działy się obok nas?

Wirusy. Najpopularniejsze medialnie to teraz COVID-19, obok wirusa HIV i eboli. O tym ostatnim jest książka Richarda Prestona. Książka przerażająca. Jest to trochę publikacja medyczna, trochę powieść. Przedstawia historię eboli, próbuje dociec jej początku i genezę powstania. Opisane przypadki są trudne i wywołują dreszcz strachu.
Sama książka jest treściwa, chociaż na to niewygląda. Są zdjęcia, mapki i ryciny pokazujące nam "więcej". Lektura jest raczej trudna, trzeba się nad nią skupić i może nie przebrniemy przez nią przez jeden wieczór. Jednak warto, bo warto wiedzieć więcej.

Ebola to przerażająca choroba, o której nie wiemy zbyt wiele. Kilka lat temu na całym świecie zrobiło się o niej głośno, kiedy zaczęła atakować poza Afryką. Zaczęła się ogromna panika, ponieważ nikt nie wiedział, jak leczyć te okrutną chorobę, a ebola zbierała krwawe żniwo pośród ludzi umierających w ogromnym cierpieniu.
Na jej temat nie znajdziemy zbyt wielu książek, ponieważ do dziś niewiele o niej wiadomo. Wciąż nikt nie wie, jak ją leczyć, a jedynym sposobem zapobiegającym jej rozprzestrzenianiu się jest obecnie izolacja chorych ze świadomością, że mają oni znikome szanse na przeżycie.
Autor „Strefy skażenia” zaznajamia nas z pierwszymi przypadkami zachorowań na ebolę oraz prowadzi nas przez kolejne ogniska tej choroby ukazując, jak ludzie radzili sobie z jej występowaniem. Przedstawia wiarygodne informacje ukazujące największe skupiska tej choroby i ogrom cierpienia, jaki za sobą niosły. Lektura tej książki napawa czytelnika prawdziwą zgrozą, zwłaszcza iż wiemy, że opisywane zdarzenia nie są fikcją literacką, a rzetelnym przedstawieniem prawdziwych wydarzeń. Niejednokrotnie czułam, jak oczy otwierają mi się szeroko z przerażenia, a na całym ciele pojawiają się ciarki. Myślę, że jest to książka dla ludzi o mocnych nerwach, ponieważ o lekturze wciąż gdzieś z tyłu głowy kołacze się myśl „a co jeśli ona powróci?” i mamy świadomość, że nie jesteśmy w stanie zrobić nic, aby temu zapobiec czy z nią walczyć.