Szanta

„Opowieści marynarzy należy dzielić przez cztery. A marynarzy-barmanów dodatkowo jeszcze przez dwa.”

„Mazurski Królu, gdziekolwiek dziś jesteś, dokąd cię niesie krypta twa, Patrz na kilwater, patrz za siebie, Zła karma wraca, wrócę i ja”

Tajemnicza samobójcza śmierć fundatora pewnego muzeum na Mazurach a później morderstwo jego kierowniczki Malwiny w małej miejscowości zdecydowanie elektryzują lokalną społeczność nie mniej niż legendy o Mazurskim Królu budząc strach i grozę
W mirdzy giną kolejne osoby zaś atmosfera gęstnieje z każdą przeczytaną stroną , choć książkę tę cechuje dość wolne, leniwe tempo co może być spowodowane licznymi opisami. Jednym to odpowiada drugim nie, ale z pewnością warto to odnotować przed rozpoczęciem lektury.
Głównymi narratorami powieści Pana Wojciecha są muzealniczka Jagoda Matusiak, niegdyś zatrudniona w Luwrze skąd uciekła przed trudną przeszłością oraz policjant Hubert Lange , dźwigający potężny bagaż emocjonalny, który na wieś przyjechał z żoną.
Mimo ,że mężczyzna pragnie się odciąć od dawnego zajęcia zostaje wciągnięty w samo serce mistrrnej intrygi, a kontrolę nad jego działaniami przejmuje instynkt.
Czy uda się ująć sprawcę?
Tego nie zdradzę bo nie lubię spojlerów w opiniach.
Po prostu psują całą radość odkrywania fabuły.
Warto dodać, że autor poprowadził narrację dwutorowo co pozwala wyczuć emocje i motywacje bohaterów.
Jeśli szukasz klimatycznego kryminału z duszą, gdzie napięcie tworzy atmosfera, a bohaterowie są bardziej niż detektywi – „Szanta” jest strzałem w dziesiątkę. To powolne, ale satysfakcjonujące zanurzenie się w mazurskie tajemnice.

Uwielbiam poznawać twórczość autora, gdyż podróż w głąb książki zawsze trwa długo i intensywnie, gdzie porusza ogrom spraw człowieczych. To nie tylko kryminał na który zawsze się czeka z niecierpliwością. To również opowieści o pracy, obsesji, życiu rodzinnym i tym mroczniejszym o którym lepiej nie wiedzieć. Wchodząc na karty książki czytamy o śmierci bardzo mądrego profesora. Jest w tym temacie wiele spekulacji, zwłaszcza, że po nim dochodzi do kolejnego zaginięcia. Nikt nie wie co się stało z kierowniczką muzeum. Nikt nie potrafi się z nią skontaktować, lecz co rusz wychodzą nowe fakty. I tutaj wkracza żeglarska legenda, która znajduje swoje poparcie wśród wielu ludzi. To opowieści bardzo tajemnicze, które niby nie są straszne, niewielu ludzi w nie wierzy, ale dziwnym sposobem unikają rzeczy, które jej dotyczą. Kolejne rozdziały to kontynuacje czasowe ale w innym miejscu i u innych osób. Poznajemy policjanta, który wciąż nie może zapomnieć tajemniczego czarnego warkocza, którego znalazł. Zupełnie jakby ktoś komuś go odciął. Później natrafiamy na kolejne tropy, które ponownie zahaczają o inne rzeczy, jednak już bardziej zbliżone do spraw zaginięcia. W ten sposób lawirujemy pomiędzy kilkoma tematami, a im dalej, tym bardziej nas ciekawi czy legenda jest prawdziwa. Czy faktycznie grasuje tutaj morderca? Dlaczego profesor zginął? O co chodzi z ważnymi dziennikami i czy faktycznie wszystko musi się kręcić wokół pieniędzy?
Jeśli chodzi o twórczość autora, to pisze on zawsze grube książki. Jeśli mamy tu jedno wydarzenie, choćby spotkanie dwóch ludzi, to dowiadujemy się kim są, o czym rozmawiają, jakie mają plany, gdzie wcześniej i teraz mieszkają, w jakim celu się pojawiają i dlaczego są łącznikiem w tej książce. Trwa to czasami kilka stron, a nie linijek jak u innych pisarzy. Autor chce żeby postacie lubić albo nie. Mają nas intrygować albo zniechęcać i zawsze są gotowi na podchody, gdzie ciekawość pcha ich nie zawsze w odpowiednią stronę. Nie wierzą na słowo, a nawet prowadzą własne psychologiczne gry, które swoimi myślami nam tłumaczą, ale dla reszty zachowują pokerową twarz. Jeśli zatem lubicie naprawdę dobre kryminały z intrygą i knuciem, historiami oraz legendami z nutką tajemniczości, to koniecznie powinniście przeczytać każdą pozycję autora. Tu nigdy nie chodzi o tylko zaginięcie czy tylko o śmierć. To zaledwie zalążek tego, co tutaj znajdziecie. To co? Gotowi na przygodę życia?