Tomek na Alasce

Powrót do dzieciństwa

Wspaniałe lata dzieciństwa i czytane z wypiekami na twarzy przygody pewnego chłopca imieniem Tomek pióra Alfreda Szklarskiego. Ach, co to były za czasy. Od takich książek zaczynała się moja wielka miłość do awanturniczych, pełnych przygód, niebezpieczeństw, akcji i walki dobra ze złem historii, która trwa do dziś. Dzięki wydawnictwu Muza miałam przyjemność powrócić w nostalgicznej podróży do czasów dzieciństwa i przeczytać o nowych przygodach dorosłego już Tomka, tym razem na dalekiej Alasce.

Tomek Wilmowski otrzymuje propozycję poprowadzenia wyprawy badawczej na Alaskę. Tomasz przyjmuje ofertę i wraz z Sally, swoją żoną, a także starym druhem, kapitanem Nowickim wyruszają we wspaniałą podróż. Po dotarciu na miejsce okazuje się, że wszystkie wyprawy zostały wstrzymane, a gubernator Alaski prosi Tomka i jego przyjaciół o pomoc w sprawdzeniu co stało się z grupą badawczą Jacka Nielsena, której celem było spenetrowanie rejonu masywu McKinleya, a z którą od pewnego czasu nie ma żadnego kontaktu. Tomek jako miłośnik przygód zgadza się i razem ze swoimi druhami, ukochaną Sally, kapitanem Nowickim, a także Czerwonym Orłem, którego niespodziewanie spotykają na Alasce, wyrusza z misją ratunkową na Północ.

Od początku wyprawy ekipę prześladują dziwne i niebezpieczne wydarzenia, które nasuwają jedno na myśl, że komuś bardzo nie na rękę jest wyprawa Tomasza i chce im zaszkodzić. Bohaterowie podróżują, a czytelnik wraz z nimi odkrywa piękno i dzikość fauny i flory alaskańskich krajobrazów, po drodze czeka na nich wiele zapierających dech w piersiach przygód, jak także przyjdzie im stawić czoła wielu niebezpieczeństwom i pewnym złym ludziom.

"Tomek na Alasce" to wspaniała lektura zarówno dla młodych i tych straszych czytelników, niesamowity powrót do czasów dzieciństwa, dla tych, którzy znają Tomka z wcześniejszych tomów, jak i cudowne rozpoczęcie przygody z tym odważnym i bohaterskim podróżnikiem, którzy nie mieli okazji go wcześniej poznać. W tej książce jest wszytko to, co dobra przygodowa książka zawierać powinna, a mianowicie są fascynujący bohaterowie, wspaniałe choć czasem niebezpieczne przygody, dreszcz emocji, akcja, która nie zwalnia ani na moment, dzika i nieokiełznana przyroda, zły charakter, który nie ma szans w starciu z ekipą naszych bohaterów.

Jestem zauroczona tym tomem, wspaniałym wydaniem, lekkością pióra pana Dudziaka, który pięknie kontynuuje pomysł pana Alfreda, prześliczne biało-czarne ilustracje, jak i przypisy, które ułatwiają zrozumienie o czym bądź o kim czytamy. Zapragnęłam po lekturze tego tomu, powrócić do wcześniejszych przygód Tomka i mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda mi się ten plan spełnić. Nie pozostaje mi nic innego jak gorąco Wam polecić "Tomka na Alasce", czytajcie i bawcie się wyśmienicie, tak jak ja ! Polecam !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Muza.

Nie wychowywałam się na przygodach Tomkach, dlatego (jak przeczytałam w jednej recenzji) nie miałam prawdziwego dzieciństwa 😉 Tytuły książek z tej serii jednak kojarzę, bo nie da się ukryć, miały duże znaczenie w historii polskiej literatury.

Zabrałam się za najnowszą książkę "Tomek na Alasce", przejrzałam jeszcze dla porównania tom pierwszy "Tomek w krainie kangurów" i zapoznałam się z komentarzami czytelników. Co do tego ostatniego, w morzu zachwytów i wspomnień co jakiś czas można było trafić na lodowate spostrzeżenia odbiorców, którym przeszkadzały brutalne opisy, patriotyczny idealizm głównego bohatera albo nie do końca trafnie odwzorowane realia historyczne. Przyznaję, że sama mam mieszane uczucia co do pierwszej części - przygody 14-letniego chłopaka skupiają się głównie na polowaniach, a to niesie martwego kangura, którego sam zastrzelił, a to przebiera nóżkami za stadem emu. Współcześnie to brzmi niedopuszczalnie, ale w latach '50 na pewno mnóstwo dzieciaków pochłaniało tę lekturę z wypiekami na twarzy.

Na pewno warto było dokończyć to, co autor miał w planach od początku, ale sam nie zdołał tego uczynić. Wyprawa do nieznanej krainy, trochę teatralne przerzucanie się encyklopedycznymi ciekawostkami i taka "swojska gadka" (np. "- No, brachu, jeśli taka fisz jak szanowny gubernator zaprasza na pogawędkę, to nie ma co, musisz drałować jak raz!") - fani serii na pewno docenią te charakterystyczne cechy, do których będą mogli wrócić po latach.

Wydaje mi się, że książka najlepiej przyjmie się właśnie wśród tych osób, dla których Tomek był literackim kolegą z dzieciństwa. Czytając "Tomka na Alasce", poczułam, że odbywam podróż w czasie. Wbrew pozorom nie do początku XX wieku, w którym rozgrywa się fabuła, ale do Polski lat '50/'60, tak silnie czuć w tym stylu, że nie jest uniwersalny. To z jednej strony duży plus dla autora, który wykonał kawał dobrej roboty, a z drugiej... jeśli miałabym znowu sięgnąć po powieści przygodowej, to raczej wybrałabym lżejszych zagranicznych klasyków.