W domu kłamców

Nie wiem dlaczego, ale ja odebrałam ją jako legendę, która wydarzyła się kiedyś, więc nie było bardzo mrocznie. Opowiastki o nawiedzonym domie są najchętniej czytaną przeze mnie lekturą, gdyż jak wiadomo, te legendy nie biorą się z niczego. Takim miłym dopełnieniem był wstęp historii o kobiecie, która straciła tam życie. W ten sposób brało mnie zastanowienie na fakt, czy zginęła przez to jaka była, czy faktycznie sprawiło to coś innego. Żeby nie trzymać się jednego wątku, jesteśmy rzucani od postaci do postaci, które również mają coś do powiedzenia. Każdy z nich brata się z innymi problemami i sekretami. Niektóre osoby już z początku zdradzają nam, że coś ukrywają i wychodzi na to, że są to straszne rzeczy, a inni trzymają nas w niepewności rzucając drobinkami, które później wyglądają mroczniej niż na początku. Jak już wcześniej wspominałam, dom, który jest ważnym elementem powieści jest okryty złą sławą. Odgłos upadanego ciała był opowiadany przez każdego mieszkańca wioski. Wiele lat stał pusty, czasami ktoś się trafiał, lecz teraz obecna rodzina zdaje się dłużej w nim zagościć. Wyprawiają wspaniałe przyjęcie dla szesnastoletniej córki, która miała inną matkę, a cały zgiełk z jej powodu będzie opisany przez różne osoby. Nagle w pewnym momencie zupełnie jakby cisza zagościła w przestrzeni, ponownie słyszą dźwięk o którym nikt nie zamierzał myśleć. Żeby rozwikłać całą sytuację, streszczone zostaje całe wydarzenie z perspektywy kilku kobiet. Różnią się one wieloma rzeczami, również spostrzegawczością, co poznamy czytając ich rozmowy. To będą takie plotki, nieco odsłaniające swoje życie, a innym razem dopełniające wydarzenia o których nie wspominała nam poprzednia kobieta. One zwracały uwagę na wszystko, krytykowały i sarkastycznie podziwiały, niczym wymiana porozumiewawczych spojrzeń. To trzymało nas w takim transie, bo wiadomo, że plotki są najciekawszą formą wymiany zazdrości:-)
Ogólnie książka mi się podobała, tylko troszkę mi zajęło, żebym się wdrożyła. Druk jest mniejszy, więc treści jest sporo. Dreszczyk emocji bywał odczuwalny, tylko mniej straszył. Coś na bazie gier psychologicznych ze szczególnymi znakami. Myślę, że warto się z nią zapoznać:-)