Wróć, jeśli pamiętasz

Wróć jeśli pamiętasz - Gayle Forman

Gayle Forman

Ciąg dalszy losów Mii i Adama

Gayle Forman opisuje życie Mii oraz Adama, głównych bohaterów Zostań, jeśli kochasz, trzy lata po wydarzeniach, które miały miejsce w finale pierwszej książki.

Mia wybudza się ze śpiączki, lecz nie ma z nią Adama. Chłopak żyje po drugiej stronie Stanów Zjednoczonych, robi karierę jako wokalista, uwielbiają go nastolatki i śledzą paparazzi. Mia postanawia powrócić do życia po stracie rodziny i kontynuuje karierę wiolonczelistki. Obydwoje dostają ponowną szansę na wspólne życie. Czy uda im się ją wykorzystać? Czy zmierzą się z przeszłością?

Fragment książki

- Rozmawiałam z paroma osobami z twojej szkoły średniej.

Czuję, jak cały sztywnieję; jak miękkie tkanki zmieniają się w ołów. Muszę się ekstremalnie skoncentrować, by podnieść do ust szklankę i udać, że piję.

- Nie zdawałam sobie sprawy, że chodziłeś do liceum z Mią Hall – rzuca lekko – Kojarzysz ją? Tę wiolonczelistkę? Narobiła hałasu na świecie. Czy co tam jest odpowiednikiem „hałasu” w muzyce klasycznej. Może szumek.

Szklanka dygocze mi w dłoni. Musze sobie pomóc drugą ręką, żeby postawić ją na stole, nie oblewając się z góry na dół. „Wszyscy, którzy naprawdę wiedzą, co się wtedy stało, nie gadają – przypominam samemu sobie. – Plotki nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dopływ tlenu, a zamigocą i zgasną”.

- Nasze liceum miało niezły program zajęć artystycznych. Było taką jakby wylęgarnią muzyków – wyjaśniam.

- To ma sens – przytakuje Vanessa, kiwając głową. – Krążą pogłoski, że ty i Mia byliście wtedy parą. Co się wydaje dziwne, bo nigdzie o tym nie czytałam, a z pewnością byłoby to warte wzmianki.

Na mgnienie staje mi przed oczami obraz Mii. Siedemnaście lat, ciemne oczy pełne miłości, przejęcia, strachu, muzyki, seksu, magii, rozpaczy. Lodowate dłonie. Moje własne lodowate dłonie, teraz wciąż ściskające szklankę wody.