Wyleczeni

Nie mam żadnych znajomych lekarzy, ale może wy macie. Oni naprawdę tak często rozmawiają o zabijaniu?!

Wow, co to była za książka. Przeczytana w jeden dzień wywołała we mnie wiele emocji, chociaż chyba nie wszystkie były zamierzone przez autorkę...

To był debiut i to czuć. Styl jest poprawny, nie wyróżnia się ani na plus, ani na minus. Początkowo narracja balansuje pomiędzy thrillerem a horrorem, ale w żadną wersję nie byłam skłonna uwierzyć. Dzieje się dużo i ciężko w tym odnaleźć główny wątek, a czytanie uprzykrzają też topornie wprowadzone dygresje. Po co postać nagle sucho recytuje opis i historię jakiegoś związku chemicznego? Może żeby usprawiedliwić słowo „medyczny” w reklamie książki, nie wiem. Doceniam zrobienie researchu, ale nie zawsze wychodziło to naturalnie, czasami miałam wrażenie, że czytam artykuł w jakiejś naukowej gazecie albo stronę Wikipedii.

Ciężko uwierzyć w niektóre wydarzenia, a już najbardziej w to, co się dzieje wokół głównej bohaterki. Rzeczywistość na bieżąco zmienia się „pod nią”, żeby tylko wyszła zwycięsko z każdej sytuacji. Irytuje ją były mąż? Bum! Ni z tego ni z owego okazuje się, że przechowywała kompromitujące go zdjęcia. W ogóle, każdy tam ma na kogoś haka, jest przestępcą albo zna kogoś takiego. Pacjenci z oddziału zakaźnego to albo agresywni nietrzeźwi ćpuni albo anonimowi staruszkowie z biegunką. Ciężko mi ocenić, czy ten świat specjalnie miał wyjść taki przejaskrawiony, żeby usprawiedliwić morderców.

A propos zabijania, jest tutaj jedna scena, nad którą ubolewam, bo tak ją zepsuto. Spróbuję to opisać bez spoilerów – jedna postać postanawia zabić nieprzytomnego pacjenta. Warunki są idealne, to byłaby zbrodnia doskonała, łączyła ich tragiczna przeszłość, na miejscu zero pozostawionych śladów i jeszcze ten klimat chyżby-nawiedzonego szpitala, puste korytarze, no miodzio. I co? I nic, zero napięcia. Po robocie, zapominamy o sprawie.

Ja wiem, tak miało być, zakończenie tłumaczy wszystko. Zakończenie zasługiwałoby na osobny wykład, bo jest tak oderwane w kosmos, że do teraz się śmieję. Po prostu przeczytajcie to sami.

Bartosz Węglarczyk, z którego opiniami o książkach często się nie zgadzam, ma rację pisząc, że Alicja Horn, autorka „Wyleczonych”, jeszcze namiesza w kryminałach. Ta powieść to petarda! Czekam na dalszy ciąg.

Wyleczeni to dość lekki thriller z mocno rozbudowaną sferą medyczną i obyczajową. Do tego okraszony humorem. To zatem powieść międzygatunkowa. To głównie rozrywka, tyle że błyskotliwa i w dobrym tonie.
Spróbuję nakreślić cechy ciekawego stylu autorki. Jest ich kilka: lekkość przekazu o zbrodni, nacisk na życie osobiste bohaterów, głębokie obserwacje (od kuchni) życia lekarzy i szpitala, treści zmuszające do refleksji, dużo humoru. Wystarczy, by sięgnąć po kolejne tomy.

Trudno się oderwać, bo to wciągający kawałek prozy z pogranicza thrillera i powieści obyczajowej. Główna bohaterka Marta żyje bez nadziei na lepsze jutro, w teraźniejszości i zarazem w przeszłości. Ciężar złych wspomnień jest przygniatający, jednak udaje się nie zwariować. W końcu nadarza się okazja, żeby upuścić pary. Marta zmienia swoje życie diametralnie i staje się wcieleniem przewrotności. Nabywa moc likwidowania otaczającego ją zła, narzędziami, które zawsze miała pod ręką. Ale to dopiero początek.

W tej książce zdarzy się jeszcze wiele ciekawych rzeczy. Wszystko jest jak najbardziej realne, to nie science fiction. Końcówki się nie domyślicie - nie zgadniecie, kim są tytułowi Wyleczeni i po co w ogóle są.

Czytam i dochodzę do takiego wniosku: jakiż to zmyślnie wykombinowany potrzask na czytelnika. Chcąc nie chcąc wpadasz bowiem w pułapkę przekonań pary bohaterów. Mimo, że doskonale wiesz, iż działają wbrew prawu. Ale akcja nie daje ci czasu na zastanawianie się. W trakcie trzeba wybrać, kto potwór, a kto ofiara :)

Aż boję się wyobraźni autorki odnośnie kontynuacji tej powieści. Pani Alicjo, proszę ostrzec panią doktor Martę, by jej pewność siebie nie wzięła góry nad rozwagą!

Sprawiedliwości niech stanie się zadość

Nadal jestem pod silnym wpływem emocji wywołanych lekturą debiutu pani Alicji. Co to była za książka! Trzymający w napięciu mroczny thriller, z wątkiem romantycznym, traumą z przeszłości, a także z bohaterami, którzy na pewno nie są czarno -biali. Ekscytująca i wbijająca w fotel lektura !

Marta Wolska jest lekarką w słynnym warszawskim szpitalu klinicznym im. Wandy Błeńskiej, próbując pozbierać się po niedawnym rozwodzie, a także po traumatycznych wspomnieniach z dzieciństwa rzuca się w wir pracy. Gdy w jej miejscu pracy zostaje znaleziony martwy zastępca ordynatora na całą załogę szpitala pada cień podejrzeń, gdyż doktor Szymański nie był zbyt lubiany wśród współpracowników. Lecz to nie jego tajemniczy zgon rozgrzewa media do czerwoności, a "Bestia z Mokotowa" i jej brutalne morderstwa kobiet porzucanych w mokotowskich parkach. Dziwne wydarzenia narastające wokół Marty sprawiają, że zaczyna ona podejrzewać, że jest w jakiś sposób powiązana zarówno z morderstwem w szpitalu jak i z "Bestią z Mokotowa". Lekarka zawsze wierzy swojej intuicji, która nigdy jej nie zawiodła. Czy i tym razem Marta może na niej polegać? I jaką rolę w tym wszystkim odegra pewien przystojny policjant, z którym Marta wdaje się w płomienny romans? Tego wszystkiego dowiecie się sięgając po ten thriller medyczny napisany przez lekarza !

"Wyleczeni" to doprawdy zaskakująca lektura, nie tylko szokującymi obrazkami z rzeczywistości wewnątrzszpitalnej, ale także intrygą kryminalną, którą autorka buduje przez całą powieść. Co zaskakuje to na pewno główna bohaterka, ma ona coś z serialowego Dextera, a czytając o jej przeszłości miałam przed oczami Batmana, jak sięgnięcie po książkę to zruzumiecie co mam na myśli, bohaterka nie jest czarno-biała, a jej zachowania w niektórych momentach szokują, szczególnie, że jest ona lekarzem, który ma za zadanie chronić ludzkie życie i je ratować, a do pacjentów powinien podchodzić bez emocji i bez prywatnych animozji. Co do "Bestii z Mokotowa" to mimo że autorka sprawnie zwodzi nas na manowce, to moje pierwsze podejrzenia były trafne co do tego kto jest wspomnianą bestią. Co do głównego przesłania powieści to spotkałam się już z nim w trochę zmienionej odsłonie w powieści "Inni ludzie", tam też rozchodziło się o sposób rozumienia pojęcia sprawiedliwości, o winy i stosowne do nich kary, o biblijne "oko za oka, ząb za ząb". Mimo że temat poruszany już niejednokrotnie to w wydaniu pani Alicji ponownie zaskakuje i mrozi krew w żyłach.

"Wyleczeni" to bardzo udany thriller medyczny, napisany sprawnie, stylem, który nie daje nam znudzić się ani na moment, czyta się go raz, dwa i po zakończeniu w głowie zostaje pytanie czemu to już koniec, na całe szczęście czytelnicy mogą liczyć w przyszłości na kolejne tomy przygód Marty i Michała, bowiem ta powieść to dopiero tom pierwszy. Ja nie mogę się doczekać, w końcu mamy swoją Tess Gerritsen w jakże mrocznym i przyciągającym wydaniu. Polecam wszystkim fanom mrocznych thrillerów i fanom medycyny "Wyleczonych", cudowna lektura, nie zawiedziecie się !

Za możliwość przedpremierowej lektury dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.