Za białymi goździkami

„Kiedy oczy ogarnie ciemność, naucz się kierować innymi zmysłami”.


Anielin jest młodą, piękną kobietą z nadzieją patrzącą w przyszłość. Jest na ostatnim roku studiów. Choć mieszka w obcym mieście, ma przy sobie przyjaciółkę z dzieciństwa i ukochanego psa. Życie mija jej niespiesznie i bez wielkich dram..
Pewnego dnia Anielin podczas wizyty w ulubionej kawiarni zwraca uwagę na nieznajomego mężczyznę. Jego spojrzenie jest dla młodej kobiety tak hipnotyzujące, tajemnicze i paraliżujące jednocześnie, że zapada jej w pamięć.
Wkrótce okazuje się, że tajemniczy nieznajomy, to Alan. Młody, bogaty, przystojny, szarmancki, inteligentny, poszkodowany przez los.. niewidomy mężczyzna.
Anielin zafascynowana nową znajomością, zupełnie nie zauważa, że Alan jest.. nieco niezrównoważony psychicznie.
Zakochana dziewczyna, oślepiona chęcią poznania zagadkowego świata dźwięków i zapachów – ignoruje moment, w którym w jej życiu zachodzą poważne zmiany, bez jej zgody, bez świadomości..
Nieoczekiwanie Anielin staje się pionkiem chorej grze, której reguł nie zna. Zostaje jej odebrane poczucie bezpieczeństwa i niezależność. Zostaje pozbawiona kontroli nad swoim życiem i złudzeń.. co do normalności tej sytuacji. Jej desperackie pragnienie wolności zmusza ją jednak do walki, w której stawką jest jej życie.

„Za białymi goździkami” to debiut literacki. Thriller z nietuzinkowym pomysłem na fabułę. Tempo niepokojąco wibruje tworząc nerwowy klimat przypalony słodyczą, wrzący chłodnymi emocjami, elektryzujący zmysły. Choć naiwność głównej bohaterki i jej marazm irytuje. Jej zachowanie momentami sprawia, że chciałoby się nią potrząsnąć. Finał jednak zaskakuje i rozbudza apetyt na więcej..

W moje ręce trafił kolejny debiut literacki. Tym razem była to powieść z gatunku new adult w połączeniu z moim ulubionym kierunkiem, czyli thrillerem psychologicznym. Spodziewałem się mocnej, mrocznej lektury, która całkowicie mnie pochłonie. I w dużej mierze tak się stało. Żałuję tylko, że nie do końca mogę podzielić się swoimi spostrzeżeniami, ponieważ zdradziłbym zakończenie powieści. A tego raczej nie chcecie, prawda?

Autorką Za białymi goździkami jest pani Sara Alex, która uwielbia aktywnie spędzać czas i podróżować. Jest fanką kryminałów i thrillerów. Właśnie ten typ literatury przypadł jej do gustu i zainspirował do napisania debiutu literackiego. Jest absolwentką Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie studiowała nauki o bezpieczeństwie. Ze skrzydełka książki można dowiedzieć się, że autorka jest w trakcie pisania kolejne części powieści. Jestem w tym momencie ciekawy, o czym ona będzie, ze względu na zakończenie "białych goździków".

Okładka. Tutaj muszę przyznać, że przydałoby się więcej goździków na niej. Mamy postać kobiety, zapewne głównej bohaterki powieści, ale brakuje tych goździków, białych goździków z nutką czerwieni wskazującej na krew. Tego mi na tej okładce zabrakło. Jedynie mogę powiedzieć, że zdjęcia kobiety pokazuje jej ból i niemy krzyk...

Poznajmy więc bohaterów powieści. Na zdecydowanie pierwszy plan wysuwa się Amelin Brzask. Tak, nie pomyliłem się. Amelin to imię głównej postaci lektury. Pierwszy raz spotykam się z tym imieniem. Amelia owszem, Ameline z języka francuskiego, ale Amelin nigdy. Dziewczyna jest studentką, pozostał jej już tylko rok nauki. W mieście, gdzie studiuje, ma ulubioną kawiarnię, gdzie oddaje się przyjemności kosztowania ulubionej gorącej czekolady. Poznaje tam pewnego człowieka. Na pierwszy rzut oka wydaje się to zbiegiem okoliczności, przypadkiem, jakie często się zdarzają. Kobieta poznaje faceta, w którym zakochuje się praktycznie od pierwszego wejrzenia. Jak się wkrótce okazuje Alan, bo tak ma na imię, jest człowiekiem, który stracił wzrok. Anielin jest nim zauroczona, zakochana po uszy, nie widzi nic poza niewidomym mężczyzną. A ten powoli, krok po kroku, zaprasza ją do jego świata. Świata, który kryje wiele mrocznych tajemnic. Świata, gdzie ciemność i mrok ogarnia dziewczynę dość szybko. Za nim spostrzeże, że coś jest nie tak, może być już za późno.

Z nurtem new adult niewiele mam do czynienia, ale tak się złożyło, że to druga książka z rzędu o podobnej tematyce. I powiem szczerze, że bardzo mi się podobała. Choć, tak jak wspomniałem na początku, nie mogę wyłożyć kawy na ławę, co mnie bardzo zaskoczyło, co nie do końca mi się podobała. Wiem, że każdy z Was będzie miał inne odczucia. Dlatego koniecznie musicie zagłębić się świat Amelin i Alana.