Zaginieni

Jezioro Białe, Okuninka niedaleko Włodawy, to miejsce, które kojarzy mi się z beztroskimi wakacjami, które spędzałam co rok będąc nastolatką. Marcel Moss miał jednak trochę inne plany na to miejsce...
"Czasem dla własnego dobra lepiej żyć w nieświadomości. Są tragedie, których nie zniesie nawet najsilniejsza osoba".
Gabriela i Rafał są młodzi i szalenie w sobie zakochani. Spędzają miłe chwile nad jeziorem. Nagle dochodzi do tragedii, a Rafał znika.
Jacek zostaje oskarżony o morderstwo Rafała. Kiedy wychodzi na wolność, twierdzi że został wrobiony, a Rafał żyje, tylko się ukrywa. Jacek zgłasza się do Agencji Poszukiwań Osób Zaginionych "ECHO".
Ignacy Sznyder i Sandra Milton wyruszają do rodzinnej wsi klienta, żeby odkryć, co tak na prawdę wydarzyło się nad Jeziorem Białym.
Marcel Moss po raz kolejny porusza w swojej książce trudne tematy. Mistrz thrillerów nie boi się wyzwań i zmusza czytelników do dyskusji.
Najnowsza książka autora to prawdziwy majstersztyk. Przeczytałam ją w jeden dzień. Polecam i daje 10/10.

Po 14 latach z więzienia wychodzi Jacek Kaftan. Zgłasza się do Agencji Poszukiwań Osób Zaginionych "ECHO" z prośbą o pomoc. Przyznaje się do napaści i gwałtu na Gabrieli, ale utrzymuje, że w zabójstwo tudzież zaginięcie Rafała został wrobiony. Kto go wrobił i gdzie ukrywa się Rafał, tego mamy się dowiedzieć razem z Ignacym Sznyderem i Sandrą Milton.

Powiedzieć, że sytuacja jest nietypowa, a rozwiązanie zagadki musi być skomplikowane, to nic nie powiedzieć. Autor jak zwykle trzyma czytelnika w napięciu. Nie da się zrobić przerwy pomiędzy rozdziałami, bo prawie każdy kończy się jakimś cliffhangerem. Do tego wydaje mi się, że większość powieści to dialogi i prowadzone przesłuchiwania, dlatego czyta się szybko i prosto. Są książki, przy których zerkasz na prawy dolny róg kartki i ustalasz sobie np. "dzisiaj doczytam do 100 i to koniec"? Tutaj ilość stron jest nieistotna, po prostu lecisz dalej, żeby tylko prędko poznać rozwiązanie.

Prowadzonych jest kilka wątków jednocześnie, Igi i Sandra oprócz prowadzenia sprawy również mierzą się ze swoją przeszłością i teraźniejszością. Jednak zlecenie Jacka i przywoływane na potrzeby tego wspomnienia innych osób były dla mnie najciekawsze. Zabrzmi to może dziwnie, ale podobało mi się, że żaden z bohaterów mi się nie podobał. Jacek, na którego zlecenie pracowali detektywi, był bardzo odpychający i z automatu życzyłam mu źle (tak jak większość mieszkańców wsi), ale rozsądek podpowiadał, że mimo uprzedzeń pomoc mu jest słuszna. Igi i Sandra zaś to osoby, które może i były dobre w tym, czym się zajmowały, ale przyjaciółmi raczej byśmy nie zostali. Nie było w książce nikogo, z kim mogłabym sympatyzować i to w jakiś sposób było dobre, bo mogłam podejrzeć świat całkowicie oddalony od tego dla mnie znanego.

Fani Marcela Mossa już dobrze powinni wiedzieć, czego się spodziewać. Jest mrocznie, wciągająco, z jednej strony nie chcemy grzebać w takich sprawach, a z drugiej jesteśmy ciekawi, co z tego wyniknie. Wyszła z tego porządna lektura, polecam.

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa.

Ludzie zaginieni pozostawiają po sobie wiele wspomnień, miłych lub tych nie miłych. Zostawiają także po sobie cień nadziei związany z ich odnalezieniem. Wkońcu nadzieja umiera ostatnia...

Marcel Moss rozpoczyna rok bardzo odważną i w pewnym stopniu kontrowersyjną książką - Zaginieni.
Znamy różnego rodzaju tragedie życiowe. Śmierć bliskiej osoby, problemy finansowe, brak akceptacji ze strony drugiej osoby. Mało kiedy poświęcamy czas osobom zaginionym, gdyż sprawa ta nas nie tyczy. Do momentu kiedy ktoś z naszej rodziny lub przyjaciół nie zostanie poszukiwany.
Dlatego też, bardzo się cieszę że autor pochwycił ten temat i stworzył kolejna historię związaną z tematyką zaginięć. Nie będę rozpisywała się zbyt dużo na temat fabuły, ponieważ wierzę w to że większość z Was czytała już co nieco na jej temat. Warto jednak zwrócić uwagę że jest to kontynuacja serii Echo. Spotykamy już dobrze nam znanych bohaterów - Ignacego i Sandrę - założycieli Agencji Poszukiwań Osób Zaginionych. Tym razem przychodzi im się zmierzyć nie tylko z demonami swojej przeszłości ale także historią, która zmieni ich dotychczasowe życie, pełne obaw, nadzieji i wspomnień...
Czekałam na kontynuację Utraconych, ponieważ na końcu tamtej książki autor zasiał we mnie ziarenko niepewności co do kontynuacji serii. Nie wiedziałam za bardzo czego mogę się spodziewać. Trzymając już Zaginionych w ręce bardzo się cieszyłam. Wiedziałam że poświęcając jeden wieczór będę balansowała na pograniczu realizmu i fantazji. W jakimś stopniu tak właśnie było. W mojej ocenie fabuła jest wielowątkowa. Oczywiście główną tematyką są poszukiwania osób zaginionych w tym wypadku głównie Rafała, natomiast całość posiada także drugie dno. Jakie? Musicie się przekonać o tym sami. Autor dotyka tematów bardzo dobrze sobie znanych. Mogę nawet stwierdzić że dobrze mu się współpracuje z danymi zagadnieniami tworząc na ich podstawach mocną, fundamentalną powieść. Zaginięcie, przemoc homoseksualizm, narkotyki - właśnie te tematy najczęściej znajdujemy w
Książkach autora. Też tak było w tej książce, którą ogólnie oceniam dobrze. W moim odczuciu nie jest to może najlepsza książka autora, natomiast potrafi wciągnąć czytelnika w wir ogromu wydarzeń. Całość mi się podobała natomiast brakowało mi nieprzewidywalności. Wydaje mi się że już na tyle dobrze poznałam twórczość autora, że czasem chyba zaczynam myśleć jak on, ponieważ gdzieś w połowie przeszło mi przez myśl jakie może być zakończenie. Kolejne fakty jedynie mnie w tym utwierdzały dlatego też nie odczułam tej ogromnej satysfakcji kończąc lekturę tak jak to bywało przy poprzednich książkach. To na co zwróciłam uwagę to różne przestrzenie czasowe i co najważniejsze dwie strefy wieku bohaterów. Mamy bohaterów w wieku nastoletnim a następnie czytamy o nich jako o osobach dorosłych. No i tutaj niestety muszę się doczepić dialogów. Czasem wydawało mi się że autor zapomniał ile lat mają dani bohaterzy w danej chwili, ponieważ często osoby dorosłe wypowiadały się jako nastolatki lub też miały taki sposób bycia. Byc może był to celowy zabieg przeprowadzony przez autora a być może moje złudzenie. Każdy zinterpretuje to inaczej. Nie mniej jednak książka w ogólnym rozrachunku jest bardzo ciekawa, zaskakująca i trzymająca w napięciu. Zachęcam do przeczytania książki ! :)

„Zaginieni”, czyli druga odsłona serii kryminalnej Marcela Mossa „ECHO”.
To rasowy współczesny kryminał z elementami sensacji. Brutalny, szczery do bólu i kontrowersyjny.
Tematem przewodnim serii są zaginięcia ludzi i wszystko, co temu towarzyszy. To co było PRZED i co jest PO. Autor bez konwenansów opowiada frustracji i rozpaczy, która ogarnia tych, którzy nie wiedzą co się stało z ich bliskimi. O bezsilności, wyniszczającej niepewności, zemście i sytuacjach bez wyjścia.
Tym razem para wspólników Agencji Poszukiwań Osób Zaginionych „ECHO”, Sandra i Igi, będą mieli za zadanie odkrycie brutalnej prawdy o zaginięciu sprzed lat.
W 2007 r. dwójka zakochanych w sobie nastolatków: Rafał i Gabriela wyjechało na romantyczny weekend nad Jezioro Białe. Odbywający się tu festiwal muzyki rockowej sprzyjał balowaniu, ćpaniu i bezsennym nocom. Nic nie zwiastowało widzącej w powietrzu tragedii..
Pewnej nocy Gabriela i Rafał zostali napadnięci we własnym namiocie. Gdy Gabi odzyskała przytomność, nigdzie nie mogła znaleźć swojego chłopaka. Zawiadomiła policję. Podejrzenia szybko padały na skonfliktowanego z Rafałem, Jacka mającego opinię bandziora i ćpuna. Chłopak na podstawie poszlak został skazany przez sąd za zabójstwo i ukrycie zwłok swojej ofiary.
Gdy kilkanaście lat później Jacek wychodzi z więzienia postanawia poznać prawdę o zaginionym Rafale. Wie jedno, on go nie zabił. Zgłasza się więc do Agencji „ECHO”, by specjaliści w swojej dziedzinie pomogli mu ustalić, co się wtedy tak naprawdę stało. Ta wiedza jest dla niego warta każdych pieniędzy.
Igi i Sara wkręcają się zatem w zlecone śledztwo. Mimo, że doskonale wiedzą, że najważniejsze są fakty, szybko orientują się, że ta historia ma wiele wersji w zależności od tego kto ją opowiada..
Co tak naprawdę stało się z Rafałem?
Jaki będzie ciąg dalszy „prywatnych” tragedii Igiego i Sandry?

Marcel Moss po raz kolejny szokuje i intryguje. Pokazuje świat i ludzi od tej najgorszej strony.. prawdziwej? Udowadnia, że świat nie jest, nigdy nie był i nigdy nie będzie czarno-biały, a sprawiedliwość to pojęcie mega względne. Pokazuje zło od podszewki. Stawia trudne pytania, choć sam chyba zdaje sobie sprawę, że właściwa odpowiedź na nie istnieje.
Dobrze wiedzieć, że ciąg dalszy nastąpi..
Polecam.