Zapach suszy

Czy wszystko co dzieje się wokół nas jest dziełem przypadku? Czy nieszczęśliwe wypadki, są tylko wypadkami losowymi? Czy punkt widzenia zależy od punktu siedzenia? Na te pytania odpowiedzi znajdziecie w "Zapachu Suszy. Susza I" Tomasza Sekielskiego.

Wszystko zaczęło się w gorący, wręcz upalny sierpniowy dzień. Nic nie wskazywało na to, że za chwilę popołudnie zmieni oblicze nie tylko stolicy, ale i kraju. Ale kiedy obok zatłoczonego placu w centrum Warszawy wybucha samochód. Podczas eksplozji ginie ponad 40 osób. Pozornie przypadkowi ludzie zostają wciągnięci w grę rozgrywającą się na szczeblach władzy. Od tej pory już nic nie będzie takie jak przedtem...

Zwykli ludzie zanurzeni w swoich światach. Przypadek sprawił, że znaleźli się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. Bez szans na reakcję. Poczuli uderzenie i nim tak naprawdę usłyszeli huk, niewidzialna siła zrzuciła ich z krzeseł, przewracając stoły z parasolkami. Wielkie szklane tafle okien rozprysły się z brzękiem. Niemiłosiernie ostre drobinki pocięły twarz i ramiona kelnerki. I tak miała dużo szczęścia. Jeden z młodzieńców, rekin biznesu z największymi planami na przyszłość, leżał bez ruchu na plecach, a z jego brzucha sterczało ciśnięte siłą wybuchu kilkunastocentymetrowe szklane ostrze. s. 8

Kilka miesięcy wcześniej w podwłocławskiej wsi samobójstwo popełnia proboszcz. Wszystko wygląda na targnięcie się na swoje życie. Do momentu, gdy chwilę później w kościele zostaje odnalezione osobliwe znalezisko. Śledztwo prowadzi prokurator Agnieszka Ossowska. Bezkompromisowa, świetnie łącząca fakty, bystra - jeśli jej umysł akurat nie jest zamroczony alkoholem, lub efektem dnia poprzedniego, kobieta, która ma wysoką pozycję w swoim świecie. Jak się okazuje tutaj nic nie jest już takie oczywiste. W grę wchodzą porachunki polityczne, pomiędzy władzą państwową, a kościelną. A tam gdzie do czynienia jest z dużymi pieniędzmi zarobionymi na nielegalnych interesach, w tym handlu żywym towarem, można spodziewać się absolutnie wszystkiego. Czy zagrożone jest jeszcze czyjeś życie. O co toczy się gra? Czy porachunki w porę zostaną przerwane? Ile jeszcze bezbronnych, przypadkowych osób musi zginąć, by w świecie na wyższych szczeblach zapanował porządek? Tego dowiecie się z "Zapachu suszy".

Malec z długimi jasnymi włosami, choć tego nie wiedział, stał się symbolem tragedii, jaka rozegrała się tego dnia w Warszawie. Media uwielbiają takie obrazki, bo ułatwiają one spersonalizowanie strasznych wydarzeń, a to podstawa tej pracy. (...) I dlatego właśnie nikt nie miał oporów, by pokazać rozpacz i zapłakaną twarz malca w zakrwawionej koszulce. Pokazywały go wszystkie stacje telewizyjne , a jego zdjęcia dzięki internetowi obiegły natychmiast cały świat. #polishboy, #boyafterattack, #smutek, #bezmamy. s. 118

Tomasz Sekielski stworzył intrygujący, pełen reporterskich obrazów thriller. Historia pokazuje w jaki sposób powiązane są ze sobą zdarzenia, pozornie nie mające ze sobą nic wspólnego. Przepychanki na szczeblach władzy, zależności pomiędzy osobami mającymi władzę finansową, społeczną, czy ustawodawczą. Od tej pory zupełnie inaczej oglądać będę każdy serwis informacyjny.

Na uwagę zasługuje również konstrukcja książki. Wszystkie wydarzenia pokazane są jakby od końca zależności. Choć akcja pierwszych wydarzeń rozgrywa się tu i teraz, to za chwilę zostajemy przeniesieni kilka miesięcy wstecz, by poznać ogląd sytuacji w jaką zostajemy wciągnięci. W miarę czytania wszystko powoli ze sobą się zazębia dając rozwiązania zagadek kryminalnych, a przewodniczką w tym świecie jest pani prokurator Agnieszka Ossowska, przed dwa ss, jak Kossak :-)

Powieść kryminalna, thriller polityczny, mocna wręcz zapisana reporterskim spojrzeniem rzecz o mafijnym podziemiu, do tego książka z #hasztagami, nowymi technologiami, terroryzmem, dziennikarskim polotem, gonitwą za sensacją i zwyczajną ludzką tragedią w tle.

Polecam wszystkich, którzy chcą oderwać się od przewidywalnych kryminałów rodem z północy, bo wydarzenia "Zapachu suszy" dzieją się tu i teraz i mogą, jeśli już nie dotyczą wydarzeń codziennych.

Zapraszam do lektury!

Akcja powieści zaczyna się z wysokiego "C", bo w upalny, sierpniowy dzień, w centrum Warszawy, w pobliżu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, dochodzi do zamachu terrostycznego, w którym giną niewinni ludzie.
Autor przejmująco opisuje wydarzenie, które na świecie niestety miało już miejsce wiele razy, a w Polsce w dalszym ciągu jawi się jako science-fiction. Ta ekstremalna sytuacja stanowi test dla rządzących, którzy nawet w takim momencie zajmują się wewnętrznymi potyczkami.

Chwilę później autor przenosi fabułę pięć miesięcy wstecz, na Ukrainę opętaną wojną, skupiając się głównie na losie cywilnych kobiet, które bezpośrednio nie mają z tym konfliktem nic wspólnego, ale żyją w tych dramatycznych realiach i muszą się zmierzyć z okrutnymi, wręcz bestialskimi zachowaniami.
Czytelnik poznaje Swietłanę, młodziutką Ukrainkę, która trafia w ręce handlarzy towarem.

Inna ważną postacią tej części fabuły jest prokurator Agnieszka Ossowska, która do niedawna pełniła funkcję prokuratora specjalnego w Kosowie i choć odniosła tam sukces, musi nagle wrócić do Polski. I to nie w glorii, z awansem w tle. Zostaje oddelegowana do pracy we Włocławku.
Ossowska jest mało atrakcyjną, samotną i zgorzkniałą osobą, która prywatnie raczej słabo sobie radzi. Swoje problemy zapija alkoholem.

Agnieszka ma poprowadzić sprawę tajemniczej śmierci proboszcza i wpada w sam środek lokalnych układów na styku polityki, biznesu i kościoła, w którym nie jest łatwo odnaleźć się osobie z zewnątrz. A może przez to łatwiej nią manipulować? Czy może ufać temu, co widzi i słyszy i czy ma swobodę działania?

Niewątpliwie jest to mocna książka. Nie dość, że opisuje ekstremalne sytuacje, to autor robi to niezwykle dogłębnie i sugestywnie, nie opuszczając kurtyny w kulminacyjnych momentach czy zdawkowo je opisując, pozostawiając czytelnikowi w domyśle, co i jak się zdarzyło, ale metodyczne opisując sceny bardzo brutalne, pełne przemocy i wręcz zezwierzęcenia.
Tomasz Sekielski, pisząc "Zapach suszy" garściami czerpał ze swojego dziennikarskiego doświadczenia. Książka oparta jest na tych tematach, z którymi autor spotkał się face to face, przygotowując o nich programy i reportaże. To zapewnia wiarygodne i realistyczne opisy oraz trafne obserwacje.

Momentami książka jest wręcz publicystyczna i zastanawiałam się czy to powieść Tomasza Sekielskiego czy jego reportaż. Nie odbierajcie tego jako zarzut, bo w mojej opinii działa to wyłącznie na korzyść opowieści, czyniąc ja pełniejszą i bardziej skłaniającą do refleksji.
Odnoszę wrażenie, że tematy, na których skupia się fabuła to te, które zapadły autorowi nie tyle w pamięci, co w sercu.
Wzorem wielu topowych seriali Tomasz Sekielski urywa fabułę w bardzo emocjonującym momencie, nie dając na razie rozeznania, w którą stronę potoczy się akcja.
Zakończenie pozostawia niedosyt, ale i cała książka mogłaby, według mnie, być trochę bardziej obfita. Nie w zdarzenia, bo tych jest w bród. Przydałoby się więcej narracji i dialogów. Tak, jakby zostało napisane wszystko to, co najważniejsze, co stanowi sam "miąższ" powieści, a przydałoby się jeszcze trochę "soku", żeby ją jeszcze wzbogacić i przede wszystkim wydłużyć lekturę.

Ta książka stanowi mieszankę polityczno-obyczajową, gdzie opisy brutalności i cynizmu ludzi, którzy w jakiś sposób sprawują władzę nad innymi w połączeniu z narracją lekko publicystyczną i komentatorską, skłaniają czytelnika do wielu refleksji. A to za sprawą silnych emocji, jakie towarzyszą lekturze oraz przekonaniu, że autor wie, o czym pisze.
Jeśli więc od powieści sensacyjnej oczekujecie czegoś więcej niż samej "rozrywki" czytania, to warto sięgnąć po "Zapach suszy", która dostarcza mocne wrażenia i garść kwestii do przemyśleń.

* Powyższa opinia jest fragmentem mojej recenzji. Całość do przeczytania tutaj:
https://zaczytanadosamegorana1.blogspot.com/2017/01/recenzja-ksiazki-zapach-suszy-tomasza.html