Zgubny wpływ

Książkę rozłożyłam sobie na trzy dni czytania, gdyż ma sporą objętość 574 strony. Gdybym wiedziała, że tak gładko przyjdzie mi ją pochłonąć, to od razu zabrałabym się za jej czytanie. Z pewnością autor zagości na moich półkach, gdyż lubię czytać inteligentnie napisane książki. To niby kryminał, ale wzięty pod psychologiczne podejście niektórych postaci. Czyta się ją z zapartym tchem, gdyż nie wiadomo w jaki sposób może być poprowadzony wątek. Nie mamy żadnych podpowiedzi, które by sugerowały jakikolwiek zwrot akcji, wszystko dzieje się jakby tu i teraz. Gdyby nie spostrzeżenia postaci, to nawet byśmy się nie domyślali, że te osoby mogły znać się wcześniej. Do tego będzie poruszony watek przeszłości, która powinna być zapomniana i nie ruszana, a jednak z pewnych względów trzeba się do niej odnieść. Sprawę poznamy od strony policyjnej negocjatorki, która wielokrotnie wykazała się kreatywnym podejściem do osób, które chciały z pewnych powodów odebrać sobie życie. Przeszłość jej nadepnie na odcisk i nie będzie to miłe spotkanie. Komuś znanemu z dziecięcych lat zostanie porwany syn i to do niej ta postać się zgłosi prosząc o pomoc. Pieniążki będą tu grały kluczową rolę i każda osoba, która ma ich braki bardzo to odczuje w sferze emocjonalnej. Opowieść przyprawi was o szybsze bicie serca i zdacie sobie sprawę, że nigdy nie możemy być pewni, że zło nas nie dosięgnie. Czasami ciężko będzie nam czytać o chwilach w których uczestniczy osoba porwana. My poznamy co się z nim dzieje i nie będą to miłe uczucia. Ogólnie cała opowieść bardzo niepokojąca ze względu na bardzo wyraziste osoby. Każda z nich czymś się tu odznacza. Oni nie tylko zajmują się śledztwem, lecz i mają czas na spożywanie posiłków, których zadaniem jest zapobiec głodowi, a nie ukazywanie ich pod kontem zdrowotności. To wszystko sprawia, że widzimy ich jako ludzi, nie osoby fikcyjne, więc bardziej przeżywany to co się wyprawia. Napisana bardzo wyważonym stylem z naturalnym podejściem do każdego problemu. Szczerze ją polecam:-)

Dobrze, że to pierwszy tom nowego cyklu autora, bo już kolejny raz w tym miesiącu musiałabym sobie zapisać, by skończyć poprzednie tomy. A tak, mogę spokojnie czekać, aż pojawi się drugi tom. 😆 Oczywiście takie wpisywanie na listę świadczy o pozytywnym wrażeniu i ten wstęp może być już dla was wskazówką, że mi się podobało. 😄

Po zobaczeniu tej książki zaskoczyła mnie jej grubość, która opiewa na prawie 600 stron. Jednak już po kilku rozdziałach wiedziałam, że może się okazać, że jeszcze będzie mi jej mało. Dodatkowo książka jest dostępna we wszystkich formach co sprawiło, że spokojnie mogłam żonglować w zależności od potrzeb wersją audio, papierową i elektroniczną.

Pozytywnie zaskoczyła mnie konstrukcja książki, która składa się z rozdziałów dostosowanych do danego miejsca w akcji i raz są bardzo krótkie, a jak potrzeba są dłuższe. Już przy innych książkach zauważyłam, że nie przepadam za bardzo krótkimi rozdziałami, bo nie mogę zżyć się wtedy z bohaterami, a Mike Omer znalazł dla mnie złoty środek, który mi odpowiada. Ta narracja sprawiła nie gasnące zainteresowanie z odpowiednią dozą poznania bardziej, danego momentu z życia bohaterów.

Sama akcja skupia się na kilku aspektach, które łączy porwanie ośmioletniego Nathana. Jego matką jest dawna znajoma naszej głównej bohaterki policjantki Abby Mullen, która specjalizuje się w negocjacjach. Kobiety nie utrzymywały ze sobą kontaku od ponad trzydziestu lat za sprawą traumatycznej przeszłości, która je łączyła. Ich przeszłość wypływa w trakcie i muszę przyznać, że takiej tematyki się nie spodziewałam, a idealnie wpasowuje się w sam tytuł. To samo dotyczy warstwy współczesnej i wpływu mediów społecznościowych.

Akcja nie zwalnia do samego końca i historia porwania się zamyka, ale ostatni rozdział zostawia po sobie niezłe zdziwienie i chęć kontynuowania cyklu, ale bez poczucia, że trzeba to robić co sobie cenię.